We hebben deze week niet echt afschuwelijk weer gehad, maar de afgelopen twee dagen spanden echt de kroon. Ook al HAD ik een wolkje willen zien, het was uitgesloten. En dat resulteert in deze mooie plaatjes. Ik hou van dat prachtige strakke contrast van dat échte wit met dat pure blauw. LOVE. IT.

Met de sneeuw is het niet echt meer goed gesteld. Tot een uurtje of elf gaat het prima, dan treedt het verval in. Gelukkig zijn er een aantal pistes die het wat langer volhouden en is het ook helemaal niet erg om af en toe een piste over te slaan (als in: even aan de kant zitten en van het zonnetje genieten, wie weet hoe lang het weer duurt voordat ik hem in Nederland mag bewonderen!).

Verder beleef ik weinig nieuws, wat voor mij helemaal geen probleem is, maar om er een verhaal van te maken… Ik drink nog steeds iedere ochtend warme chocolademelk, wissel goulashsoep af met kaiserschmarrn en als de klok negen uur geslagen heeft ga ik steeds meer denken aan mijn bed. Gisteren sliep ik al om kwart over negen. Een nieuw recordje. Zorgde er wel voor dat ik vanmorgen al om 5.30u klaar wakker was.

Vandaag is alweer de achtste dag dat we gaan skiën, wat ook betekent dat dit de laatste dag is dat ik dit jaar ga skiën. Om een uurtje of 17.00u pakken we de auto in en rijden we naar hetzelfde hotel als waar we vorige week vrijdag overnacht hebben. En van daar uit rijden we morgenochtend weer naar Nederland. Tijd gaat VEEL te snel. Maar zoals ik iedere blog de laatste paar dagen besluit, ik ga er vandaag ECHT ieder moment 100% van genieten.

LLiefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Ik zal nooit meer klagen dat ik het koud heb op wintersport. Gisteren liep de temperatuur op tot 13 graden op 2400 meter, in de schaduw. Toen ik op een bankje zat op de piste, in de zon, in mijn spaghettibandtopje en mijn ogen dicht deed, leek het alsof ik langs het strand zat. Het geluid van voorbijkomende skiers was te vergelijken met golfslag, de warmte… ik weet niet waar ik het ooit op deze manier zo warm heb gehad langs het strand. Maar ik klaag niet, want ik geniet ervan.

Gister ook voor het eerst zonder jas geskied, maar in mijn hardloopjasje. Het voelde net alsof ik iets vergat, maar het was wel heerlijk bevrijdend. Toen ik ook nog op mijn moeders ski’s ging in plaats van mijn eigen, had ik ECHT het idee alsof ik vloog. Mijn ski’s zijn inmiddels acht jaar oud, er is niets mis mee, maar een paar dure ski’s die nog geen twee maanden oud zijn, skien toch net iets comfortabeler. Gevolg: ik wil ook nieuwe ski’s, maar voor dat geld kan ik ook Louboutin’s kopen.

’s Avonds maakte mijn moeder voor mij een extreem grote salade, met tomaatjes en olijfolie en heerlijke gerookte zalm. Mijn eerste verantwoorde maaltijd in een week. Ze vond dat ik dat wel verdiend had. Natuurlijk moest ik het verpesten door er daarna nog frietjes na te eten, maar zo ben ik.

Vervolgens hebben mijn moeder en ik zo’n twee uur lang ge-internet-shopt. We begonnen bij Net-A-Porter en eindigde bij H&M, tussendoor hebben we alles gezien van de ZARA tot de Adidas online shop. En we hebben niets gekocht. Hoera!

Vandaag al weer de een na laatste dag skiën. Ik ga van ie-der moment genieten, heb ik met mezelf afgesproken!

Overigens, een vriendinnetje van mij is met haar masterscriptie bezig en het onderwerp is ‘blogs!’ (ik wilde dat ik zo’n leuk onderwerp had). Goed, jullie raden het misschien al, ze heeft meiden nodig die voor haar, haar enquete invullen. Ik heb hem ingevuld en vond het warempel leuk om in te vullen, had zelfs het gevoel dat ik iets meer over mezelf leerde (waarom lees ik bepaalde blogs wel en andere helemaal niet?). Dus ik vraag jullie heel lief, zouden jullie, als jullie een paar minuutjes tijd over hebben, voor haar de enquete kunnen invullen?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Gister zat ik rond een uurtje of elf in de zon, op 2400 meter hoogte en zelfs in mijn spaghettiband topje zweette ik mezelf een ongeluk. Als het daar in dat beschutte hoekje 35 graden was geweest, had ik dat niet raar gevonden. Het was uit de zon 11 graden op 2400 meter. Dat resulteert in een bizar soort waterskiën. Ik zal nooit meer klagen over kou op wintersport, deze hitte is namelijk ook niet echt bevorderlijk voor mijn skikunsten.

