Zoals ik gisteren al schreef was het tijd voor een loopje van 7/8 kilometer op halve marathontempo. Een soort van laatste test, een snelheidsprikkel. Wat ik gisteren ook schreef is dat ik aanvankelijk een beetje nerveus was. En ook al is die nervositeit klinklare onzin en gaat het tegen al mijn eigen ‘wijsheid’ in. Ik bedoel, waar ben ik bang voor, het is maar een training? Wat maakt het uit als het niet goed gaat, zondag moet het pas gebeuren. En als het zondag niet gebeurt, lekker boeiend, wat staat er nu eigenlijk op het spel? Het is niet dat je er een boterham (of wrap met avocado en ei) minder om zult kunnen eten, of dat je je hierdoor niet plaatst voor de Olympische Spelen (ha ha ha).
Maar goed, vertel dat maar tegen mijn hartslag als ik de deur uit wil gaan, gewoon over de honderd voordat ik überhaupt de bank heb verlaten. Waar gaat dit over? Nadat ik een paar minuten tegen mezelf (de camera) heb gepraat voel ik me iets beter en vastberadener om naar buiten te gaan, fijn zo’n therapiesessie. Vijf minuten later sta ik buiten. Het komt goed, zeg ik tegen mezelf.
Heel eerlijk, tijdens die run is het niet echt goedgekomen. Ik begin rustig denk ik, maar mijn GPS werkt de eerste meters niet goed waardoor ik sneller loop dan mijn horloge aangeeft. Dit werkt niet alleen demotiverend, ik loop ook veel te hard. Mijn horloge geeft aan dat ik met 5’30 loop, maar ik denk dat het tempo meer in de buurt van 4’30 moet hebben gezeten. Ik loop vaak dezelfde eerste kilometer, dus ik weet precies waar mijn horloge een piepje zou moeten geven om aan te geven dat de eerste kilometer voorbij is. Dit keer kwam dit piepje pas een paar straathoeken verder.
Doordat ik zo snel gestart ben zit mijn hartslag al in mijn keel voordat ik de eerste kilometer goed en wel gelopen heb. Ik stop even. En ga daarna weer verder. Ik spreek met mezelf af dat ik tussendoor niet meer stop, dat ik het tempo gewoon wat laat zakken. Maar om de een of andere reden kan ik gewoon niet doorlopen, iedere keer als ik een meter of 600 gelopen heb zeggen alle vezels in mijn lichaam STOP STOP STOP. En ik kan niet anders dan luisteren.
Ik liep uiteindelijk 7 kilometer met een pace van 4’58. Dat is ongeveer 15 seconden langzamer dan mijn aanvankelijke plan én dat met ZES(!) keer pauzeren. Je begrijpt dat ik alles behalve tevreden ben over mijn prestatie. Ik zou het natuurlijk vandaag nog een keer kunnen proberen, maar de ervaring heeft me geleerd dat dit alleen maar vragen om moeilijkheden is. Het enige dat ik nu kan doen is hopen dat ik razendsnel ongesteld word, want dat geef ik naast mijn zenuwen op dit moment de schuld.
Ik weet dat veel mensen menstrueren een ongemakkelijk onderwerp vinden en ik begrijp het, maar tegelijkertijd ook weer helemaal niet. De helft van de wereldbevolking krijgt er in haar leven mee te maken en het kan zo’n grote invloed hebben op hoe je je voelt. Ik snap niet waarom we daar niet over zouden mogen praten.
Het is vandaag Internationale Vrouwendag, ik denk een mooi moment om wel gewoon te zeggen waar het op staat. De week voordat ik ongesteld word is alles gewoon een beetje minder mooi, alles voelt zwaarder (in het bijzonder mijn benen, die lijken van lood) en lijkt minder zin te hebben. Ik baal ervan als een hardloopwedstrijd samen dreigt te vallen met die week. En aangezien ik niet heel regelmatig menstrueer, valt het ook niet echt te plannen. Natuurlijk zijn er opties om je menstruatie te controleren en geloof me, ik heb een groot aantal geprobeerd, maar het enige wat dat heeft opgeleverd is dat ik nu nog huiveriger voor hormonen geworden ben.
Gelukkig worden er dit jaar meer halve marathons georganiseerd dan de CPC ;-)
Liefs,
Annemerel
Mijn eerste gedachte toen ik las over je ‘menstruatie probleempje’ dat wellicht samenvalt met de CPC: dat betekend dat het probleem is opgelost als je in NY bent! Positive thoughts. Hopelijk kun je je volgende run zonder zenuwen beginnen en zal hij beter gaan. Succes!
Auteur
Yesss dat is in ieder geval heel fijn. Al maak ik me voor NY geen illusies, dat parcours is niet vergelijkbaar met het parcours van de CPC.
Ah balen, maar een slechte generale betekent vaak een goede wedstrijd toch haha ;) ik heb op de valreep nog griep met koorts gekregen dus knijp hem nu ook wel voor zondag..
