Natuurlijk net op het moment dat je schrijft dat het weer deze week geen schoonheidsprijs gaat winnen, is het een dag lang vrijwel strak blauw. Hoewel ik net deed alsof die sneeuw en wind me niets uitmaakte, wordt het nu toch wel lastig om weer afscheid te moeten nemen van dit goddelijke weer. Want afscheid nemen hiervan, dat is zeker… (als ik het weerbericht hier mag geloven).

Warme chocolademelk met slagroom drinken in de zon, een rondje skien overslaan en op een ligstoel aan een bergrand in SLAAP vallen in de zon, kaiserschmarren eten in de zon, skien in de zon, in de lift in de zon, genieten in de zon, ALLES in de zon.

En het allermooiste, ’s nachts heeft het gewoon minstens 20 centimeter gesneeuwd, dus we zijn hier niet zomersport. De sneeuw is vers en er is VEEL! Niet alleen boven op de pistes, maar ook in het dorp, waar de arrenslee voor het eerst in jaren niet op wieltjes hoeft, maar daadwerkelijk als slee over de wegen schrijdt..

Op dit moment is mijn wintersportvakantie alweer over de helft. Jammer, natuurlijk. Maar geen drama, het feit dat ik over zeven weken alweer ga is ZEER rustgevend. Ik hoef niet in zes dagen zoveel mogelijk pistes te doen, ik heb meer tijd dit jaar. Fijn. Besef ook wel een beetje dat ik me daarmee ZEER gelukkig mag prijzen. Maar ik mag me natuurlijk SOWIESO gelukkig prijzen.

Het is tijd voor verse broodjes, thee, vruchtensap en scrambled eggs. Maar eerst even die broodjes halen. Mijn enige echte taak hier (op genieten na dan).

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Warme chocolademelk, kaiserschmarren, pasta carbonara, milka chocolade… Nee ik ben hier niet om af te vallen. Heerlijk begin van 2012. Het is maar goed dat niet één van mijn voornemens afvallen was, anders had ik nu al grandioos gefaald. Alhoewel.. ik ben nog nooit van een wintersportvakantie aangekomen. En je bent natuurlijk ook gewoon de hele dag in beweging.

En dat begint dus al om 6.45u, als ik broodjes ga halen. Pikdonker is het dan nog en niemand op straat, heerlijk, is mijn moment. Helaas zie je in het donker alleen niet dat de straat niet dat dat sneeuwvrije gedeelte een ijsplaat betekent. Ik moest gisterochtend schaatsend de berg op en ik ging hem glijend af.. IJzel is het allerergste en gisterochtend was het hele dorp net Thialf.

Dit wordt ook niet de vakantie die de prijs voor de mooiste blauwe luchten gaat binnenslepen. Ik heb gisteren al aardig wat kou, wind en nattigheid overleefd. Dikke haarband over mijn oren en voorhoofd, in het ergste geval mijn capuchon er nog even overheen en verstand op nul. Hoe meer barre omstandigheden ik nu overleef, des te meer ik de blauwe luchten een andere keer weer waardeer. Zo gaat dat toch?

Ik schrijf dit om 6.15u je denkt nu misschien ‘lieve Annemerel wat doe jij in godsnaam wakker om 6.15u in je vakantie?’ Maar maak je over mij maar geen zorgen, om 22.00u lag ik er gisteren al in. Ik zou graag willen dat ik thuis ook iedere dag om 22.00u naar bed kon (ging) en om 6.00u op (kon) staan. Thuis lijkt ’s avonds laat ineens van alles interessant en belangrijk en voor middenacht in bed red ik vaak niet. Hier is er gewoon geen enkele optie. Om 22.00u stort ik in, als het niet eerder is. En acht uur later word ik super helder en fris weer wakker. Een van de honderdduizend redenen waarom ik zo van wintersport hou.

Goed, ga me opfrissen.. het bakkertje gaat zo weer open en ik ga weer glibberen en glijden.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Ik stond niet al om half zeven bright & shiny naast mijn bed, het was net twee uur later. Maar eh, het was ook vakantie, dus slapen is geen schande, toch?

We stonden ook iets later dan gepland bovenaan de lift. Na de eerste afdaling bedacht ik me ineens.. Ik heb helemaal niet nagedacht. Ik heb die ski’s onder gedaan, ook niet bewust, en ik ben gewoon gaan glijden. Alsof het de aller normaalste zaak van de hele wereld is. Skiën is ook net als fietsen wat dat betreft.

Hoewel… ik begin wel steeds meer ‘angst’ te ontwikkelen, niet echt de meest fijne ontwikkeling, geloof mij. Ik besef ineens, dat als ik val, ik iets kan breken. En als ik iets breek, kan ik 1. niet hardlopen (dan waarschijnlijk ook het laatste op mijn prioriteiten-agenda), maar ik kom ook niet echt snel in Amsterdam en … Ja hallo, waarom denk ik hier ÜBERHAUPT over na. Alsof ik nog nooit geskied heb of zo. Alsof ik helemaal niets kan. Maar dan komt ineens dat verhaal van actrice Natascha Richardson weer bovendrijven, die een paar jaar geleden niets vermoedend werd aan geskied en overleed aan haar verwondingen. Waarom draag ik geen helm?

