DIARY: #13

De dertiende week van 2021. Het is officieel lente, de zon brak geregeld door en ik ga simpele koolhydraten nu echt zo veel mogelijk uit mijn dieet verbannen (hoe moeilijk het ook is).

De beste dagen zijn dagen waarop spontaan de zon begint te schijnen. Maandag was het de hele dag grijs en grauw en ’s middags brak de zon ineens door. Ik hou van dat soort cadeautjes, zeker als ik dan ook nog tijd vrij kan maken voor een korte wandeling naar zee. Dat is dus wat ik maandag rond een uurtje of vijf ’s middags deed. Ik luisterde een podcast (mama’en) en had tijdens het wandelen ook nog het idee dat ik iets wijzer werd (over bevallen). Win-win, toch?

Die wandeling maandag aan het eind van de middag was me zo goed bevallen dat ik dinsdag aan het eind van de middag exact hetzelfde deed. Genoten van het lekkere zonnetje en de frisse lucht.

’s Avonds maakte ik orzo met courgette en pecannoten, een recept van Hello Fresh. In het recept horen eigenlijk walnoten, maar daar krijg ik het altijd benauwd van, dus die wisselde ik in voor pecans (ik kan trouwens ook gevoelig reageren op pecans, maar tijdens mijn zwangerschap heb ik hier ineens geen last meer van… is dit een ding?). Dit recept maakte ik voor het laatst ergens in oktober en toen belandde het uiteindelijk in het toilet (ochtendmisselijkheid die de hele dag aanhield). Het heeft lang geduurd voordat ik dit weer aandurfde, maar het smaakte zo goed. Blij dat ik dit soort dingen weer kan eten. Mijn menu was op een gegeven moment namelijk aardig beperkt.

Bijna iedere dag drink ik een groen sapje, zo lekker en zo makkelijk om aan wat extra groenten en fruit te komen. We maken de sapjes vaak op basis van een bestaan sapje (dit keer was het een innocent sapje, omdat die in de aanbieding waren) en we doen er dan een paar handen spinazie, een banaan, wat bevroren fruit en lijnzaad bij. Lekker en gezond.

Hoe leuk is deze winterjas voor Ollie? Kreeg hem doorgestuurd van mijn schoonzusje en Tuur was meteen fan. Ik zelf ook, maar ik ben over het algemeen iets sneller fan van Tuur, als Tuur fan is dan vind ik dat eigenlijk altijd wel een reden om meteen iets te bestellen. Hij is van Mini Rodini en hij was flink afgeprijsd, gelukkig. En ja, ik weet dat je je kind niet in winterjas in het autostoeltje moet zetten, gelukkig is dit een knuffelbeer en zitten we niet in de auto (ik kreeg hier heel veel opmerkingen over via Instagram, waarvoor dank, maar inmiddels weet ik het dus).

Donderdag ging ik weer shoppen bij de Bijenkorf en voor de gelegenheid droeg ik mijn zwangerschapsjeans van J Brand. Ook had ik geen zin in een winterjas, aangezien ik toch de hele tijd binnen zou zijn en onder de Bijenkorf zou parkeren. De broek was geen goede keuze voor het passen van jurkjes – waar ik naar op zoek was – en ik ben dan ook halverwege naar huis ‘gevlucht’. Met een zak paaseieren.

Dit was trouwens het ontbijt van donderdag. Tuur ging voor Nutella pancakes met banaan, ik voor een lekkere açai bowl. Ik ben weer in een periode beland waarin ik ’s ochtends vroeg zin heb in zoet in plaats van hartig. Lang geleden dat ik zo’n periode had, ik denk dat de laatste ‘zoete’ periode voor Tuur geweest is en dat betekent dat het inmiddels al drie jaar geleden is dat ik zoet ontbeet. Zal vast met de zwangerschap te maken hebben.

