Annemerel.com

>LOVE: Genesis & Our Bodies

>Lieve, lieve lezers, ik wil jullie vragen onderstaande brief van m’n fabulous friend Genesis aan haar prachtige lichaam te lezen.

Dear body,
First of all, I love you. With all your scars, dents, bumps and hairs in places where I don’t want them. You’re imperfect, and that’s okay. I do love you. I love how healthy and energetic you are, especially when fed well and given enough rest. I love your sensitivity, because it reminds me I should take care of you the best that I can. You keep me conscious of your needs.
I love how you become more athletic with every mile run, with every yoga position I notice you become more limber, creating a curvy silhouette. I see lines of elongated, strengthened muscles in places I’d never thought I’d see them. My shoulders, my legs, even my abdominal muscles are coming in, a beautiful pattern of flesh and bones underneath the bronzed skin. It makes me feel so empowered, so strong and happy.
I never thought I’d say it, with all my disordered eating crap and self-loathing as a teen, but I truly love you. You are my vessel and my shrine. My playground, my instrument, my place of residence and my journey. You are mine, and you are loved. Fuck that you’re imperfect. The best things are just that.
So I don’t strive for perfection. But I have vowed to take the most excellent care of you I possibly know how. And I still try to uphold that vow the best I can.
I will treat you with exercise, wether it’d be strenuous and exhausting or leisurely and relaxing. I will listen to you, read your signs. I will also reach beyond your limitations; I will expand the realm of what you are capable of. Even in that, I will make sure never to push you too much, because you are as much the pupil as you are the master — I have much to learn from you.
I will spoil you with healthy foods and luxurious treats; I will strive for purity and love in my diet as much as my approach to life in general. I will provide what you need more than what you desire, but your desires will never go completely ignored. I will keep you well-fed; you will get all the nutrition you need. But if you crave so, I will supply delicious coffee, rich desserts and greasy take-out. I don’t believe I will damage you with those –it can do you good every once in a while.
Don’t you worry – I pay attention to your requests. I will never again eat anything you are not in the mood for and I will never ever again let you starve. I will let you rest and I will let you dance, run and jump when you need it. I will indulge with long baths, sunlight, sex, massages, smooth body lotions, intoxicating fragrances. Every endorphin- and adrenalin-rush I can give you, you will receive.
I come bearing the humility and gratitude of a servant, as well as the power and guidance of a master. You are my temple, and I will treat you like one.
Love & Yours
Begrijpen jullie nu waarom Genesis één van m’n meest dierbare vriendinnetjes is?! Ik had het niet beter kunnen verwoorden en ik ga het daarom nu ook niet eens proberen. Wel wil ik met jullie graag m’n eigen filosofie delen.
Volgens mij moet je eerst van je lichaam houden, voordat de liefde wederzijds zal zijn. Je moet investeren, je moet bewegen, maar niet overdrijven. Je moet gezond eten, maar jezelf ook niet alles ontzeggen. Je moet jezelf in balans brengen, je leven, je lichaam. En je moet geduld hebben, want als je al tijden ongezond leeft, kun je niet verwachten dat je binnen twee weken tien kilometer kunt hardlopen en je je weer zo fit als een hoentje voelt!
Natuurlijk zal niet ieder lichaam na een bepaalde periode geheel genezen zijn door goed voor jezelf te zorgen, maar ik denk dat er heel veel mensen bij gebaat zullen zijn. Als ik om me heen kijk hoeveel lieve, mooie, slimme mensen hun lichaam vergooien door zich ieder weekend weer vol te gooien met alcohol, of waarbij fruit en groente niet één dag van de week op het menu staat. Die pakjes sigaretten per dag roken, of die de laatste keer sportkleding droegen tijdens gymles op de middelbare school, vijf jaar geleden. Gezellige mensen, die zo’n druk sociaal leven hebben dat ze geen tijd meer hebben voor zichzelf, mooie mensen die zichzelf nooit mooi genoeg vinden.
Ik ben zelf al aardig op weg, als zeg ik het zelf. Ik leef sinds 1 januari heel bewust. Dat wil niet zeggen dat ik nooit meer iets eet wat ongezond is, want dat doe ik nog steeds meerdere keren per week. Maar ik geniet ervan, ik weet wat ik eet. Als ik een stuk chocola neem, dan weet ik van te voren hoeveel chocola ik ga eten, en ik stop ook als ik die hoeveelheid op heb. Als je me dat zes weken geleden verteld had dat ik dat kon, had ik je midden in je gezicht uitgelachen.
Ik eet weer suiker, geen grote hoeveelheden en ook niet iedere dag, maar doordat ik een maand lang vrijwel niks van suiker gegeten heb, heb ik nu na een klein beetje al genoeg. Mijn lichaam komt weer in balans. Door het voedsel dat ik eet, de kilometers die ik hardloop en de video’s van Tracy Anderson. 
Zou ik dit jaar mijn goede voornemen in een nieuwe levensstijl kunnen omzetten? Only time will tell… maar voor nu voelt het heel erg goed.

