DIARY: #10

De nieuwe keuken en weer even spieken in de buik, dat waren toch wel de hoogtepunten van afgelopen week.

Maandag was een heugelijke dag, de keukenmonteurs stonden om half zeven op de stoep om de keuken te komen plaatsen. Nou ja, het werd uiteindelijk kwart over zeven omdat ze bij een verkeerd adres stonden, maar om half zeven zaten we er klaar voor. Ik spendeerde het grootste gedeelte van de dag in bed met mijn MacBook(s). Niet mijn favoriete werkplek (krijg er last van rug, nek, hoofd van), maar het einde was in zicht.

Tussen de middag maakte ik een korte wandeling door de duinen. De zon scheen en op 1 maart mochten strandtenten hun deuren weer openen voor take-away. Echt heel fijn, hier in de buurt was namelijk de hele winter niks geopend en dat koffietje of die warme chocolademelk vind ik juist zo fijn tijdens en wandeling. Het was een super fijne wandeling. Ik voelde me goed en nou ja, die zon was ook zeker niet verkeerd. Wel meteen mijn gezicht met factor 50 gaan insmeren want ben als de dood voor het ‘zwangerschapsmasker’ en heb het idee dat ik daar aanleg voor heb, gezien de pigmentvlekjes die ik aan acné littekens overhoud.

Na een dag klussen was dit de status van onze keuken. Morgen weer een dag!

We besloten onszelf weer goed te verwennen met een heerlijke thuisbezorgd maaltijd. De poké bowls van Ohana zijn in Den Haag echt mijn favoriet. Helaas voor mij niet met zalm, maar de garnalen waren ook heel erg goed. Nog een maand of drie, dan kan ik weer naar hartelust rauwe zalm eten.

Dinsdag was de laatste dag dat ik vanuit bed werkte.

’s Avonds hadden we een prachtige keuken, maar we besloten toch nog een keer eten te bestellen. De kitranden moesten nog drogen en toen we eenmaal tijd hadden om eten te gaan maken was het ook al tegen acht uur en waren we best wel moe (wekker om kwart voor zes), het werden pizza’s van burrata. De laatste tijd is mijn favoriet de pizza caprese, met buffelmozzarella, cherrytomaat en pesto. Echt een aanrader.

En dan presenteer ik jullie hier onze keuken… hij is nog niet helemaal af (de vriezer heeft helaas wat problemen met de levering) maar we zijn echt enorm blij met het resultaat. Lekker strak, clean en ruim! Als de vriezer erin zit zal ik een wat uitgebreidere kitchen tour doen, maar tot die tijd mogen jullie het doen met deze foto’s. Waar we tot nu toe het meest blij mee zijn? De Quooker (zo fijn om continu kokend water bij de hand te hebben) en het super diepe aanrechtblad waardoor er echt heel veel ruimte is tijdens het koken. Die mega grote koelkast (over de hele lengte van het grote blok) is ook heel fijn en ik kijk ook echt uit naar vijf vriezerlades, maar daar moeten we dus nog even op wachten.

Woensdag speelde ik met de duivel, het eerste dat ik ging koken in onze nieuwe keuken was roodfruit voor een kwarktaart. Het koken zelf ging super, totdat ik het rode prutje in de kom deed en er spetters op onze net geverfde witte muur kwamen. Oeps! We hebben afneembare verf, als in… je kunt de muur schoonmaken met een doekje als je vlekken hebt, maar die verf moest eigenlijk 25 dagen drogen voordat het die functie zou hebben. Gelukkig voor mij werkte het na drie dagen drogen ook al prima ;-). Eindstand, geen vlekken.

OMG, deze snoepjes zijn zo lekker en als ik deze foto zie dan beginnen mijn speekselklieren meteen te werken. Het erge is dat ik weet dat er in Tuurs tas nog een halve zak met deze snoepjes zit, maar ik moet mezelf er echt van weerhouden. Ik kan namelijk geen twee snoepjes eten, ik moet die hele zak en normaliter heb ik alleen mezelf ermee, maar nu ik zwanger ben moet ik ook aan iemand anders denken.

De eerste echte maaltijd in onze nieuwe keuken was een Hello Fresh recept voor Tiroler Gröstl. Het smaakte goed, maar dit is dus geen recept dat wekelijks op het menu komt. Niet in de laatste plaats omdat er twee (!) soorten vlees in zaten. Dat probeer ik toch zoveel mogelijk te beperken. Dit was trouwens niet mijn bord, maar het bord van Tuur. Mijn eitje was wel gewoon aan twee kanten gebakken, zoals je waarschijnlijk wel begrijpt.

Donderdag hadden we een pretecho bij praktijk Liva in Rijnsburg. We waren hier half december ook voor een geslachtsbepalende echo en dat beviel ons toen heel erg goed. Toen ik twee weken geleden het idee kreeg dat er versoepelingen zouden komen wat betreft coronamaatregelen, plande ik meteen weer een afspraak in. Een paar dagen later kreeg ik een uitnodiging van Liva voor een pretecho (had ze in december verteld dat ik vlogde) dus uiteindelijk was de afspraak op uitnodiging, maar dat was dus niet onze eerste intentie.

Anyway, het was super gaaf om een beter beeld van Ollie te krijgen. Ik vond het vooral heel gaaf om te zien hoe ze lag te trappelen met haar armpjes en beentjes, ik voelde het en ik zag het op beeld gebeuren. Heb nu een veel beter beeld over wat er zich nu afspeelt in mijn buik en hierdoor voelt het allemaal nog echter.

Vrijdag namen Tuur en ik een podcast op in onze professionele podcaststudio, haha. Allesbehalve professioneel, maar we doen het met liefde.

Tussendemiddag lunchte ik met een heerlijke tomatensoep. De avond ervoor hadden we tomatensoep gemaakt en dat was zo’n grote hoeveelheid dat ik dacht, we kunnen net zo goed de helft bewaren voor de lunch morgen. Dat deden we en dat was een heel goed idee. De broodjes met peper, zout en olijfolie uit de oven waren ook een heel goed idee trouwens.

Tuur deed zaterdag weer een testloopje. Dit keer ging hij voor 10 kilometer onder zijn threshold. Je threshold is de hartslag wat je ongeveer een uur vol kunt houden zonder in het ‘rood’ te lopen. Het was dus niet voluit, maar het was ook zeker niet makkelijk. Hij liep de 10 uiteindelijk in 34.30, zelf fietste ik er tot een kilometer of zeven naast, daarna kon ik het niet meer bijhouden. Conditioneel. Ik had het idee dat ik VER over mijn threshold gegaan was, er zat totaal geen energie meer in mijn benen en ademhalen was ZWAAR. Zwanger zijn, nobody said it was easy ;-).

De rest van het weekend spendeerden we voor een groot gedeelte met de EK Indoor. Zo gaaf om atleten van TeamNL zo goed te zien presteren. Met als absolute hoogtepunten natuurlijk de winst van Femke Bol op de 400 (weer een Nederlands record), de gouden race van Nadine Visser (ook in een Nederlands record) en als klap op de vuurpijl de twee estafette races waarin zowel de mannen als de vrouwen (wederom in een NR) het goud pakten. Mooi om te zien ook hoeveel plezier de atleten onderling hebben. Denk dat dat zo belangrijk is om goed te presteren.

Inmiddels is het maandagochtend en zit ik aan de keukentafel met zicht op de nieuwe keuken deze blog te tikken. Zo fijn. Deze week wordt een deel van de babykamer geleverd (de commode en het ledikant) dus onze volgende klus staat alweer gepland. Ik kan niet wachten tot alles klaar is maar probeer tussendoor ook van alles te genieten.

Liefs,
Annemerel