Na de deceptie van de Bijenkorf plaatste ik een grote bestelling bij ZARA. De laatste keer dat ik iets bij ZARA kocht was alweer meer dan een jaar geleden (een broekrokje in Valencia), mijn ‘kleedgeld’ geef ik liever uit aan sportkleding en incidenteel aan een mooi jurkje van Sandro of Maje. Maar die jurkjes stonden dus allemaal heel onflatteus en sportkleding heb ik inmiddels wel genoeg, terwijl normale kleding nu echt een uitdaging begint te worden. Hoop heel erg dat hier iets tussenzit wat ik wel pas en ook nog eens leuk staat. Helpen jullie me hopen?

Vrijdag zette ik de camera op de zelfontspanner en maakte ik een foto van mezelf in onze nieuwe keuken. Doe ik normaal nooit, maar het licht was zo mooi helder en Tuur was niet thuis, dus ik moest zelfvoorzienend zijn. Nog steeds ieder uur van de dag onwijs blij met onze mooie en vooral: praktische keuken. Kan me nu al niet meer voorstellen dat het ooit anders geweest is.

Ik had eigenlijk afgesproken om samen met een vriendin een wandeling te maken, maar dat kon helaas niet doorgaan. We besloten daarom telefonisch bij te praten en ik dacht… dat kan ook wandelend. Dus ik wandelde heerlijk door het zonnetje door de duinen tijdens de anderhalf uur dat we belden. Echt van genoten.

Deze foto werd niet met de zelfontspanner gemaakt, maar door Tuur. (niet zo) Stiekem best trots op mijn babybuik en hoewel ik in het begin best wel een beetje moest wennen (toen voelde ik me vooral opgeblazen en flubby) vind ik het nu juist heel mooi om te zien wat er allemaal gebeurt.

Tuur haalde stokbrood bij de Franse bakker na zijn training en ik genoot intens. Toch denk ik dat ik de komende maanden flink ga minderen met stokbrood, witte pasta en witte rijst. Er voltrok zich een klein ‘drama’ dit weekend waarbij ik wel heel nodig naar het toilet moest (voor mijn gevoel), maar waarbij dit echt niet lukte. De combinatie ijzertabletten en dit soort simpele koolhydraten is geen goede combinatie voor mijn stoelgang tijdens de zwangerschap (waarbij het hormoon progesteron er ook nog eens voor zorgt dat je darmen minder snel werken). Ik ga er hier verder niet over uitweiden, maar het is iets dat ik in de toekomst graag wil voorkomen, ook al houd ik zo van een heerlijk Frans stokbrood met roomboter.

Zondagmiddag spendeerde ik drie kwartier in bad. Een overwinning, want ik kan daar normaliter echt de rust niet voor vinden. Maar zondag was het – door het voorval dat ik hierboven benoemde – echt nodig. Het bad was nog niet vol of ik was er eigenlijk al klaar me, maar uiteindelijk vond ik toch nog enigszins rust.

Deze kleertjes voor Ollie kwamen afgelopen week allemaal binnen. Ik scoorde het meeste tijdens de outletsale van Petit Bateau (60% korting, hier ben ik heel gevoelig voor). De rompers zijn ook van Petit Bateau en daar zat geen korting op, maar die wilde ik al zo lang dat ik nu dacht, ook vooruit dan maar. De bloomer is van Konges Slojd en kocht ik ook in een sale, hij valt volgens mij wel erg groot dus ik ben nog op zoek naar een maatje kleiner want dit lijkt me echt ideaal voor de zomer.

En dat was alweer week 13 van 2021. Tijd gaat snel, nog maar 11 weken tot mijn uitgerekende datum. Ik kan niet wachten om haar te ontmoeten en tegelijkertijd denk ik STOP DE TIJD, IK WIL NOG ZOVEEL DOEN VOORDAT DE BABY KOMT. Ik denk dat ik hierin niet de enige ben. Maar hé, als ze komt ben ik er vast helemaal klaar voor. En zo niet, dan toch.

Liefs,
Annemerel