Chicago in 20 pictures

Naast vloggen en snapshot diaries maken heb ik geprobeerd ook nog foto’s met mijn camera te maken tijdens mijn tripje naar Chicago. Onderstaande twintig foto’s zijn het resultaat (en bovenstaande foto trouwens ook, die is vanaf de lounge van het Hancock Center op de 96ste verdieping gemaakt. Met een cocktail in de hand.)

Chicago ligt dan misschien niet aan de kust van de Verenigde Staten, het heeft wel degelijk een strand. Het grenst namelijk aan Lake Michigan en dat is zo groot dat als je niet beter zou weten, je het net zo goed een zee zou kunnen noemen. Ik kom aan op donderdag, het is dan 27 graden, maar het is wel een beetje vochtig dus niet echt strandweer. Vanaf de North Shore heb je een mooi uitzicht over de stad.

Niet veel later is het niet alleen meer ‘vochtig’ maar regent het gewoon pijpenstelen. Bizar om te zien dat het ook meteen donker is. Het maakt mij allemaal niet uit, ik kan alleen maar lachen, want ik ben in Chicago.

Maar voor deze onweersbui ga ik toch maar even schuilen, net zoals de rest van Chicago.

Ik slaap in het Warwick Allerton hotel, dit is in de jaren 20 van de vorige eeuw gebouwd als huisvesting voor alleenstaande mannen die in Chicago werkten. Dat heb ik me laten vertellen door de brochure van het hotel. Ik slaap op de 22ste verdieping van het hotel en heb prachtig uitzicht over North Michigan Avenue. Zien jullie Tiffany’s?

En dit is North Michigan Avenue om vijf uur ’s ochtends. Een paar verdwaalde auto’s maar verder ontzettend rustig. Ik vind het zo leuk om steden op dit uur van de dag te zien. Niet alleen op het moment dat het er wemelt van de toeristen, maar ook als er alleen wat mensen lopen die naar hun werk moeten. Ik kwam een paar verpleegsters tegen die in een nabijgelegen ziekenhuis werkten en koffie haalde bij Starbucks en naarmate het later werd zag ik steeds meer mannen in pak voorbij komen.

North Michigan Avenue wordt ook wel ‘The Magnificent Mile’ genoemd. Een bijnaam die de straat in de jaren veertig van de vorige eeuw gekregen heeft. Dit wordt gezien als een van de tien beste winkelstraten ter wereld. Je hebt er niet alleen grote ketens als Nike en Apple, maar ook Chanel, Gucci en Prada hebben hier een boetiek. Daarnaast bevinden zich hier vijf van de tien hoogste gebouwen van Chicago én zitten hier een aantal (dure) hotels. Je kunt The Magnificent Mile een beetje vergelijken met 5th Avenue in New York, maar ik vond het stiekem nog leuker, omdat het hier iets compacter is en écht alles bij elkaar zit. In New York zitten de goede winkels toch iets meer verspreid. Hier is het gewoon, als je een beetje mee wil tellen als winkel, dan zit je hier.

Dit ziet er niet echt lekker uit, mijn fotografie skills werden een beetje vertroebeld door de rommelende maag die ik had op het moment dat ik deze foto wilde maken. Het is mijn ontbijt bij Beatrix, kippenworstjes met scrambled eggs, hash browns en toast. Ik maak nog een apart artikel met alleen maar hotspots in Chicago.

Chicago heeft net als ieder zichzelf respecterende kustplaats ook een pier, hier wordt hij de Navy Pier genoemd. Ik liep er een stukje op om de skyline van de stad mooi te kunnen bekijken.

Wat ik zo mooi vind aan Chicago zijn de verschillende bouwstijlen die de stad heeft. De doren in het midden deed me een heel klein beetje denken aan Parijs (vooral het bovenste gedeelte) terwijl de spiegelende gebouwen weer super modern zijn. Daarnaast heeft Chicago natuurlijk ook de ietwat saaie half-twintigste eeuwse wolkenkrabber bouwstijl.

Het grootste park van Chicago is Grant Park (als ik me niet vergis), dit gedeelte van Grant Park heet Maggie Daley Park, hier is een groot openlucht theater. Lijkt mij fantastisch om vanaf deze plek een voorstelling te mogen bekijken.

Op een steenworp afstand van Maggie Daley Park ligt Millennium Park (ook onderdeel van Grant Park volgens mij), hier vind je Cloud Gate, oftewel ‘The Bean’. Een super gaaf kunstwerk dat voordat ik naar Chicago kwam eigenlijk het enige beeld was dat ik van Chicago had.

Dit is half tien ’s ochtends en het wemelt al van de toeristen. Als je graag een foto zonder al te veel toeristen moet je tussen 7.00u en 7.30u gaan (eerder is het park niet geopend).

Dit was ook cool! Een pinautomaat waar je cupcakes uit kunt halen. Ik had er wel eens van gehoord maar nooit bij stil gestaan dat dit ook daadwerkelijk iets is wat ik zou kunnen doen. Op het moment dat ik de cupcake uit de automaat haalde had ik helemaal geen trek in zo’n zoet ding, maar uiteindelijk kwam ‘ie wel op natuurlijk, een dag later.

De plek waar North Michigan Avenue en South Michigan Avenue verbonden worden met een brug vind ik een van de mooiste plekken van Chicago. Zowel ’s ochtends vroeg (zie mijn vlog) als overdag als ’s avonds laat. Bovenstaande foto is hier gemaakt.

En dit is Navy Pier van bovenaf. Deze foto is gemaakt vanaf de 23ste verdieping van het W Hotel, het hotel waar Merel en Robin (twee Nederlanders wonend in Toronto) sliepen. Wat ik zo leuk vind aan alleen reizen is dat je met een klein beetje moeite toch altijd weer mensen ontmoet. Maar moet zeggen dat dit zonder social media nooit gebeurd was. Mensen zeggen dat social media je asociaal maken, maar het is maar hoe je het gebruikt! Ik heb dankzij mijn blog en Instagram al zoveel mensen ontmoet.

Ook deze foto is op de brug gemaakt tussen North & South Michigan Avenue. Ik denk dat ik deze brug terwijl ik in Chicago was wel tien keer op en neer ben geweest. Ja ik heb veel te veel gelopen.

Dit is South Michigan Avenue, hoewel deze grenst aan Grant Park vind ik het noordelijk gelegen gedeelte van Michigan Avenue toch iets leuker en vooral levendiger.

Water geeft een stad toch iets extra’s. Zoals de Thames Londen iets extra’s geeft en de Seine Parijs, zo vind ik het water dat via Lake Michigan door Chicago stroomt ook echt iets toevoegen aan de stad.

En dat waren alweer vijf dagen in Chicago. Ik had nog veel meer foto’s kunnen maken, als ik niet ook foto’s met mijn iPhone maakte en tegelijkertijd aan het vloggen was. Als ik geen marathon had hoeven rennen op zondag en als ik niet tien keer dezelfde brug op en neer zou zijn gegaan. Het was een hele fijne eerste kennismaking met Chicago en ik hoop dat ik hier snel terug zal zijn. Of in ieder geval: ooit.

Liefs,
Annemerel