SERFAUS: Baby it’s cold outside

Photobucket
Ze voorspellen de hele week al warm weer. Als het dan ineens min vijf is kom je toch bedrogen uit. Gisteren had ik het dan ook IJSkoud. Onwijs suf als je je bedenkt dat ik slechts een paar weken geleden met -12 over het strand hardliep in een stuk minder warme kleding. Maar goed. Je instelling bepaalt volgens mij voor minstens 50% wat je voelt.

Gisteren was weer een lekker zoet dagje. Met warme chocolademelk, kaiserschmarrn & frambozentaart. Dat gaat écht afkicken worden als ik volgende week in één keer cold turkey ga. Mijn plan? Deze week zoveel suiker eten dat ik volgende week al misselijk wordt als ik aan suiker denk. Ben benieuwd hoe dát uitpakt, hihi.

Verder valt er eigenlijk weinig te zeggen. Alles gaat zo zijn gangetje. Ik sta ’s ochtends rond zes uur op om te bloggen (zoals nu), om 7.00u haal ik broodjes. We proberen zo vroeg mogelijk bij de liften te zijn. ’s Ochtends is de sneeuw fantastisch, nadat we om 11.00u warme chocolademelk hebben gedronken is het al iets minder, en na onze lunch om 14.30u is het meer overleven dan skiën.

We stoppen als één van de laatsten, halen boodschappen bij de supermarkt. Ik ga mijn kamer in voor 22 minuten billen en benen yoga (sinds zondag weer fanatiek begonnen!), een lekkere warme douche en het eten staat alweer zo’n beetje op tafel. ’s Avonds drinken we espresso’s en eten we pure chocolade. We kijken een film, of spelen een spelletje. Als dat laatste het geval is ben ik meestal achter mijn MacBook te vinden, want spelletjes zijn niet zo mijn ding.

Rond 22.00u zijn we allemaal zo moe dat we niets liever willen dan ons bed op zoeken. Heerlijk leventje toch?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

SERFAUS: Like it should be

Photobucket
Gisteren was het wintersport, zoals wintersport hoort te zijn. We stonden om half negen bij de lift, om half vijf draaide ik mijn laatste bochtje. De lucht was strak blauw, de pistes waren de avond daarvoor geprepareerd en ’s nachts was er nog een laagje van zo’n tien centimeter bovenop gevallen.

Grote witte sneeuwwolken bij iedere bocht, keihard, niemand om je heen, het eerste spoor met de zon brandend op je gezicht.

Om half elf warme chocolademelk met slagroom in de brandende zon (ik zat in mijn topje), een paar uur later een groot bord kaiserschmarrn. Echt, ik probeer jullie te laten voelen hoe ik gisteren genoten heb. Ik denk dat dat voor de wintersportgangers onder jullie makkelijker te begrijpen is dan voor de leken. Maar ja als ik zeg dat acht uur lang de zon op mijn gezicht brandde begrijpen de meeste het wel natuurlijk.

Met factor 20 op mijn neus, wangen en kin. Factor dertig op mijn voorhoofd, onder mijn ogen, op mijn lippen en aan de zijkanten van mijn hoofd heeft mijn huid de zon aardig goed kunnen verdragen. Natuurlijk wel iedere twee uur even ververst.

Vandaag belooft iets minder mooi te worden, maar hé, ook DAN kan ik genieten.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

SERFAUS: From now on it will only get better

Photobucket

Vanaf nu wordt het alleen maar beter. Althans.. Als ik de weerberichten mag geloven. Zaterdag was het weer prima, gisteren was het een beetje eh… sneeuwerig. Schreef ik gisteren nog dat het regende dat het goot, toen ik naar buiten stapte maakte de regen plaats voor sneeuw. Nou ja, alles beter dan regen op wintersport natuurlijk.

Het was zo fijn om weer door een net ontwakend dorp te lopen voor de broodjes. Het was zo fijn om diezelfde broodjes weer te eten. Gekookt eitje erbij, appeltje met kaneel als ontbijt-toetje. Het skien ging niet zo lekker als zaterdag, maar het gevoel dat ik de hele kerstvakantie gemist had, dat was er nog steeds. We dronken warme chocolademelk met slagroom (dat mag deze week gewoon), we namen nog een paar afdalingen en toen was het alweer tijd voor goulashsoep met verse broodjes.

