Na bijna een week dagvloggen begint het vloggen alweer als een tweede natuur te voelen en dat voelt goed. Gisteren FaceTimede ik even met mijn vader, was Tuur door het dolle heen toen hij er achter kwam dat het Nationale Pannekoekendag was en kreeg ik een lastig dilemma voorgelegd door een van jullie. Verder keken we – natuurlijk – naar de toespraak van de koning en er werd weer Hüttenkäse gegeten ;-)

Dank voor al jullie leuke reacties, duimpjes omhoog en vragen steeds, motiveert mij (en Tuur!) om nog even door te gaan.

Liefs,

Annemerel

De dagen gaan een beetje in elkaar over. Nog meer dan anders heb ik vaak geen flauw benul welke dag het is. Het is een rare situatie met heel veel onzekerheden waar we maar gewoon het beste van proberen te maken.

Bekijk bericht

Nu we door het coronavirus nergens meer zeker van zijn (dat waren we eigenlijk sowieso al, maar nu worden we even met onze neus op de feiten gedrukt) staan alle toekomstplannen ineens op losse schroeven. Ik probeer iedere dag maar gewoon het beste van de situatie te maken en niet te veel in de toekomst te kijken.

Bekijk bericht

We leven momenteel in een rare wereld, maar ik probeer niet te veel over de toekomst na te denken. Het maken van deze vlogs en het schrijven van mijn blogs geeft me gelukkig wat afleiding en het idee dat ik nog een beetje ‘nuttig’ bezig ben.

Bekijk bericht

De enige twee personen die ergens wel een beetje blij zijn met het uitstel van onze marathons, dat zijn Tuur en ik. Tuur kan al drie weken niet trainen zoals hij wil door een blessure in zijn voet, ik heb ook al weken niet lekker getraind en sinds mijn val heb ik veel pijn aan mijn ribben tijdens het lopen. Ik weet niet hoe we in vredesnaam een marathon hadden moeten lopen?!

Bekijk bericht