DIARY: 103

Another week, another diary. Een week waarin vroeg opstaan officieel niet meer mogelijk is. Een paar weken geleden stond ik met gemak om 6.00u op. Of nou ja, gemak is misschien een beetje een groot woord; als de wekker ging dacht ik vaak wel ‘ARE YOU KIDDING ME’? Maar op dit moment denk ik niet eens ‘ARE YOU KIDDING ME?’ ik ben gewoon nog zo moe als ik wakker word dat ik helemaal niet kan nadenken. Ik vraag me af waar ik ben, wie in godsnaam verzonnen heeft dat midden in de nacht mijn wekker gaat en ik ben zo moe en slap dat het uitzetten van mijn wekker zelfs de grootste moeite kost. Ik geef het ontbrekende daglicht om 6.00u ’s ochtends de schuld. Het wordt tijd dat het weer wintertijd wordt, want er gaat nog eens een dag komen dat ik dus écht niet meer opsta en dat ik een uur te laat op mijn werk kom..

Maandag moest ik dus om 6.00u opstaan omdat ik om 7.00u de deur uit moest voor mijn werk. 6.00u werd half zeven en mijn haren wassen werd droogshampoo. Mijn havermout werden twee gekookte eieren die ik kookte terwijl ik me snel even afspoelde onder de douche en mijn make-up werd een op de tast aangebrachte laag foundation in combinatie van drie keer de mascara borstel langs mijn wimpers halen. Niet ideaal dus, maar ik was wel op tijd en daar ging het om.

Ook dinsdag moest ik redelijk vroeg op, omdat ik weer naar de BBB Healthclub ging voor mijn work-out. Eerst vijf kilometer fietsen, daarna een half uurtje sporten en vervolgens met de fiets naar Scheveningen (weer 5 kilometer) voor een bezoekje aan de tandarts. Het ging slechts om een controle, maar mijn moeder (die bij de tandarts werkt) was helaas niet vergeten dat er de vorige keer een gaatje geconstateerd was dat tot op heden niet gevuld was, dus voor mijn controle werd er eerst geboord en gevuld. Altijd leuk zo’n verrassing. Of nou ja verrassing; ergens wist ik ook wel dat mijn moeder het niet vergeten zou zijn.. maar gehoopt had ik het wel.

Woensdag stond mijn laatste duurloop van deze marathon training op het programma. Dat ging helaas niet zoals gepland, ik had lichte spierpijn die na 20 kilometer ineens heel heftig werd, ik had last van mijn darmen en KON gewoon niet meer. Na 26 kilometer ben ik afgehaakt en naar mijn ouders gelopen, waar mijn vriend me heeft opgehaald. De rest van de dag heb ik in bed met mijn MacBook gespendeerd. Oh ja niet alleen mijn MacBook, ik had ook gezelschap van een grote zak kruidnoten.

Donderdagochtend ging de wekker weer zo takkevroeg voor een dagje Girlscene. Echt, ik weet niet wat het is… een paar weken geleden was ik om drie uur ’s nachts nog minder moe als de wekker ging dan nu om 6.00u. Als ik moe en lamlendig ben, heb ik ook veel meer behoefte aan slecht voedsel. Vet en zout voedsel vooral. En dus lunchte ik donderdagmiddag bij de McDonalds. Zonder de McDonalds had ik die dag niet overleefd. Echt.

Vrijdag heb ik voor het eerst in mijn leven (ik ben het nagegaan, dit was echt voor het eerst in mijn LEVEN!) een half uur achter elkaar door de regen gefietst (tot twee keer toe). Naar BBB Healthclub voor een work-out. Ik kan je vertellen, mijn hobby is het niet. Zo zonder regenpak door de regen. Blegh. Ik zag geen hand voor ogen, heb meerdere bijna dood-ervaringen gehad en ik was doorweekt! Mooiste was, het was de dag dat ik me ging laten meten, hoe smerig.. stond ik daar dan, naakt, klef van de regen, maar ook van het zweet (?) dat ik toch nog tijdens het fietsen gekweekt had.