We maakten het niet te laat, want op een gegeven moment hadden mijn oren het wel gehad met de kou (ik droeg geen muts en eh.. een helm heb ik ook nog nooit gedragen). Bij de supermarkt haalden we alle ingrediënten voor pasta carbonara en heeft zich daar zojuist op gestort. Ondertussen heb ik net mijn yogavideo maar weer eens gedaan (nog niet bewogen vandaag…) een lekkere warme douche genomen en nu lekker met mijn voetjes onder het dekbed, warme MacBook op schoot. Heerlijk leven.

En morgen gaat de zon schijnen…

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

SERFAUS: And there we are YET again

Photobucket

Het ontbijt was precies zoals ik me had voorgesteld. Met scrambled eggs en zalm, en verboden maar daarom niet minder lekkere pancakes met frambozenjam als toetje.

Om 8.00u stapten we in de auto, twee uur later stapten we in Serfaus uit. Nog twee uur later stonden we bovenaan de piste. De zon werd af en toe tussen de wolken zichtbaar. En de temperatuur? Ver boven nul. Wat een verschil met de kerstvakantie. De zon en hoge temperaturen zorgden voor een papje op de piste, maar een kilometer hoger en op pistes waar de zon niet pal op had gestaan ging het lekkerder dan ooit tevoren. Na de kerstvakantie twijfelde ik serieus aan mijn skikunsten. Door alle nieuwe sneeuw die toen viel, moest ik voor ieder bochtje werken. Nu ging alles zoals vanzelf. Zo’n gevoel dat je vliegt zeg maar.

Toen we om half vijf beneden waren had ik het idee dat ik in die 4,5 uur meer pistes had genomen dan in die vijf dagen in de kerstvakantie.

’s Avonds aten we sla met een kippetje van het spit (en patat uit eigen frituurpan, maar die heb ik omgewisseld voor volkorencrackers met rozemarijn en zeezout, om het Feed your Face dieet niet helemaal te vergeten zeg maar, waarschijnlijk kan ik binnenkort niet meer zo stoer zijn, helaas). Daarna op de bank met papa The Hangover (had ‘ie nog nooit gezien, vond ik een schande) en echt, om 22.00u lag ik ontzettend saai in bed. Moet deze vakantie het internet delen met mijn broertje en aangezien hij de hele avond bezig was met en opdracht voor z’n studie en ik TOCH mijn blogje even wilde schrijven, moest mijn wekker dus gewoon weer om 6.00u.

Inmiddels is het bijna 7.00u en ga ik broodjes halen. Klein helaasje, het regent dat het giet Op 1400 meter. Sneeuw kan ik op wintersport mee leven, maar regen… volgens mij hebben we niet eens een paraplu bij ons.

Help me hopen dat het in ieder geval opklaart voordat we gaan skiën. Skiën in de regen is helemaal zo deprimerend.

Fijne zondag allemaal!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

SERFAUS: And there we go YET again.

Photobucket

Ik ben nog geen zeven weken thuis van de wintersport en ik stap alweer de auto in richting Oostenrijk. Als alles volgens plan verloopt ben ik vanmorgen bij mijn ouders, broertje en zusje ingestapt, op weg naar de wintersport. Vanavond slapen we net over de grens in Oostenrijk en morgenochtend vroeg rijden we richting Serfaus. Acht dagen skiën en dan zaterdagmiddag weer naar het hotel waar we vanavond zullen slapen. Als het goed is kom ik volgende week zondag weer thuis.

Hier op  mijn blog zul je natuurlijk weer tot in den treuren verveeld worden met (ik hoop) vrolijke berichten uit de sneeuw. Ik zal heel goed uitkijken dat ik geen benen breek, ik zal netjes op de piste blijven, zal niet skiën op plekken waar ze waarschuwen voor lawinegevaar en proberen andere mensen te ontwijken.

Oh en ik ga natuurlijk wel: warme chocolademelk drinken, kwarktaart eten, kaiserschmarrn eten, goulashsoep eten, schnitzels eten & heel veel Milka! (je zou bijna denken dat ik op vetmestkamp ga, maar eh, jullie weten wel beter he?)

Dag Nederland, HELLO AUSTRIA!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin