DEAR FRANCIEN: Are we running Amsterdam?

Dear Francien,

Nog twee dagen, dan staan we aan de start van onze race. Zijn we klaar om Amsterdam te runnen?

Ik was heel zelfverzekerd een paar weken geleden. Ik ging heerlijk, had energie voor tien en sneller dan twaalf kilometer per uur rennen ging zonder moeite. Het kostte me meer moeite om langzamer te lopen dan dat. Maar de afgelopen weken heb ik het zwaarder. Ik weet niet of het de pollen zijn, of dat de vele wintersportreizen van afgelopen winter zijn uitgewerkt, maar het gaat gewoon niet zo snel. Nu denk je misschien, mens, zeur niet, twee weken geleden liep je nog een PR op de 10 kilometer, 46 minuten, wauw!

Ja kijk, ik denk dus dat dat helemaal geen PR was. Ik denk dat mijn Nike App op hol geslagen was, dat is ‘ie namelijk nog steeds. Sinds de laatste update van eind april zegt de App dat ik meer gelopen heb dan dat ik in werkelijkheid gedaan heb. Dat weet ik, omdat afstanden die normaal tien kilometer waren, nu ineens bijna elf kilometer zijn. Aan de infrastructuur van mijn route is niets veranderd, dus er is maar één verklaring. Mijn App is kaduuk.

Stiekem wilde ik zaterdag onder de 45 duiken, maar ik ben bang dat ik dat doel moet laten varen en me op een ‘officieel PR’ richten, dat ligt momenteel op de 47:48 (gelopen tijdens de Vredesloop in Den Haag), ik denk dat dat wel te doen moet zijn als ik een redelijke dag heb en niet te veel word opgehouden door andere lopers.

Maar goed, ik mag helemaal niet klagen als ik mijn situatie vergelijk met die van jou. Je hebt de afgelopen maanden getraind voor een heel andere afstand, 56 kilometer! Had last van een blessure (en bent nog steeds niet 100% blessurevrij) en het is voor jou een stuk lastiger om je ‘snelste 10 kilometer ooit’ te lopen. Ik denk dat je dat dan ook even niet moet willen. Hoe lastig het ook is (althans, ik zou het lastig vinden), je moet accepteren dat je nu niet die 48 minuten die je over de 10K in 2013 liep, kan verbeteren. En dat betekent niet dat je nu minder goed bent dan in 2013, dat betekent alleen dat je focus dit jaar op een andere afstand lag. Ik denk namelijk niet dat je in 2013 die 56 kilometer had kunnen lopen.

Vorig jaar kwamen we tijdens We Own The Night in Milaan hand in hand over de finish. Ergens bij kilometer zes gilde ik naar je dat we het maar bij marathons moesten houden want dit deed echt te veel pijn. Hoewel er tijdens die wedstrijd van alles misging en mijn tijd een blamage was, blijft die wedstrijd één van mijn favorieten. Gewoon omdat ik tijdens die wedstrijd besefte dat samen dingen bereiken zoveel leuker is dan dingen in je eentje doen. Zonder jou was ik gaan wandelen, zonder mij was jij gestopt (althans, dat heb je me verteld). Samen sleep je elkaar er doorheen en de euforie bij de finish is zoveel beter als je die met iemand kan delen.

Daarom heb ik de afgelopen weken ook zo genoten tijdens de trainingen die we deden met Run2Day. Aanvankelijk zag ik er een beetje tegenop, iedere keer naar Amsterdam rijden. Het kost niet alleen veel tijd, maar ook geld. Maar iedere keer als ik klaar was met zo’n training had ik zoveel energie, dat ik meteen al weer uitkeek naar een volgende training.

Frans, heel veel succes zaterdag! See you at the finish line! (en waarschijnlijk ook bij de start, maar dat is niet zo’n leuke afsluiter!)

Liefs,
Annemerel