Liefs,

>PROJECT: February

>

Een nieuwe maand, een nieuwe ronde, nieuwe doelstellingen, nieuwe kansen…

Deze maand, om precies te zijn over dertien dagen, ga ik verhuizen. Naar een huisje slechts vijftien minuten met de auto verderop, maar toch wel even een huge ass verandering. Ik heb m’n hele leven, bijna 22 jaar, in hetzelfde dorp, in hetzelfde huisje gewoond met m’n ouders. Over twee weken woon ik in een huisje in de stad, Den Haag, niet met m’n ouders, maar met m’n vriend. Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik hier nu van vind. Ik bedoel, natuurlijk vind ik het geweldig om ein-de-lijk op eigen (en vriendjes) benen te staan, ik geniet van het hele huisje inrichten spektakel en het feit dat ik straks maar tien minuutjes met de tram hoef om te shoppen… maar andere kant.. ik ben best sentimenteel met dit soort ‘afscheidsperikelen’. It’s an end of an era, toch?

Verder wil ik deze maand gewoon verder gaan met m’n gereduceerde toegevoegde suikerinname missie. Het gaat goed, ik heb niet eens behoefte aan koekjes, soms wel aan snoepjes, maar ik geef niet toe. Want ik weet, als ik eenmaal tegen mezelf zeg dat ik snoepjes mag eten, dan is het hek van de dam. Taart mag nog steeds, zolang ik niet iedere middag naar de banketbakker fiets om een taartje te halen, of iedere gelegenheid aangrijp om cupcakes te bakken, één keer per week is genoeg.

Natuurlijk wil ik blijven rennen, ergens eind deze maand wil ik twintig kilometer lopen en als het weer een beetje mee zit en ik m’n arme lichaam niet te veel onder druk zet moet dat best gaan lukken denk ik. Na vijftien kilometer ben ik moe, maar je hoeft me niet weg te dragen. Ik bedoel, ik heb aan het eind nog energie voor sprintjes, met een klein beetje doorzettingsvermogen moet die twintig kilometer ook wel haalbaar zijn.

Bankhangen zal ik deze maand vanzelf wel minder doen. Als ik straks ga verhuizen heb ik waarschijnlijk geen andere keuze?

Oh en dat ‘minder shoppen, meer luxe’ ga ik deze maand helemaal drastisch aanpakken. Ik mag namelijk helemaal geen geld aan mode en beautygerelateerde artikelen uitgeven. Eigenlijk ben ik daar al sinds 21 januari mee bezig, maar dit rek ik graag nog eventjes tot het einde van februari. Let wel, ik heb één joker. Als ik iets zie wat echt echt zo geweldig is dat ik het niet kan laten liggen, dan mag het, maar het is er maar één, dus die moet ik wijs gebruiken. (Het lijkt wel een spelletje, niet?)

En dan m’n laatste voornemen, een nieuwe. Eind deze maand heb ik m’n toekomst uitgezocht. Of in ieder geval, mijn 2011-2012 cursusjaar. Ik wil weer gaan studeren, ik ben toe aan leren en ik zal weer leren. Of ik een nieuwe bachelor begin, of een master, dat weet ik eigenlijk ook nog niet. Eerst maar eens uitvinden of ik, als ik een nieuwe bachelor begin, ook dat verschrikkelijk hoge studiegeld moet gaan betalen? Vannacht heb ik wel een hele leuke master gevonden in Amsterdam en ik denk dat deze ook nog wel op mijn opleiding moet aansluiten, maar of de toelatingscommissie daar ook zo over denkt? Ik heb in ieder gelijk gemaild en wacht nu met spanning op een mailtje terug. Als ik eruit ben zijn jullie natuurlijk (één van) de eerste die het horen!

