Time flies when having fun! En fun hebben we zeker! Het weer is stabieler geworden (het bipolaire tijdperk lijkt voor nu verleden tijd) en gisteren hebben we zelfs van 9.00 tot 16.30 geen enkel plukje wolk voor de zon gehad! Kijk, dat soort dingen maken me heel erg vrolijk.
Bekijk bericht
Het weer is hier net zo bipolair als in Nederland. Het ene moment hangen de ijspegels aan mijn neus, het volgende moment zit ik lekker in mijn beetje in de zon. Het ene moment is het zo koud dat de tranen in m’n ogen springen als ik naar beneden ski, het volgende moment moet ik de ritsjes onder m’n armen open maken voor ventilatie. Het ene moment is de lucht strak blauw, je gaat even naar binnen voor een toiletbezoekje je komt eruit en je bevindt je ineens midden in de wolken.
Jullie begrijpen dat alles dat een blauwe lucht en zon betekent het beste in mijn straatje past? Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat ik op WINTERsport ben, maar die ijspegels gingen me toch net iets te ver. Op dat soort momenten denk ik maar aan één ding; warme chocolademelk met slagroom!
Gelukkig was het weer gisteren veel beter. Ok s middags vertoonde het weer bipolair-gedrag, maar s ochtends was het heerlijk! Een dun laagje nieuwe sneeuw, net geprepareerde pistes, zon en vrijwel niemand op de piste (het was nog erg vroeg) de ideale omstandigheden.
Na het skiën ben ik iedere middag extreem moe. Ik weet niet hoe andere dat doen hoor, maar ik kan me dus niets bij après ski voorstellen. Het enige waar ik aan denk is (nog meer) eten, een bank en een bed. Jup, ook de wintersport doe ik in Granny-stijl! Maar ja ik sta dan ook om 6.00u op om te bloggen en broodjes te halen voor mijn familie.
Bloggen is overigens nogal een uitdaging, want het internet werkt al zo’n 24 uur niet en mijn iPhone als hotspot gebruiken is ook geen optie want die heeft hier ook vrijwel geen bereik. Het is dan ook nog even de vraag wanneer en hoe dit stukje online komt, maar als jullie het zien weten jullie dat het gelukt is!
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
I LOVE WINTERSPORT! Mijn eerste dagje skiën gisteren was perfect, de reis er naar toe verliep voorspoedig, de overnachting in het hotel net over de grens was fijn, het ontbijt nog fijner. Het appartement is prachtig, mijn nieuwe outfit is fabulous en m’n nieuwe ski’s zorgen ervoor dat ik nu echt lekker kan skiën. Alles is fabulous dus.
Ein-de-lijk lieve mensen, het had niet veel langer moeten duren, maar ik zit dus eindelijk in de auto richting Oostenrijk, richting mijn favoriete vakantie van het jaar; de wintersport!
Als ik moest kiezen tussen drie weken zomervakantie, een weekje in mei en een citytrip in Londen OF een weekje wintersport, dan zou ik al die vakanties aan me voorbij laten gaan voor dat ene weekje skiën. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat er ooit een tijd zal komen dat ik niet op wintersport ga.
Om een klein beetje extra sensatie in de vakantie te gooien besloten mijn vader, zusje en ik om gistermiddag op het hoogste punt van het hele skigebied onze ski’s uit te trekken. Vervolgens hesen we onszelf aan een touw naar boven en waren we NOG hoger. Op 2828 meter om precies te zijn. Het leek alsof we op het topje van de wereld stonden.
Leukste van dit alles.. We moesten ook nog een keer naar beneden. Nu ging naar boven bij mij al niet helemaal vlekkeloos, naar beenden was nog een heel ander verhaal. Door de felle zon van de afgelopen dagen was de meeste sneeuw gesmolten en was het dus een kwestie van je tenen in de bergwand drukken en hopen dat het allemaal goed komt.
Dat kan dus ook weer van m’n bucketlist af.. een berg beklimmen, haha.
Rond een uurtje of vier skieden we naar beneden, onze laatste afdaling. Ik word daar altijd een beetje depressief van. Zeker als die afdaling dan ook nog eens afschuwelijk skiën is. Maar ik heb het overleefd. Op de terugweg om het af te leren nog even een taartje en een kopje thee gedronken en toen was het toch echt tijd om de laatste spullen in te pakken en weg te rijden.
Het is nu 20.00u, ik ben net een half uurtje geleden aangekomen in het hotel waar we vanavond zullen overnachten. We hebben nog geen twee uur in de auto gezeten maar ik heb het gepresteerd in een diepe slaap te raken, waardoor ik nu echt als een suf konijn op mijn bed zit met mijn laptop op schoot. Het liefst zou ik nu gelijk mijn bed in duiken, maar patat met schnitzel is calling vanuit het restaurant. Voor de laatste keer.
See you in the Netherlands bitches!
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin