36 uur in Parijs, het was fantastisch, maar misschien niet helemaal perfect voor mijn voorbereiding op de CPC. Het icepack dat ik in Nederland drie keer per dag op mijn knie deed had ik niet in Parijs. Het stretchen van mijn quads dat ik ieder uur zou willen doen, gebeurde in 36 uur misschien drie keer. Mijn intervaltraining bij Haagatletiek moest ik overslaan. Ik deed niet de verstandigste voedingskeuzes. Ik zat voor twaalf uur ’s ochtends aan de champagne bij Louis Vuitton. Ik zat twee keer tweeënhalf uur in een trein zonder tussendoor mijn benen te strekken. BUT HEY I HAD FUN!!!
En natuurlijk had ik het beter aan kunnen pakken. Natuurlijk had ik in plaats van slenteren door Saint Germain ook kunnen kiezen voor een intervaltraining. Natuurlijk had ik een wekker kunnen zetten op mijn iPhone om me te herinneren aan het feit dat ik mijn quads moest stretchen. Natuurlijk had ik nee kunnen zeggen tegen dat glas champagne. Natuurlijk had ik gerechten met veel groenten kunnen kiezen, in plaats van de truffelfrietjes. Maar dat heb ik niet gedaan. Want op dit moment staat hardlopen in dienst van mijn leven en sta ik niet in dienst van het hardlopen. Hardlopen moet mijn leven leuker maken, niet beperken.
Vanmorgen had ik om half negen een afspraak bij de fysio (de reden dat deze blog vandaag wat later is). Het oordeel: de blessure wordt niet erger. Er is niets kapot. Ik kan rustig doorlopen, maar als ik wil dat het echt helemaal overgaat, moet ik drie weken rust nemen. Nou, die drie weken rust komen wel na de halve marathon in New York. Het is nu dan misschien een beetje dweilen met de kraan open, maar hé, als dat betekent dat ik lekker kan blijven lopen, dan is dat maar zo.
Inmiddels is het nog maar 17 dagen tot de CPC. Tijd vliegt. De weersvoorspellingen voor de komende week klinken mij als muziek in de oren, kan nu al niet wachten om lekker naar buiten te gaan en van het mooie weer te genieten. Maar nu eerst: de schade van twee dagen weinig werken (Parijs) inhalen.
Liefs,
Annemerel
Rust nemen is zo vervelend. Ik mag van de dokter voorlopig niet hardlopen vanwege shin splints. Woensdag ga ik naar de fysio die mij zo snel mogelijk van deze blessure af kan helpen.
Ik snap je eten en je keuzes volledig! Ik zou in Parijs ook niet voor ubergezond gaan!
Nog 17 dagen tot CPC…ik mag wel door gaan trainen :)
Regel 1 van het goede leven; het eerste glas Champagne wordt nooit geweigerd.
Ik zou in Parijs hetzelfde doen. En rust nemen als je juist zo graag wil is ook niet mijn favoriete ding.
Mooi weer komende week? Waar??? Of bedoel je die kou die eraan komt, met snijdende winden uit de Noordpool, maar wel met een zonnetje? Haha! Brrrr…. ik hoop dat de week snel voorbij is, en het daarna wat minder koud wordt.
En lekker genoten in Parijs, ook zo belangrijk! En weer over tot de orde van de dag. Komt goed.