Gisteravond hebben we wat van ons schema afgeweken. Normaal wordt er rond 19.00u gegeten, wordt er op de bank gehangen en gaan om 22.00u de lichten uit. Gisteren was anders. Omdat mijn ouders nu 30 jaar naar Serfaus komen, was het tijd voor een oorkonde, een prachtig boek over de geschiedenis van Serfaus (echt, mijn Duits is afschuwelijk, maar voor dit boek heb ik het er wel voor over) en… vijf kaartjes voor The Adventure Night.

Nu heb ik uitgerekend, ik kom zelf al 22 jaar in Serfaus en The Adventure Night werd dit jaar voor de tiende keer gehouden. Ben ik er ooit geweest? Neen. Waarom niet? Wij zijn daar een beetje te lui voor. Ik had ook niet gedacht dat we dit keer zouden gaan, maar het gebeurde toch. ’s Avonds om half negen met de lift naar boven (prachtig uitzicht op het dorp, pistes waren verlicht) en daarna een show van zo’n drie kwartier bekeken. Laten we het erop houden dat ik blij ben dat mijn vriend geen stuntskier is, want dan zou ik het iedere week Spaans benauwd krijgen. Maar het was wel heel mooi om te zien. Net als het vuurwerk.

De week is alweer over de helft, vandaag voor de zesde dag naar boven en na vandaag nog maar twee dagen over. In gedachten wil ik NU al terug. (Ik bedoel, nu al terug naar Serfaus he… Den Haag can wait!)

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Ze voorspellen de hele week al warm weer. Als het dan ineens min vijf is kom je toch bedrogen uit. Gisteren had ik het dan ook IJSkoud. Onwijs suf als je je bedenkt dat ik slechts een paar weken geleden met -12 over het strand hardliep in een stuk minder warme kleding. Maar goed. Je instelling bepaalt volgens mij voor minstens 50% wat je voelt.

Gisteren was weer een lekker zoet dagje. Met warme chocolademelk, kaiserschmarrn & frambozentaart. Dat gaat écht afkicken worden als ik volgende week in één keer cold turkey ga. Mijn plan? Deze week zoveel suiker eten dat ik volgende week al misselijk wordt als ik aan suiker denk. Ben benieuwd hoe dát uitpakt, hihi.

Verder valt er eigenlijk weinig te zeggen. Alles gaat zo zijn gangetje. Ik sta ’s ochtends rond zes uur op om te bloggen (zoals nu), om 7.00u haal ik broodjes. We proberen zo vroeg mogelijk bij de liften te zijn. ’s Ochtends is de sneeuw fantastisch, nadat we om 11.00u warme chocolademelk hebben gedronken is het al iets minder, en na onze lunch om 14.30u is het meer overleven dan skiën.

We stoppen als één van de laatsten, halen boodschappen bij de supermarkt. Ik ga mijn kamer in voor 22 minuten billen en benen yoga (sinds zondag weer fanatiek begonnen!), een lekkere warme douche en het eten staat alweer zo’n beetje op tafel. ’s Avonds drinken we espresso’s en eten we pure chocolade. We kijken een film, of spelen een spelletje. Als dat laatste het geval is ben ik meestal achter mijn MacBook te vinden, want spelletjes zijn niet zo mijn ding.

Rond 22.00u zijn we allemaal zo moe dat we niets liever willen dan ons bed op zoeken. Heerlijk leventje toch?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Gisteren was het wintersport, zoals wintersport hoort te zijn. We stonden om half negen bij de lift, om half vijf draaide ik mijn laatste bochtje. De lucht was strak blauw, de pistes waren de avond daarvoor geprepareerd en ’s nachts was er nog een laagje van zo’n tien centimeter bovenop gevallen.

Grote witte sneeuwwolken bij iedere bocht, keihard, niemand om je heen, het eerste spoor met de zon brandend op je gezicht.

Om half elf warme chocolademelk met slagroom in de brandende zon (ik zat in mijn topje), een paar uur later een groot bord kaiserschmarrn. Echt, ik probeer jullie te laten voelen hoe ik gisteren genoten heb. Ik denk dat dat voor de wintersportgangers onder jullie makkelijker te begrijpen is dan voor de leken. Maar ja als ik zeg dat acht uur lang de zon op mijn gezicht brandde begrijpen de meeste het wel natuurlijk.

Met factor 20 op mijn neus, wangen en kin. Factor dertig op mijn voorhoofd, onder mijn ogen, op mijn lippen en aan de zijkanten van mijn hoofd heeft mijn huid de zon aardig goed kunnen verdragen. Natuurlijk wel iedere twee uur even ververst.

Vandaag belooft iets minder mooi te worden, maar hé, ook DAN kan ik genieten.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin