DEAR FRANCIEN: #2

 photo DSC_9644.jpg

Knappe Francien,

Terwijl jij het afgelopen jaar keihard zocht naar jouw prins in hardloopschoenen, deed ik helemaal niets. Ruim tien maanden lang zat ik stil. Of nou ja, dat is natuurlijk niet helemaal waar, ik liep een slordige 1500 kilometer, maar je begrijpt wat ik bedoel. Ik was niet actief op zoek.

Hartstikke goed denk je nu, ze komen vanzelf wel naar je toe. Ja, daar geloof ik ook honderd procent in, maar dan moet je wel vindbaar zijn en dat laatste is nog wel een beetje een dingetje.

Ten eerste heb ik geen dating profiel op een online datingsite, iets dat anno 2015 heel normaal schijnt te zijn, maar waar ik absoluut niet klaar voor ben. Het idee alleen al, dat iemand de naam Annemerel googled en dan gelijk mijn hele levensgeschiedenis te zien krijgt. No thank you. Tinder is om die reden ook geen optie. En niet alleen die reden, ook gewoon omdat ik daar dus helemaal geen zin in heb. Ik heb geen zin om geforceerde gesprekjes met mensen te voeren, mijn prins moet gewoon in één keer voor mijn neus staan, klaar.

Nog iets dat het niet makkelijker maakt, ik ga nooit uit. En als ik zeg nooit, dan bedoel ik ook echt nooit. Het afgelopen jaar zijn de keren dat ik uit ben geweest op twee handen te tellen en op één avond na vonden ze allemaal in Oostenrijk plaats. Misschien is dat een teken en moet ik in Oostenrijk gaan wonen. Daar heb ik spontaan energie voor tien en ben ik zelfs nog in de mood om wat te gaan drinken nadat ik twee keer op een dag heb hardgelopen, een hele dag geskied heb en DAARNA nog lopend een berg beklommen heb.

Anyway, alle gekheid op een stokje… In Nederland heb ik ieder weekend weer de perfecte smoes klaar liggen. Dan heb ik de volgende dag een duurloop, dan heb ik ’s ochtends al een duurloop gedaan waardoor ik zo moe ben dat uitgaan echt niet meer tot de opties behoort. Dan heb ik een deadline, dan heb ik hoofdpijn… Er is altijd wel iets. Als ik dit zo lees word ik ook moe van mezelf.

Mijn verwachting is dus een beetje absurd. Ik verwacht dus dat er op een dag spontaan iemand voor mijn neus staat, of voor me rent, en dat die dan zegt ‘hé, ik ben het, je prins in hardloopschoenen‘. Of nee, eigenlijk hoeft hij dat niet eens te zeggen, dat gaat gewoon vanzelf. Daar hoeven geen woorden aan vuil gemaakt te worden, het (hij) is er gewoon ineens.

Misschien heb ik iets te veel series en romantische komedie’s gezien, misschien lees ik te veel romans, maar ik ga er voorlopig nog even vanuit dat hij bestaat, die prins in hardloopschoenen. En weet je waar ik ook van overtuigd ben Frans? Dat we hem snel gaan ontmoeten.

Tot volgende week!

Liefs,
Annemerel

(Mijn eerste liefdesbrief aan Francien – waarin ik mijn prins in hardloopschoenen in geuren en kleuren beschrijf – lees je hier!)

Delen:

26 Reacties

  1. februari 12, 2015 / 17:02

    Misschien toch maar de val optie uitproberen die Francien opperde? Er zullen vast wel eens leuke mannen voorbij rennen tijdens al die runs van je :)

  2. februari 12, 2015 / 17:04

    Het is je gegund!

  3. februari 12, 2015 / 17:05

    :)… Je zult zien dat je de Prins op hardloopschoenen vast en zeker op een onverwachte plek tegenkomt. Leuke brief!

  4. februari 12, 2015 / 17:11

    Ik weet zeker dat je hem gaat vinden, wanneer je hem het minste verwacht en op de plek die je helemaal niet voor ogen had. Blijven geloven is de sleutel tot succes .. Tja en een hoop romantische films doen het ook goed haha: visualiseren noemen ze dat toch ;-)? Heel geweldig artikel Anne! Liefs, Deisy

  5. februari 12, 2015 / 17:24

    Ik weet zeker dat jij ook ooit de ware vindt :) Moet toch wel met zo’n leuke meid? Je vindt hem vast op een moment dat je het helemaal niet zou verwachten!

  6. februari 12, 2015 / 17:25

    Haha leuk om te lezen weer! Francien had een paar goede tips gegeven toch hihi! :)

  7. februari 12, 2015 / 17:30

    Dat nooit uitgaan verhaal ken ik =) Toch blijf ook ik hopen dat hij opeens voor me staat, die droomprins. Ik stel me dat zo voor in een boekenwinkel en dat we dan allebei op het zelfde moment hetzelfde boek willen oppakken. Zucht.. ik droom nog even verder.

  8. februari 12, 2015 / 17:30

    Ik leefde ook met mijn hoofd in romantische films en ging er vanuit dat het bij mij ook zo zou gaan.
    Op een gegeven moment had ik dat opgegeven en toen stond hij zomaar *poef* op mijn werk in de keuken.
    Het kan dus wel!! Maar je moet inderdaad wel tijd hebben om even uit te gaan om hem te leren kennen, anders word het wel lastig ja! Haha, het gebeurd jou vast ook binnenkort!

  9. februari 12, 2015 / 17:44

    Wat weer heerlijk geschreven! En deels zo herkenbaar. Je komt hem vast binnenkort tegen (en dan kun je Franciens advies toepassen; letterlijk en figuurlijk voor m vallen;))

  10. Roekiye
    februari 12, 2015 / 17:44

    u are damn right Annemerel. We willen een prins in hardloopschoenen :-) :-)

  11. februari 12, 2015 / 17:45

    Ik heb precies hetzelfde!
    Ik ga niet vaak uit en heb een klein groepje vrienden waardoor ik weinig nieuwe mensen ontmoet en daardoor ook geen leuke jongens. En ik maar afwachten tot er opeens iemand komt, dan kan je lang wachten natuurlijk ;)

  12. februari 12, 2015 / 17:47

    haha, wat een leuke brieven! Ik geloof ook zeker in de liefde die zomaar uit de lucht komt vallen. Ook al ga je niet uit, dat geeft niks. Je liefde kom je tegen op het juiste moment en op de juiste plek. Een echte liefde. In de supermarkt ofzo. Dat wil je toch veel liever dan een eerste ontmoeting tijdens een dronken bui op de dansvloer

  13. Ilse
    februari 12, 2015 / 18:19

    Erg leuke brieven zeg, je prins -op hardloopschoenen- komt vanzelf wel voorbij. :)

  14. februari 12, 2015 / 18:27

    Super leuk weer zo een brief aan Francien. Die prins komt wel en anders lange leve het leven zonder mannen!

  15. Melissa
    februari 12, 2015 / 19:20

    Ik vind het hartstikke normaal hoor, hoe je doet! Is het nou echt leuk om je prins te ontmoeten als hij stomdronken in een kroeg hangt of in een club waar hij achter allemaal meisjes aanzit? Ik ging ook nooit uit en was de eeuwige single, en kwam toen m’n prins gewoon toevallig in mijn eigen straat tegen :)

  16. februari 12, 2015 / 19:26

    Zo leuk zo’n brief! En het komt echt wel goed met die prins op hardloopschoenen! :)
    X Emma

  17. februari 12, 2015 / 21:31

    Ik heb die van mij tien jaar geleden ontmoet via het bloggen, dus er is hoop!! ;-)

  18. februari 13, 2015 / 08:53

    Ontzettend leuk geschreven! Daarnaast, met uitgaan kan je ook nog twijfelen of je daar de prins in hardloopschoenen wel vindt :)

  19. Desiré
    februari 13, 2015 / 09:36

    Ja dat hoop ik nu dus ook! ben inmiddels wel op online dating sites gegaan maar vind het tot nu toe tegen vallen, waar ik naar op zoek ben zit blijkbaar minstens op een uur rijden vandaan! krijg bijna geen matches in de buurt grrrr….
    en ik hoop ook nog steeds op dat hij gewoon opeens voor mijn neus staat haha.. ik hou ook niet van dat geforceerde maar ja, je moet wat als je al zo lang vrijgezel bent als ik :|

  20. februari 13, 2015 / 09:54

    Haha, ik ben ook single en stiekem hoop ik ook wel een beetje dat mijn droomprins zomaar ineens voor mijn deur gaat staan. Maar ik ben wél ingeschreven op een datingsite, dus ik doe toch een beetje moeite. :-)

  21. Tessa
    februari 13, 2015 / 10:51

    Annemerel, ik voel je. Ik heb precies hetzelfde!! Misschien moeten we samen maar een keer uitgaan! Vind deze brieven trouwens erg tof X

  22. februari 13, 2015 / 11:47

    heel leuk geschreven! ik heb ook een beetje dezelfde instelling als jij!

  23. Petra
    februari 13, 2015 / 21:22

    Jij komt wel iemand tegen.
    Je brief is erg herkenbaar. :)

  24. februari 14, 2015 / 12:57

    Te herkanbaar!

  25. A.
    maart 5, 2015 / 22:15

    Ik weet niet wat het is … om me heen steeds meer singles van tussen de 20 en 40, al eens een relatie gehad of nooit, en soms wel, maar meestal niet op zoek, de verwachtingen te hoog gespannen, teveel nadruk op uiterlijk, teveel getrouwd met iphone of tablet en niet openstaan voor die leuke, knappe, nerdy, introverte, te stoere of te stille …..

    en inmiddels te lang alleen en te gewend aan onafhankelijkheid en vrij zijn

    wat willen we nou eigenlijk … we weten het zelf niet