>
Ik had net de dag ervoor te horen gekregen dat ik mijn geschiedenis tentamen met een vijf punt vijf had gehaald. Het minimale, maar het was voldoende dus ik was gelukkig, toen het mailtje mijn mailbox bereikte. Bij het zien van de naam van de afzender ging bij mij het licht uit, ik raakte volledig in paniek en heb toen in mijn hysterie het mailtje per ongeluk verwijdert.. Ik had een zes zien staan, toch? Maar het mailtje, dat mailtje dat was weg en kon ik nergens op mijn telefoon meer vinden.
MacBook aangezet, natuurlijk niet direct een internetverbinding.. stress stress stress was het nou een zes die ik zag staan? Mag ik dansen, juichen, klappen, gillen, blij zijn?
Uiteindelijk stond het mailtje gewoon in mijn prullenbak. Oenemeloen die ik ben. Gooi ik misschien wel het belangrijkste mailtje uit mijn universitaire loopbaan in de prullenbak.
Maar wat was ik blij, gegild heb ik gedanst, omhelst.. Helaas had ik maar tien minuten voor mijn blijdschap, ik moest direct alweer naar mijn werk. Ik kon dus niet op al die lieve twitterfelicitaties, de mailtjes, de smsjes, de berichtjes hier op mijn weblog in gaan.. Maar gelezen heb ik ze wel en ik wil iedereen bedanken voor alle lieve felicitaties, maar ook voor de succes wensen en de ‘wij geloven in jou scriptie Annemerel’ berichtjes.. want echt, ik heb tijden gehad dat ik dacht ‘ik stop er mee’ en dan zijn dat soort berichtjes toch echt wel een steuntje in de rug.
Thank you sweeties :)