CURAÇAO: #3

Kura Hulanda Museum
We beginnen de maandag met een bezoekje aan het Kura Hulanda Museum. “Kura Hulanda, die naam komt me bekend voor?” Kan kloppen, het museum draagt dezelfde naam als het hotel waar ik verblijf. Het museum ligt dan ook op het terrein van ons hotel. Maar vergis je niet, het is geen klein hotel museum, het museum heeft een grote collectie. Het thema van het museum is de slavernij. Curaçao gold in de zeventiende eeuw als belangrijke handelsplaats van slaven. Vanaf 1665 bracht de WIC mensen uit West-Afrika naar Curaçao, daar verbleven ze korte tijd om aan te sterken en vervolgens werden ze voor een scherpe prijs door verhandeld.

Dit klinkt allemaal misschien heel normaal, omdat je dit met geschiedenis ook geleerd hebt, maar halleluja, hoe bizar is het dat we Afrikaanse mensen in de val lokten, deze onder bizar slechte omstandigheden een twee maanden lange reis per boot naar Curaçao lieten maken (een groot deel van de slaven stierf al voordat ze aan wal waren), vervolgens laten we ze even aansterken en dan verkopen we ze, alsof ze ONS bezit waren. Natuurlijk wist ik altijd al hoe slecht slaven behandeld werden (ik heb ook geschiedenis gehad en de film 12 years a slave heeft aardig wat losgemaakt) maar in dat museum kwam het nog even 10x harder binnen. Zeker toen we halskettingen gebruikt voor de slaven moesten vasthouden en een nagebouwde laadruimte voor slaven in gingen.  Ik was niet de enige in de groep die het benauwd kreeg en misselijk werd. 

De oudste synagoge van het Westelijk Halfrond
Na de twee uur durende tour door het museum vervolgen we onze culturele dagje bij de Synagoge. De Synagoge van Curaçao is de oudste Synagoge van het westelijk halfrond die op dit moment nog in gebruik is. Ik was nog nooit van mijn leven in een Synagoge geweest en was onder de indruk van het gebouw. Hierna bezochten we een Joods museum dat naast de Synagoge gelegen is.

Marshe Bieu
We lunchten bij Marshe Bieu een overdekte foodcorner waar tradionele gerechten uit Curaçao gemaakt werden. Leuk als je een keer wilt ervaren hoe de echte Curaçaoënaar eet. Van gebakken banaan tot schapen/geiten(?) vlees en van citroenlimonade tot een pannenkoek met pompoen en kaneel.

Aloë Vera
Van Willemstad naar de Aloë Vera plantage. Hier worden de producten van CurAloë gemaakt. We krijgen een uitleg over hoe de Aloë Vera producten geproduceerd worden, waar Aloë Vera allemaal goed voor is (waar voor niet zou ik bijna willen zeggen, van acné tot eczeem tot brandwonden tot je darmen, dat laatste alleen als je het inneemt natuurlijk).

Ostrich Farm
Van een Aloë Vera plantage naar de struisvogelboerderij. Met een jeep krijgen we een rondleiding door het struisvogelpark. Bijzonder aan dit bedrijf is dat de cirkel helemaal rond is, er is vrijwel geen afval. In eerste instantie zijn de struisvogels hier om uiteindelijk geslacht te worden, maar ondertussen lopen ze in de wei en zijn ze ‘leuk’ voor het publiek. Ik zeg ‘leuk’ omdat ik zelf niet zo’n fan ben van dieren/dierentuinen. Als we de struisvogels mogen voeren bedank ik dan ook vriendelijk en werp ik me op als fotograaf. Maar goed, nog even over die cirkel… resten van de struisvogels die niet gebruikt worden voor de verkoop werden voorheen weggegooid maar hier kwamen wilde honden op af die uiteindelijk ook de levende struisvogels aanvielen. Hier hebben ze iets op gevonden, ze hebben nu drie grote krokodillen in het park die alle resten opeten.

Dinah Veeris
Van de Struisvogelboerderij naar Dinah Veeris, het kruidenvrouwtje. Dinah was lerares op een basisschool in Nederland in de jaren 70, maar toen ze er achter kwam hoeveel kennis haar moeder had over kruiden besloot ze dat ze daar wat mee moest doen, die kennis mocht niet verloren gaan. Ze schreef twee boeken waarin ze in totaal over 200 verschillende kruiden schreef en ze heeft op Curaçao haar eigen kruidentuin. Door de tuin worden niet alleen rondleidingen gegeven, er worden ook producten gemaakt van de kruiden. Ik kocht zelf de ‘Tight Muscle Oil’. Mijn kuitspieren kunnen wel wat ontspanning gebruiken. Ik ben heel benieuwd of dit gaat helpen.

St. Tropez
’s Avonds lopen we naar St. Tropez, een beachclub op de Penstraat in Willemstad. In het moderne beach restaurant is het heel toevallig sushi night, dat hoef je ons natuurlijk geen twee keer te zeggen. De foto’s van de sushi zijn helaas allemaal mislukt, maar geloof me maar als ik zeg dat het heel erg lekker was. De Mojito was trouwens ook héél erg goed te doen. We zaten heerlijk bij het water, het geluid van de tegen de rotsen aan kletterende golven op de achtergrond. Het tegenovergestelde van de lunch die we ’s middags op de markt gehad hadden en een hele mooie afsluiting van een drukke derde dag.

To be continued…

Liefs,
Annemerel