Tuur is op kamp, Roos en ik heb een shopdate en ik verval in oude gewoontes.

Na acht maanden van uitstel liet ik woensdag eindelijk iets doen wat ik al veel eerder had moeten doen. Er ging een naald in mijn bil. Drie zelfs. Geen botox of doping, maar dry needling, in de hoop nu eindelijk een keer verlost te worden van die hamstring/bil pijn waar ik al sinds oktober vorig jaar mee loop. Natuurlijk gebeurt dit alles niet zonder het nodige tegenstribbelen en heel veel zenuwachtig giechelen. Een dag later – donderdag – mocht ik alweer op de pijnbank. Dit keer niet die van de fysio, maar die van de tandarts. Conclusie (spoiler alert): boren doet meer pijn dan dry needling. Maar ja, wie te veel snoepjes eet moet op de blaren zitten…

Liefs,
Annemerel

Twee maanden geleden trouwde mijn beste vriendinnetje met haar (inmiddels) man. Tuur en ik hadden geen idee, we waren uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje. Gelukkig hadden we wel een goed cadeau, namelijk een overnachting in Parijs bij Mama Shelter. Afgelopen weekend was het zover, we gingen met zijn vieren naar Parijs. Het weekend bestond vooral uit: eten. Maar ik heb ook goed geshopt. Net alsof Tuur trouwens.

Liefs,
Annemerel

Het Pinksterweekend was heerlijk stormachtig, wat mijn 10 kilometer wedstrijd niet echt ten goede kwam. Gelukkig had ik van te voren al niet heel erg hoge verwachtingen, dus de teleurstelling viel mee. Verder hadden Tuur en ik (of nou ja Tuur en mijn camera) een flinke botsing, deden we een vervroegde vaderdag, ging ik langs bij de Gouden Spike en maakte ik een verkeerde keuze.

Liefs,
Annemerel

Afgelopen week liep ik voor de vierde keer in drie weken tijd een wedstrijd. Dit keer was de afstand weer lekker kort, de 1500 meter in Barendrecht. Het is Tuur’s lievelingsafstand, maar die stond woensdagavond aan de kant, met mijn camera in zijn hand. Verder maken jullie kennis met Mimi, de anti-allergische poes van Marloes, waar ik blijkbaar tóch allergisch voor ben. Knap is ‘ie wel.

Liefs,
Annemerel