RUN BABY RUN: Mijn coronacrisis hardloopregels

Afgelopen dagen kreeg ik via Instagram, DM en mail meerdere bezorgde berichtjes met ‘mag ik nog wel hardlopen?’ ‘is het niet egoïstisch dat ik ga hardlopen?’. Snap ik heel goed, ik heb er zelf namelijk ook wel een beetje een dubbelgevoel bij. Het hele land, pardon de hele wereld, ligt plat en dan denken wij nog wel naar buiten te kunnen om ons rondje hard te lopen. Toch denk ik dat hier ruimte voor moet zijn, mits je je tijdens het hardlopen aanpast aan de situatie. Voor mezelf heb ik een aantal regels opgesteld voor de komende periode, waar ik mezelf aan houd tijdens het lopen. Zodat ik me niet schuldig hoef te voelen omdat ik de wereld er geen kwaad mee doe.

Houd afstand

Dit is natuurlijk de allerbelangrijkste. Houd afstand. Minstens anderhalve meter, maar liever nog meer. Mocht ik in een situatie komen waarin er tegenliggers op mijn pad komen, of ik wil iemand inhalen en die anderhalve meter is niet meer mogelijk, dan loop ik de berm in om toch tot die anderhalve meter te kunnen komen. Als ik daardoor even moet stoppen, dan is dat maar zo. De focus ligt niet op een goede training, maar op een veilige training.

Loop alleen

Ik loop niet meer met mijn atletiekvereniging. Ook loop ik geen hele trainingen samen met Tuur. Dat is namelijk best wel irritant voor andere lopers, die ons moeilijk kunnen passeren als we naast elkaar lopen. We beginnen soms wel samen onze training, dan lopen we achter elkaar zodat we meer ruimte voor anderen overhouden. Gistermiddag kwam ik twee jongens tegen in de duinen die naast elkaar liepen en netjes anderhalve meter afstand hielden van elkaar. Daardoor was het voor mij vrijwel onmogelijk om die anderhalve meter afstand te houden. Ik neem het de jongens niet kwalijk, ze waren jong en ik vond het al super tof om te zien dat ze anderhalve meter afstand namen van elkaar. Maar in dit geval was het niet heel handig. Daarom zeg ik: ik loop alleen.

Geen drukke plekken

Het liefst loop ik het park, maar als het daar te druk is dan ga ik op zoek naar een andere plek. Vaak weet ik van te voren wel wanneer ik wel en niet in het park kan lopen. Zo is het doordeweeks tot een uurtje of twaalf wel te doen. In het weekend moet je echt om acht uur ’s ochtends al wegwezen. Mocht het onverhoopt toch drukker zijn op de tijdstippen dat het normaal gesproken ‘rustig’ is, dan draai ik me natuurlijk ook meteen om.

Alles behalve tot het gaatje

Ik ga in mijn trainingen niet tot het gaatje. Verre van zelfs. Ik doel vooral rustige duurtrainingen op een lage hartslag. Dit doe ik niet alleen omdat ik hierdoor sneller herstel en mijn immuunsysteem niet teveel onder druk zet, maar ook omdat dit veiliger is voor mij en mijn medemens. Op het moment dat je buiten je comfortzone gaat in een training zie je al snel een andere weggebruiker over het hoofd, of heb je niet genoeg tijd om uit te wijken. Ik wil tijdens mijn hele training alles volledig onder controle hebben.

Geen smalle paden

Hoe fijn ik de smalle schelpenpaden bij Meijendel ook vind, ik sla ze nu even over. Deze paden zijn misschien een meter breed, dus als je dan een tegenligger tegenkomt dan kun je geen kant op. Ja, je kunt teruglopen, maar doordat het een vrij bochtig parcours is met veel bomen zie je een tegenligger vaak pas op het laatste moment en dan is de kans groot dat je al te laat bent om je te kunnen omdraaien.

Aan de regels houden

Op dit moment is de regel dat je anderhalve meter afstand moet houden en niet in groepen de straat op mag. Je mag nog wel naar buiten om een frisse neus te halen. Dat is natuurlijk een ruim begrip, maar ik denk dat hardlopen op deze manier wel binnen die regels valt. Mochten de regels veranderen, dan pas ik mijn eigen ‘regels’ natuurlijk ook aan en houd ik me aan de nieuwe regels. Maar laten we er met zijn alle voor zorgen dat de overheid zich niet genoodzaakt voelt om strengere regels op te stellen.

Ga jij nog naar buiten voor je hardlooprondjes? Heb je voor jezelf ook een lijst met regels opgesteld? Heb je wat aan die van mij?

Liefs,

Annemerel