’s Avonds had ik ook nog een work-out dit keer met Nike bij Spa Zuiver. Binnenkort lees je hier meer over, maar ik kan je nu alvast vertellen.. het was heftig, want nu ik dit schrijf (zondagavond) verga ik nog steeds van de spierpijn. Ik ben echt niet ongetraind, maar de spieren die ik vrijdag getraind heb, train ik normaliter blijkbaar niet, in ieder geval niet op die manier. Spieren waar ik het meest last van heb, de spieren in mijn nek. Het voelt net alsof mijn klieren zijn opgezet tijdens een verkoudheid, maar volgens mij zijn het gewoon de spieren in mijn nek die van zich laten horen. Maar goed, wie mooi wilt zijn moet pijn lijden en zweten.

Zaterdag stond eigenlijk in mijn agenda als de-clutter dag, ik zou al mijn troep uit gaan zoeken en weggooien. Uiteindelijk ben ik alleen toegekomen aan mijn kledingkast waar ik alleen al vier uur mee bezig was. Ik ga er nu echt werk van maken dat ik mijn kast nu een tijdje zo op deze manier houd, want het was vanmorgen een stuk makkelijker om kleding bij elkaar te vinden dan normaal (WAAR IS MIJN BH, WAAR IS MIJN H&M BLOUSE, WAAR IS MIJN LEREN LEGGING? *graaf, graaf, graaf in een berg met kleding* *smijten met stapels kleding die wel netjes opgevouwen waren*), nee dit bespaart een heleboel tijd en stress. Ben benieuwd hoe lang ik het volhoud.

’s Avonds bezocht ik samen met Raquel de Chanel: De Legende tentoonstelling in het Gemeentemuseum in Den Haag. Echt een aanrader!

Ook zondag ging de wekker alweer veel te vroeg. Of nou ja het was eigenlijk gewoon 8.00u, maar dat voelde zelfs als middenacht en dat terwijl ik zaterdagavond gewoon op granny-bedtijd naar bed was gegaan. Er stond weer een work-out bij BBB op het programma. Ik had nog heel veel spierpijn van de NTC Class van vrijdag, maar ik wilde niet afzeggen en dus sprintte ik (een soort van) naar mijn auto en reed ik dit keer met de auto er naar toe. Dat tochtje door de regen van vrijdag was niet voor herhaling vatbaar. Noem me een mietje, noem me van suiker, noem me een luxepaardje, maar die regen van gisteren en ik zijn gewoon niet voor elkaar gemaakt. De work-out was gelukkig hartstikke lekker, ik voelde de spierpijn een stuk minder in de warmtecabine, helaas kwam de spierpijn wel weer terug nadat ik de cabine verliet.

’s Middags lunchte ik met Kim in Den Haag bij Little Vie. Ik was er nog nooit geweest, maar Kim is er kind aan huis. Het is Vietnamees en het is een aanrader als je een keer in Den Haag bent. Ook weer heerlijk bijgekletst met Kim. Gênant maar waar, onze laatste date was in juni. Dat krijg je als je allebei heel erg druk bent. Maar we gaan nu toch proberen om dit keer iets minder dan 4 maanden tussen onze dates te laten zitten.

De rest van de dag spendeerde ik met mijn MacBook en ’s avonds at ik bij mijn ouders, waar het volle bak was met het hele gezin thuis en mijn oma. Ik vind eten bij mijn ouders op zondag zo’n fijne manier om mijn week af te sluiten.. Meestal ga ik rond een uurtje of 21.00u weer naar huis, ik leg mijn spullen voor de dag erna klaar en duik om 22.00u mijn bed in. Fijn. Heel fijn.

Op naar nog een mooie, sportieve en drukke week!

Liefs,
Annemerel