Om een klein beetje extra sensatie in de vakantie te gooien besloten mijn vader, zusje en ik om gistermiddag op het hoogste punt van het hele skigebied onze ski’s uit te trekken. Vervolgens hesen we onszelf aan een touw naar boven en waren we NOG hoger. Op 2828 meter om precies te zijn. Het leek alsof we op het topje van de wereld stonden.

Leukste van dit alles.. We moesten ook nog een keer naar beneden. Nu ging naar boven bij mij al niet helemaal vlekkeloos, naar beenden was nog een heel ander verhaal. Door de felle zon van de afgelopen dagen was de meeste sneeuw gesmolten en was het dus een kwestie van je tenen in de bergwand drukken en hopen dat het allemaal goed komt.

Dat kan dus ook weer van m’n bucketlist af.. een berg beklimmen, haha.

Rond een uurtje of vier skieden we naar beneden, onze laatste afdaling. Ik word daar altijd een beetje depressief van. Zeker als die afdaling dan ook nog eens afschuwelijk skiën is. Maar ik heb het overleefd. Op de terugweg om het af te leren nog even een taartje en een kopje thee gedronken en toen was het toch echt tijd om de laatste spullen in te pakken en weg te rijden.

Het is nu 20.00u, ik ben net een half uurtje geleden aangekomen in het hotel waar we vanavond zullen overnachten. We hebben nog geen twee uur in de auto gezeten maar ik heb het gepresteerd in een diepe slaap te raken, waardoor ik nu echt als een suf konijn op mijn bed zit met mijn laptop op schoot. Het liefst zou ik nu gelijk mijn bed in duiken, maar patat met schnitzel is calling vanuit het restaurant. Voor de laatste keer.

See you in the Netherlands bitches!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

We hebben deze week niet echt afschuwelijk weer gehad, maar de afgelopen twee dagen spanden echt de kroon. Ook al HAD ik een wolkje willen zien, het was uitgesloten. En dat resulteert in deze mooie plaatjes. Ik hou van dat prachtige strakke contrast van dat échte wit met dat pure blauw. LOVE. IT.

Met de sneeuw is het niet echt meer goed gesteld. Tot een uurtje of elf gaat het prima, dan treedt het verval in. Gelukkig zijn er een aantal pistes die het wat langer volhouden en is het ook helemaal niet erg om af en toe een piste over te slaan (als in: even aan de kant zitten en van het zonnetje genieten, wie weet hoe lang het weer duurt voordat ik hem in Nederland mag bewonderen!).

Verder beleef ik weinig nieuws, wat voor mij helemaal geen probleem is, maar om er een verhaal van te maken… Ik drink nog steeds iedere ochtend warme chocolademelk, wissel goulashsoep af met kaiserschmarrn en als de klok negen uur geslagen heeft ga ik steeds meer denken aan mijn bed. Gisteren sliep ik al om kwart over negen. Een nieuw recordje. Zorgde er wel voor dat ik vanmorgen al om 5.30u klaar wakker was.

Vandaag is alweer de achtste dag dat we gaan skiën, wat ook betekent dat dit de laatste dag is dat ik dit jaar ga skiën. Om een uurtje of 17.00u pakken we de auto in en rijden we naar hetzelfde hotel als waar we vorige week vrijdag overnacht hebben. En van daar uit rijden we morgenochtend weer naar Nederland. Tijd gaat VEEL te snel. Maar zoals ik iedere blog de laatste paar dagen besluit, ik ga er vandaag ECHT ieder moment 100% van genieten.

LLiefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Ik zal nooit meer klagen dat ik het koud heb op wintersport. Gisteren liep de temperatuur op tot 13 graden op 2400 meter, in de schaduw. Toen ik op een bankje zat op de piste, in de zon, in mijn spaghettibandtopje en mijn ogen dicht deed, leek het alsof ik langs het strand zat. Het geluid van voorbijkomende skiers was te vergelijken met golfslag, de warmte… ik weet niet waar ik het ooit op deze manier zo warm heb gehad langs het strand. Maar ik klaag niet, want ik geniet ervan.