En nu op naar de nieuwe maand, met heel veel productiviteit, sportiviteit, gierigheid, liefdadigheid, eigenwijsheid en spontaniteit

Liefs,

>JANUARY PROJECT: Wrapping up

>

Photobucket

Het is alweer de laatste dag van de maand en wat is de eerste maand van het nieuwe jaar voorbij gevlogen. En nee dit is geen cliché, want normaal vind ik januari achterlijk lang duren en kan ik niet wachten tot februari (korte maand en wintersport en bijna maart, wat betekent.. lente!)

Maar dit jaar ging het snel en dat kan best wel eens iets te maken hebben gehad met het feit dat ik best wel druk geweest ben.

Ik heb veel gewerkt, heb meer dan 100 kilometer hardgelopen, heb bijzondere avonden meegemaakt, heb veel nieuwe mensen ontmoet, ik heb geschreven (o.a. 45 blogs!!!), ik heb nog nooit zoveel geld uitgegeven (een auto, een iMac en een hoeveelheid kleding die een normaal mens in een jaar nog niet koopt!). Ik had leuke dates met lieve mensen, ben naar Antwerpen gereden, maakte m’n eerste Fashionweek mee! Ik heb twee seizoenen Gilmore Girls gezien en twee seizoenen Gossip Girl, ik ben druk geweest met voorbereidingen voor de verhuizing die nu wel angstvallig snel dichterbij begint te komen.

Goed en dan nu kijken of ik me deze maand aan m’n goede voornemens gehouden heb..

Ten eerste wilde ik de hoeveelheid toegevoegde suiker die ik at radical terugbrengen tot het absolute minimum. En dat is gelukt! Ik heb geen koekje, snoepje of stukje chocola in m’n mond gehad. Okee, ik heb op verjaardagen een gebakje gegeten en op vrijdagavond heb ik mezelf wel een petit fours gegund, maar ik ben niet los gegaan. En nu… vind ik cappuccino zonder suiker heerlijk, ik eet warme appeltjes met kaneel en slagroom zonder suiker als ik mezelf echt wil verwennen. Ik drink geen frisdrank, hooguit een glas verse jus per dag. Water met een citroentje is m’n nieuwste verslaving en een handje rauwe ongebrande amandelen smaakt nu minstens zo goed als een reep chocola met hazelnoten. Ik zeg, geslaagd!


Ook wilde ik het hardlopen weer oppakken en aan het eind van de maand wilde ik 15 kilometer hardlopen. Nou ook, die is binnen hoor! Ik liep 20 januari al 15 kilometer en deed dat vandaag nog een keertje. In totaal heb ik meer dan 100 kilometer hardgelopen! Chapeau?!


Minder kleding kopen, meer investeren in luxere items. Goed de eerste helft van dit voornemen is hopeloos mislukt. Die bestelling bij Net-A-Porter is groot, maar dat was wel luxe. In Antwerpen kocht ik juist weer Cheap-Ass kleding, maar ik heb alles, op de Galajurk na, wel al minstens één keer gedragen! Ik twijfel aan de geslaagdheid van dit voornemen. Goed, ik zal eerlijk tegen mezelf zijn, dit is een dikke faal.


Ik wilde minder bankhangen en niet meer dan één aflevering Gilmore Girls per dag kijken. Nou ja, daar kan ik kort over zijn, dat is me niet gelukt. Maar nu moet ik wel zeggen dat ik echt een goede multi-tasker ben, want ik kijk meestal Gilmore Girls als ik aan het bloggen ben, dus wat dat betreft.. geen bankhangen!


En dan mijn op de valreep toegevoegde voornemen, de hele maand geen alcohol. En eh.. die heb ik binnen. Goed, ik moet nu nog zes uur totdat ik officieel trots mag zijn, maar ik vertrouw er wel op dat dat lukt. Of het moeilijk was? Mwah. Op de Wine Professional had ik wel een glas wijn gelust, maar ik was blij dat ik dat niet deed (ik was al hyperactief en gezellig genoeg van mezelf), op vrijdagavond tijdens het eten vond ik het wel heel erg jammer, want één wijntje, wat is nu één wijntje? Maar ik had het tegen mezelf gezegd en als ik dat soort uitspraken doe dan wil ik me er eigenlijk ook gewoon aan houden.