Auteur
Ooooh shit zeg! Beterschap!
Ik ken het gevoeld van lood in de benen voordat je ongesteld word al heb ik ooit gelezen dat er Hockeysters zijn die bewust ongesteld worden zodat ze beter spelen. Mij niet gezien! Weet jij wat je aantrek tijdens de CPC want ik weet het inmiddels niet meer, heb je daar tips over!
Auteur
Haha ja, maar als ik eenmaal ongesteld ben gaat het meestal wel prima (behalve op dag 1, want dan heb ik zoveel buik en rugpijn dat ik alleen maar in een hoekje wil huilen). Ik denk dat ik gewoon voor een driekwartlegging en een T-shirtje ga, net als in NY afgelopen november (toen was het ook zo’n 11 graden met regen).
Als ik ooit stop met gewichtheffen, ga ik hardlopen, maar dan wel samen met jou!
Wedden dat jij jezelf verrast zondag as? Zet ‘m op!
Hey! Dit is totaal niet lullig bedoeld maar ik baal een beetje dat echt héél veel op je blog tegenwoordig over hardlopen gaat. Ik vond je andere stukjes ook altijd zo leuk (in combinatie met je hardloop stukken!). Zoals je recepten, je favorieten van de afgelopen tijd, persoonlijke stukjes (over bijvoorbeeld een maand geen vlees vorig jaar), en meer! Ik heb het gevoel dat het echt héél erg veel over hardlopen gaat de laatste tijd wat logisch is omdat je met je hoofd alleen bij de CPC en New York zit. Wat ik ook heel tof vind hoor! Maar ik vond de combo altijd zo leuk en dat mis ik een beetje nu. Maar ik hoop dat beide wedstrijden super goed gaan en dat je ze rockt!
Auteur
Snap ik! Probeer wel nog een balans te houden. Zo had ik afgelopen zondag een aantal recepten (wel hardloopgerelateerde gerechten maar ook super lekker als je niet loopt), maandag had ik mijn diary en afgelopen dinsdag mijn wishlist voor NY. Mijn blogs om 9.00u zijn extra en zijn er nu puur ter voorbereiding op de CPC.
Oei ik heb je zondag blog denk ik gemist haha, ga gelijk even een kijkje nemen. Je hebt ook wel andere artikelen hoor maar ik denk vooral dat die extra CPC blogs ervoor zorgen dat ik een gevoel krijg dat t alleen maar over hardlopen gaat. Maar tof dat je je best doet en ik ben nog steeds een fan hoor! :)
Haha en dat vind ik dan juist weer errug leuk! :-)
Balen dat de CPC samenvalt met deze week en dat je niet lekker in je vel zit. Mijn tip voor zondag; probeer niet al heel snel te oordelen of het wel of niet goed gaat. Ga gewoon aan de start staan, luister naar hoe je lichaam zich voelt en ‘run the mile you’re in’. Misschien zelfs zonder op je horloge te kijken. Ons lichaam zal op een slechte dag net wat procentjes minder presteren dan op een goede dag, maar dat effect is verwaarloosbaar. Ons hoofd is vaak in staat dit effect nog 20x uit te vergroten als je de negatieve gedachten de overhand laat nemen.
Auteur
Thanks voor je berichtje en advies. Denk dat dat inderdaad heel belangrijk is om te onthouden. Nu de truc nog vinden om dat alsmaar malende hoofd uit te schakelen…
Mooie tip Krista!!
Ik heb trouwens ook wel eens gelezen dat je sportief gezien beter zou presteren tijdens je menstruatie. Zou wel leuk zijn om hier eens iets meer over te weten te komen en een blog of misschien zelf interview met een deskundige aan te wagen!
Auteur
Leuk idee
Hee Annemerel,
Ik hoop dat je dit nog leest. Ik heb recent mijn Garmin geüpdatet en nu viel me op dat hij bij mij de eerste kilometer ook waanzinnig slecht meet. Hij gaf aan 6:00 terwijl ik weet (op basis van afstand/tijd maar ook gevoel) dat dit eerder rond de 5:20-5:30 gelegen zal hebben. Heb jij hier ook last van sinds een update?
Auteur
Hi Tessa, volgens mij update mijn horloge uit zich zelf dus ik weet niet wanneer hij voor het laatst is geüpdatet, maar ik kan beamen dat de eerste kilometer wel vaker een beetje slecht gemeten wordt. Vervelend dat jij hier ook last van hebt!
Ik lees deze blog nu pas en die komt precies op het goede moment, want ik heb vanmorgen dus na 15 minuten mijn run moeten afbreken omdat mijn menstruatie doorbrak en ik ineens zo ontzettend veel kramp had en misselijk was dat ik huilend in het bos wilde gaan zitten. Gelukkig was ik met 10 minuten lopen weer thuis, maar zo’n blogje als dit is dan heel fijn om te lezen. Zo weinig mensen die het idd hebben over PMS en hardlopen xD Dus thanks Annemerel! … en heel veel plezier zondag!!