Gister ook voor het eerst zonder jas geskied, maar in mijn hardloopjasje. Het voelde net alsof ik iets vergat, maar het was wel heerlijk bevrijdend. Toen ik ook nog op mijn moeders ski’s ging in plaats van mijn eigen, had ik ECHT het idee alsof ik vloog. Mijn ski’s zijn inmiddels acht jaar oud, er is niets mis mee, maar een paar dure ski’s die nog geen twee maanden oud zijn, skien toch net iets comfortabeler. Gevolg: ik wil ook nieuwe ski’s, maar voor dat geld kan ik ook Louboutin’s kopen.

’s Avonds maakte mijn moeder voor mij een extreem grote salade, met tomaatjes en olijfolie en heerlijke gerookte zalm. Mijn eerste verantwoorde maaltijd in een week. Ze vond dat ik dat wel verdiend had. Natuurlijk moest ik het verpesten door er daarna nog frietjes na te eten, maar zo ben ik.

Vervolgens hebben mijn moeder en ik zo’n twee uur lang ge-internet-shopt. We begonnen bij Net-A-Porter en eindigde bij H&M, tussendoor hebben we alles gezien van de ZARA tot de Adidas online shop. En we hebben niets gekocht. Hoera!

Vandaag al weer de een na laatste dag skiën. Ik ga van ie-der moment genieten, heb ik met mezelf afgesproken!

Overigens, een vriendinnetje van mij is met haar masterscriptie bezig en het onderwerp is ‘blogs!’ (ik wilde dat ik zo’n leuk onderwerp had). Goed, jullie raden het misschien al, ze heeft meiden nodig die voor haar, haar enquete invullen. Ik heb hem ingevuld en vond het warempel leuk om in te vullen, had zelfs het gevoel dat ik iets meer over mezelf leerde (waarom lees ik bepaalde blogs wel en andere helemaal niet?). Dus ik vraag jullie heel lief, zouden jullie, als jullie een paar minuutjes tijd over hebben, voor haar de enquete kunnen invullen?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Gister zat ik rond een uurtje of elf in de zon, op 2400 meter hoogte en zelfs in mijn spaghettiband topje zweette ik mezelf een ongeluk. Als het daar in dat beschutte hoekje 35 graden was geweest, had ik dat niet raar gevonden. Het was uit de zon 11 graden op 2400 meter. Dat resulteert in een bizar soort waterskiën. Ik zal nooit meer klagen over kou op wintersport, deze hitte is namelijk ook niet echt bevorderlijk voor mijn skikunsten.

Gisteravond hebben we wat van ons schema afgeweken. Normaal wordt er rond 19.00u gegeten, wordt er op de bank gehangen en gaan om 22.00u de lichten uit. Gisteren was anders. Omdat mijn ouders nu 30 jaar naar Serfaus komen, was het tijd voor een oorkonde, een prachtig boek over de geschiedenis van Serfaus (echt, mijn Duits is afschuwelijk, maar voor dit boek heb ik het er wel voor over) en… vijf kaartjes voor The Adventure Night.

Nu heb ik uitgerekend, ik kom zelf al 22 jaar in Serfaus en The Adventure Night werd dit jaar voor de tiende keer gehouden. Ben ik er ooit geweest? Neen. Waarom niet? Wij zijn daar een beetje te lui voor. Ik had ook niet gedacht dat we dit keer zouden gaan, maar het gebeurde toch. ’s Avonds om half negen met de lift naar boven (prachtig uitzicht op het dorp, pistes waren verlicht) en daarna een show van zo’n drie kwartier bekeken. Laten we het erop houden dat ik blij ben dat mijn vriend geen stuntskier is, want dan zou ik het iedere week Spaans benauwd krijgen. Maar het was wel heel mooi om te zien. Net als het vuurwerk.

De week is alweer over de helft, vandaag voor de zesde dag naar boven en na vandaag nog maar twee dagen over. In gedachten wil ik NU al terug. (Ik bedoel, nu al terug naar Serfaus he… Den Haag can wait!)

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin