Sex and the City is een van mijn favoriete series ooit gemaakt (naast The OC en Gossip Girl) en daarom is Candace Bushnell één van mijn favoriete schrijfsters. Ik was dan ook heel blij toen ik las dat ze een nieuw boek had uitgebracht, Killing Monica. Het feit dat het boek door velen met de grond gelijk werd gemaakt, mocht de pret niet drukken. Met één vinger op de knop (en na het invoeren van mijn wachtwoord) kocht ik het boek in iBooks.
Alles aan ‘Luckiest Girl Alive’ van Jessica Knoll trok me aan. De quote op de cover waarin de schrijfstijl vergeleken wordt met Gillian Flynn (Gone Girl), de cover met de gele en roze letters (ja, ik judge een boek regelmatig bij zijn cover), de titel ‘Luckiest Girl Alive’. En de belofte van de New York Times dat het boek zou gaan over een succesvol magazine schrijfster uit New York City die wordt geconfronteerd met dingen uit haar verleden die haar leven zullen veranderen.
Girl Online van Zoë Sugg is alweer een half jaartje uit, toch pakte ik een paar weken geleden het boek er pas bij. Ik had wel eens van Zoë – beter bekend als Zoella – gehoord, ze heeft meer dan acht miljoen (!) volgers op YouTube, dat is niet te missen natuurlijk. Mijn zusje keek haar video’s al een tijdje, ik vond het maar niets, totdat ik een keer een video van Zoë van begin tot eind bekeek (onder het mom van ‘zelfstudie’) voor het wist had ik haar laatste vijf video’s allemaal bekeken, oeps, zo gaan die dingen.
Met een Sophie Kinsella boek weet je het nooit. Het eerste Shopaholic boek? Geweldig. Het laatste Shopaholic boek? Over de top en meer van hetzelfde. Hetzelfde geldt voor haar andere boeken. Undomestic Goddess? Blegh. Can You Keep A Secret? Hilarisch. Sophie Kinsella’s nieuwste boek is het eerste boek dat niet voor volwassenen geschreven is, maar voor Young Adults. Toch denk ik dat het boek prima door volwassenen gelezen kan worden en hoewel de hoofdpersoon uit het boek pas veertien is, komt ze verstandiger en volwassener over dan de meeste hoofdpersonages uit de boeken van Sophie Kinsella.
Mijn Summer Reading begon drie jaar geleden met het eerste boek uit de Fifty Shades of Grey trilogie. En ook al waren de boeken uiteindelijk een deceptie (ik wachtte heel de tijd met spanning wat nu het grote geheim was van Mr. Grey, maar dat was nou niet echt iets dat ik niet verwacht had en Anastasia werd op een gegeven moment bloedirritant, dat wist ik toen ik deze review schreef nog niet) en vond ik de film vooral lachwekkend (weet je nog?) ondanks dat moest ik toch zo snel mogelijk het nieuwe boek van E.L. James lezen, zodat ik jullie mijn ongezouten mening over het boek kon geven. Afgelopen donderdag kwam het boek uit, op mijn iPhone (die tegenwoordig nog meer gebruikt wordt omdat ik er ook boeken op lees) waren het 1026 bladzijden, een hele kluif in slechts drie dagen tijd die ook vol gepland stonden met andere werkzaamheden. Maar het is me gelukt, gisteren om 17.30u las ik het boek uit. Benieuwd of het de moeite waard is?