CURAÇAO: #5

Belofte maakt schuld
Belofte maakte schuld. Tijdens het diner de avond ervoor vertellen Marloes en ik bij het Avila Hotel dat we een paar dagen eerder hardlopend langs het hotel zijn gekomen. Dat moeten we zien en dus moeten we woensdagochtend beginnen met hardlopen. Helaas lopen we uiteindelijk toch niet langs het hotel, de brug staat open en dat betekent dat we niet bij het hotel in de buurt kunnen komen (of een kwartier moeten wachten, maar daar hebben we weinig zin in). We maken een kort rondje van 4 kilometer en duiken dan op het ontbijt.

Bon Bini
Na het ontbijt rijden we naar Bon Bini, de Blue Curaçao fabriek. Leuk om de geschiedenis achter Blue Curaçao te leren (het drankje dankt haar blauwe kleur aan een scheikundige fout van de bedenker, het had eigenlijk een lichtgele kleur moeten krijgen), maar misschien nog wel leuker, een Blue Curaçao proeverij. Ergens op de wereld is het 16.00u, toch?! (In Nederland bijvoorbeeld). We proeven niet alleen de standaard Blue Curaçao, maar drinken ook een versie met chocolade smaak, en koffie. Lekker!

Landhuis Bloemhof
Vervolgens door naar Landhuis Bloemhof, een Landhuis dat al zo’n 100 jaar in dezelfde familie zit. Vroeger lag dit landhuis in de middle of nowhere, het was een retraite voor de familie die er vakanties en weekenden doorbracht. Tegenwoordig ligt het Landhuis aan een doorlopende weg en is het lastig voor te stellen dat dit ooit de middle of nowhere geweest is. In het Landhuis hangt kunst en de achterkleindochter van de vrouw die dit huis in 1919 kocht. De afgelopen 50 jaar was Bloemhof een retraite voor kunstenaars, Cobra-kunstenaar Corneille was hier bijvoorbeeld vaak te vinden.

Landhuis Rooi Catootje
Na Bloemhof gaan we naar Landhuis Rooi Catootje, van de familie Maduro. Bij dit huis hoort een grote bibliotheek waar een grote collectie met Joods Historische boeken en Antiliaans Historische boeken te vinden zijn. De bibliotheek heeft meer dan 8000 boeken. Doet de naam Maduro je trouwens ergens aan denken? Kan klopen, de familie Maduro heeft een groot deel van Madurodam gefinancierd. Zoon George Maduro kwam om tijdens de Tweede Wereldoorlog, de familie Maduro beschouwd Madurodam dan ook als monument voor hun enige zoon.

Australië – Nederland / Pirates Bay
Dan is het tijd om naar het strand te rijden, naar Pirates Bay om precies te zijn. Hier gaan we de wedstrijd Australië – Nederland kijken en zullen we ’s middags op het strand liggen. Het is de eerste dag dat de zon goed schijnt, dus dat komt mooi uit. Normaliter ben ik geen grote voetbalfan, maar het enthousiasme van Marloes zorgt dat ik zelf ook heel veel zin krijg in de wedstrijd (OK: en die 5-1 winst op Spanje hielp ook wel mee). Er worden vlaggetjes op de wangen getekend, oranje shirts aangetrokken. We zijn er klaar voor.

Grappig, op Curaçao is men nog enthousiaster over Voetbal dan in Nederland. Op bankgebouwen hing serieus een briefje ‘wij zijn vanaf 10.00u gesloten in verband met de wedstrijd Australië – Nederland’. Serieus? Dat zouden ze in Nederland moeten proberen. Ik vind het enthousiasme wel leuk en word er zelf ook nog enthousiaster van. Zeker als we dan uiteindelijk ook nog winnen!

Pirates Bay Beach
Na de wedstrijd duiken we het water in om de overwinning te vieren. We besluiten een stukje te zwemmen naar een vlonder. Als we na wat stuntelen op de vlonder zitten horen we Nederlandstalige muziek, we kijken om ons heen en zien honderd meter verder een boot liggen met een paar Nederlanders aan boord. We beginnen te dansen op de muziek en worden gevraagd naar de boot te komen, we zwemmen er naartoe en gaan aan boord. Daar dansen we verder totdat we horen dat er tot zonsondergang gevaren gaat worden. Oh, shit, dat gaat hem niet worden. Onze telefoons en camera’s liggen nog (onbeheerd) op het strand en eh… zonsondergang, dan moeten wij alweer in het hotel zijn. Jammer dan, we duiken van boord en zwemmen weer naar de vlonder.

Brakkeput Mei Mei
’s Avond eten we bij Brakkeput Mei Mei, een grill restaurant. De vis die ik eet is héérlijk en heb ik even geluk, mijn tafelgenoten hebben een stuk kleinere eetlust dan ik, uiteindelijk eet ik twee heerlijke visjes, in plaats van één. Maar het is belangrijk dat ik goed eet want Brakkeput Mei Mei is niet het laatste dat ik die avond ga doen. Ik ben eindelijk een klein beetje over mijn jetlag heen en heb nog energie over om ’s avonds een bezoek te brengen aan Cabana.

Cabana
Cabana is een bar en strandrestaurant dat ’s avonds wordt omgetoverd tot groot feest, vooral de woensdagavond schijnt het er leuk te zijn en laat het nu net woensdagavond zijn. Het is er druk met veelal Nederlanders, de muziek is een mix van popmuziek en een live coverband, leuk genoeg om er een gezellig feestje van te maken.

Maar rond 1.00u vinden we het genoeg geweest, de wekker gaat de volgende dag toch weer om 7.00u en die laatste dag willen we ook nog wel een klein beetje kunnen genieten.

To be continued..

Liefs,
Annemerel