Goed genoeg gezemel, morgen zijn al mijn zorgen verleden tijd. Vind ik gewoon. En dan breek ik m’n been, of allebei.. is ook niet meteen het einde van de wereld. Wel lekker rustig, toch? Kan ik ook niet shoppen.. Of nou ja, dat kan natuurlijk altijd online nog.

Na een uurtje skien waren we alweer toe aan warme chocolade melk met slagroom. Mijn vader en ik hebben altijd een tactiek. Hij gaat voor mij staan zodat niemand ziet wat we doen, en we halen het kopje onder het apparaat vandaan zodra er water uit komt in plaats van chocola, dan kan er extra veel slagroom in ons kopje. Dat doen we al jaren en hoewel het natuurlijk niet echt een crime is, doen wij er altijd heel erg sneaky over, that’s our thing. Helaas waren toen we terug kwamen bij de ski’s, mijn moeders ski’s verdwenen. Na meer dan een half uur zoeken nieuwe ski’s gaan huren. Toen we om 16.00u nog even gingen kijken of ze er misschien toch stonden werden we helaas teleurgesteld. Alle rekken waren leeg, op een paar oude lelijke ski’s na (die er om 12.00u ook al stonden). Wij vermoeden dat de eigenaar van die ski’s “perongeluk” mijn moeders (mooie, eigen) ski’s aanzag voor zijn/haar ski’s. Helaas. Nu het werk van de verzekering en de Polizei.

We waren als één van de laatste beneden, gleden onderweg gemiddeld vijf keer per minuut “bijna” uit in de sneeuw/drap en deden tegelijkertijd met het gehele dorp boodschappen bij de supermarkt. Jullie willen niet weten wat we ’s avonds gegeten hebben.. Wel..? Ach ja frietjes uit eigen frituurpan. Waarom wij in godsnaam een frituurpan meenemen? De dichtstbijzijnde lekkere patat is een kwartier lopen, kost vijf euro per portie en is al koud voordat je thuis bent. Aardappelen schillen, dat doe je ook niet voor je lol op vakantie (en daar bij komt we hebben slechts twee pitjes om te koken, dus dat werkt ook niet echt). Dus ja, die frituurpan is eigenlijk best wel geniaal. Al zeg ik het zelf.

Ik lag om half tien op bed en geloof mij, er is NIETS, maar dan ook echt NIETS lekkerder.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Om 3.45u stond zaterdag de wekker. Doordat ik al zo vroeg sliep was dat niet geheel onmenselijk. Om 4.30u zaten Rem en ik bepakt en bezakt in mijn Ford Ka en om 5.00u reden we bij mijn ouders weg. De reis verliep super voorspoedig. Ik zeg het je, ga op oudejaarsdag op wintersport, niemand op de weg. Maar eh.. totdat het in Oostenrijk ineens wel heel hard begon te sneeuwen. Mijn vader dacht nog even zonder sneeuwkettingen naar boven te kunnen rijden, maar ergens halverwege moesten we het toch opgeven. Mijn vader en Rem veranderde al snel in sneeuwpopjes. Een half uur later konden we de reis voortzetten.

Serfaus binnen rijden voelt als thuiskomen. YUK, ik haat mijn eigen zin, zo CHEESY, maar ik kan het helaas niet beter omschrijven. Ik zou de term ‘warme deken’ kunnen aanhalen, maar daar wordt het verhaal denk ik niet beter van. Goed, het voelt dus vertrouwd. En dat gevoel wordt alleen maar versterkt als we in “ons” appartementje arriveren. We pakten de auto uit, ruimden de kasten in, borrelden met toastjes en lekkere drankjes. Ik kroop met mijn MacBook op de bank, terwijl Rem, Roos & mama Rummikub speelden en mijn vader even powernapte.

Het aller aller aller fijnste van op oudejaarsdag het land ontvluchten? Die verschrikkelijke oorlog die zich op straat afspeelt ontlopen. Ik ben wat dat betreft echt de Grinch van Oud & Nieuw. Om 21.00u gingen we uit eten, ik denk dat we in het kwartier dat we op straat waren om naar het restaurant te lopen, misschien drie vuurwerk-gerelateerde geluiden gehoord hebben, heerlijk. Geen schnitzels maar forel filet, wel in de boter gebakken en met frietjes en mayonaisse, maar ook mit ein salat. Heerlijk!

Tot 0.00u hebben we ge-ezeld met z’n vijven (even ter informatie ik ben met mijn ouders, zusje en vriend op wintersport) en om 0.00u knalde de champagne. Precies een half uur heb ik buiten sociaal gedaan, met mijn camera in mijn hand geprobeerd ook maar iets van het vuurwerk vast te leggen, maar door de sneeuw, mist en rook was dat resultaat een beetje jammerlijk.

En nu… is het 1.00u ’s nachts en ontdek ik dat mijn SD kaartje in mijn camera stuk is/was en dat al mijn foto’s niet zijn opgeslagen. Oeps. Vandaar dit prachtige crappy beeld hierboven aan de post.. En nu duik ik lekker mijn bed in, morgen ein-de-lijk skiën. Als er wat liften geopend zijn, want er wordt overal gewaarschuwd voor lawinegevaar. Hmm…

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin