De zwangere kip zonder kop

Vorige week gaf ik al aan dat er nog aardig wat op mijn to-do-lijst stond voordat ik ‘klaar’ ben om te bevallen. Afgelopen vrijdag kreeg ik lichtelijke stress toen ik (het zoveelste) verhaal hoorde van iemand die met 36 weken al beviel. Hoewel er op dit moment geen enkele aanleiding is om te denken dat ik eerder dan 40 weken ga bevallen, heb ik toch het gevoel dat ik ZO SNEL MOGELIJK ZO VEEL MOGELIJK gedaan moet krijgen. En dat resulteert erin dat ik afgelopen dagen te werk ging als een kip zonder kop. Een zwangere kip zonder kop nog wel… dat is dus een kip zonder kop die ook nog eens met zwangerschapsdementie te maken heeft. Zo was ik net Pilates aan het doen (voor het eerst in vier dagen) en besefte ik ineens dat ik helemaal geen blog geschreven had. En dat is niet het enige dat verkeerd ging de afgelopen dagen. Een compilatie van mijn stommiteiten van de afgelopen dagen…

• Ik heb zowel zondag, maandag als dinsdag niet de tijd genomen om Pilates te doen. Niet slim, want ik voel dit meteen in mijn rug. Het kost me slechts een half uur van mijn dag en het levert me zoveel meer dan dat op omdat ik met pijn in mijn rug gewoon veel minder goed functioneer.
• Vanmorgen vond ik een pakketje met lekkere dingetjes van Sue (Zoet Zonder Suiker) in mijn brievenbus, voor moederdag. Mijn eerste moederdagpakketje ooit. Ik was zo enthousiast dat ik het meteen – met kaartje erbij – op Instagram deelde. Zonder dat ik eerst even echt goed het kaartje gelezen had… stond er blijkbaar een flinke kortingscode op waarmee ik zelf nog wat lekkers kon bestellen. Dat had ik in alle haast dus niet gezien. Vervolgens kwamen er binnen een kwartier 20+ berichten via DM binnen dat ik de code gedeeld had en dat dat wellicht niet zo slim was (super lief!). Was uiteindelijk meer tijd kwijt aan het antwoorden op de DM’s dan dat het me gekost had als ik gewoon meteen goed gelezen had.
• Ook iets wat vanmorgen niet helemaal lekker ging… ik wilde tussen neus en lippen door even een retourbewijs printen, wat natuurlijk niet lukte. Omdat printers er bij mij een handje van hebben niet te werken, ging ik er vanuit dat de schuld ook dit keer bij de printer lag en niet bij mij. Een half uur frustratie later vroeg Tuur… staat de printer niet nog op het oude WiFi netwerk in plaats van het nieuwe netwerk dat je vorige week gemaakt hebt? Zucht. Nadenken… het gaat niet echt van harte meer.
• Ik heb dus een hele mooie to-do-lijst gemaakt op maandag, zoals ik iedere week aan het begin van de week doe, maar ik ben zoveel andere dingen aan het doen dat ik veel van wat er op die originele to-d0-list staat vergeet. Zoals het schrijven van deze vlog. Het editen van een vlog is me ook al een tijdje niet gelukt. Er wordt überhaupt niet echt goed gevlogd, omdat ik dus een beetje als een kip zonder kop te werk ga. De fragmenten die ik heb gaan zo van ‘oh ik ga nu dit doen’ en dan vijf uur later ‘ja ik heb dus dat gedaan’. Doordat ik in mijn hoofd zo druk ben lukt het me niet om een beetje gezellige beelden te maken.
• Afgelopen zaterdag heb ik beelden voor een Instagram samenwerking gemaakt en ik heb ze nog steeds niet opgestuurd naar de opdrachtgever, terwijl ze allemaal in een mapje klaarstaan. Hier kom ik nu tijdens het schrijven van deze blog pas achter, omdat ik nu dus pas weer een beetje aan het nadenken ben.
• Over Instagram gesproken… Ik heb al acht dagen geen foto op Instagram geplaatst… Niet dat ik posten op mijn Instagram normaal gesproken op mijn to-do-lijst heb staan, maar dan maak ik er uit mezelf tijd voor, omdat ik zin heb om iets te delen. Nu doe ik dat dus niet.
• Ik lees mijn mails niet altijd even goed. Blijkbaar was mijn abonnement op mijn boekhoudsysteem afgelopen en moest ik handmatig verlengen. Vanmorgen heb ik ongeveer een uur stress gehad omdat mijn facturen (op dat moment waren het er een stuk of 40) niet meer automatisch in mijn systeem belandde. Administratie is nooit mijn sterkste kant geweest, maar dit was dus typisch zo’n dingetje van… als je nu gewoon even rustig gelezen had…

Je vraagt je wellicht af wat ik afgelopen week dan wel gedaan heb. Nou, zoals ik afgelopen jaar wel vaker had, had ik op het laatste moment toch ineens weer een plan voor Have a Good Run. En als ik eenmaal een plan heb, dan ben ik daar dus het liefst de hele dag mee bezig. Ik heb heel het boek van vorig jaar zomer herschreven (65.000 woorden) en opnieuw opgemaakt. Ik heb hier samen met de video’s en het luisterboek een pakket van gemaakt.

Daarnaast ben ik samen met Tuur bezig met een pakket voor mensen die afgelopen zomer al hebben deelgenomen aan Have a Good Summer Run en die informatie dus allemaal al eens gehad hebben. Tuur maakt acht verschillende schema’s (voor tien weken), ik maak tien Mini Weekly’s. Deelnemers krijgen vanaf zondag 16 mei tien weken lang de Mini Weekly inclusief het gekozen schema in de mailbox. Daarnaast maak ik ook weer een gezellige Facebookgroep en zullen er enkele Live Q&A’s zijn waarin ik wellicht als een soort van scene uit de Lion King Ollie aan het publiek voorstel (haha, sorry, dit is zo’n gedachte die ik vannacht om drie uur ineens had).

Naast het maken van de content moest de website natuurlijk ook een flinke update krijgen, evenals de webshop. Die laatste heeft zelfs een nieuwe domeinnaam gekregen (haveagoodrun.store) en oh ja ik had ook nog een nieuw mailadres nodig. Tussendoor probeer ik zoveel mogelijk vragen te beantwoorden van mensen die vragen hebben over het te kiezen schema voor het nieuwe programma. Alles tegelijk dus.

En dan wordt er weer op de bel gedrukt, staat de postbode voor de deur met je nieuwe luieremmer. Een gestructureerd persoon zou die doos lekker dichtlaten tot het eind van de (werk)dag. Een zwangere kip zonder kop maakt natuurlijk meteen die doos open en stoeit net zo lang met de luieremmer totdat haar man haar uit haar lijden verlost en de emmer in elkaar zet.

Of ik nog weleens adem haal? Ja, goede, ga ik nu doen. Ik beloof jullie dat ik binnenkort iets meer ga chillen, lijkt me iets gezonder voor Ollie en een betere voorbereiding op de bevalling. Maar ik ga er nog even geen datum op zetten, want ik kan niks beloven.

Ben ik de enige die een paar weken voor de bevalling ineens het gevoel heeft van alles ’te moeten’ en daardoor ietwat chaotisch door het leven gaat? Hoort dit erbij? 

Liefs,

Annemerel