Op naar een nog spannender, drukker en fabuleuzer februari!

Liefs,

>JANUARY PROJECT / 15K

>

Photobucket

I did it! I freaking did it! 15km! 1 januari zei ik dat ik eind deze maand 15km wilde lopen en guess what, vanmorgen deed ik dat gewoon eventjes. Ik voelde me uitgeslapen, de zon scheen, ik had wat tijd en ik dacht, waarom niet? Zal er ooit een beter moment komen om 15km hard te lopen? Ik denk het niet, hooguit een iets beter getraind moment (de laatste tien dagen loop ik wat minder en alleen nog maar 5km’s vanwege vrouwelijke perikelen en een onzekere blessure).

Maar ik had er zin in en vertrouwen. Ik denk dat 75% van hardlopen een kwestie van zelfverzekerdheid en vastberadenheid is. Als ik me van te voren instel op 5km, dan ben ik na 5km ook echt klaar mee, maar toen ik vanmorgen zei 15km, had ik na 5km amper het idee dat ik begonnen was, na 10km voelde ik het wel in mijn benen, maar de rest van m’n lichaam wilde verder. De laatste 3km liep ik als een verkrampte krant, maar de laatste paar honderdmeters wist ik er nog iets wat misschien zelfs nog wel als een springtje kan worden aangezien er uit te persen.

Na 15km was ik voldaan, meer voldaan dan als ik met tassen vol na een dagje shoppen thuis kom, meer voldaan dan na een zesgangenmenu in een driesterrenrestaurant, hell, zelfs meer voldaan dan dan na een geslaagd verjaardagsfeestje (en jullie weten hoe speciaal m’n verjaardag voor me is).

Ik was trots, uitgeput, vol met endorfine door m’n hele lichaam, ik kon alleen maar lachen, ik stond denk ik tien minuten in de deuropening en dacht, HA, ik ga het over zes-en-halve-week dus echt wel redden. En daarmee basta!

Liefs,

>JANUARY PROJECT / Foodie on January 15!

>Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket

Ik heb gister zoveel gegeten, zoveel heb ik met Kerstmis niet eens weten weg te werken. Het begon met een ontbijtje bij Elzenduin met gebakken eieren, toen kwamen de chocolade gojibessen (ja, ik heb suiker gegeten, maar ik dacht die gojibessen heffen dat dan wel weer op, toch?), toen kwamen de bakkerscrackers, de van Dobben bitterballen, de mandarijnen en de banaan (dat dan weer wel) en toen ik thuis kwam werd de verjaardag van m’n broertje gevierd. Eerst te veel chips gegeten, daarna losgegaan op het stokbrood met knoflookboter (nu, een dag later, natuurlijk weer spijt, want de smaak in m’n mond is momenteel nogal doods!). We gingen aan tafel en aten sashimi tonijn, kreeft uit de oven en kreefttartaar, we aten salade en tomaatjes met olijven en knoflook uit de gril. We aten risotto en zeebaars en toen zat ik dus echt wel even vol. Maar dat gaf niks, want er kwam kersenvlaai voorbij en daar zit suiker in, maar ik dacht, ik heb vandaag al gezondigd, laten we er vandaag nationale zondigdag van maken en dus genoot ik van een heerlijk stukje kersenvlaai.

Ik hou van eten, lekker eten, goed eten. Hoewel mijn enige activiteit in de keuken gisteren ‘een beetje roeren in de risotto’ was, voelde ik me toch aardig de chef. Ik wilde dat ik iets minder onhandig was en iets meer geduld bezat, oh en misschien iets meer tijd had, dan stond ik waarschijnlijk dagen in de keuken. Maar ik ga meestal koken als ik trek heb en dat moet je dus niet doen, want daar wordt je ongeduldig van en dan verbranden er pannen, gebruik je verkeerde gaspitjes waardoor de ketel (waar geen water in staat) verbrand, of vliegen je ovenhandschoenen in de hens. Ja lieve mensen, dit heeft zich allemaal de afgelopen weken voltrokken. Goed he?

Gelukkig is m’n vriendje wel een echte (voor mij) chef, dus verhongeren zal ik als ik over een maandje samen ga wonen dus echt niet.

Liefs,