DIARY: 139

Het zal je vast niet ontgaan zijn, afgelopen week zat ik op Curaçao en dat lijkt zowel een eeuwigheid geleden als nog geen dag geleden. Ik ben een klein beetje mijn besef van tijd kwijt, evenals een normaal slaapritme. Ik geloofde nooit zo in jetlags, dacht dat wanneer je jezelf gewoon dwong te gaan slapen en dwong wakker te worden, het wel goed zou komen, maar dit keer kom ik er niet zo makkelijk vanaf. Het is nu maandag, 10.50u, en ik ben pas net weer een beetje bij de mensen. Maar wat maakt het uit, vorige week was ik op Curaçao.

Het voelt een beetje raar om mijn diary te schrijven, terwijl mijn diary’s vanuit Curaçao nog online moeten komen, daarom houd ik het kort over mijn dagen op Curaçao en ga ik straks lekker verder bij vrijdag, de dag dat ik uit Curaçao terugkwam.

Dus, maandag was een zeer cultureel dagje. We begonnen in een museum over de slavernij, we bezochten de oudste synagoge van het Westelijk Halfrond, lunchten op de markt, bezochten de Aloë Vera Plantage, de struisvogelboerderij en kruidenvrouwtje Dinah Veeris. Ik vroeg me op een gegeven moment af waarom ik toch zo moe was, zoveel deden we toch niet? Maar nu ik dit allemaal zo opschrijf word ik al moe bij het idee, haha. ’s Avonds aten we sushi bij St. Tropez. Dinsdag was ook gevuld met culturele uitstapjes, zoals een bezoek aan Landhuis Knip, maar we bezochten ook een aantal stranden en we eindigden met anderhalf uur zwemmen op één van de mooiste stranden van Curaçao, Cas Abao. ’s Avonds aten we bij het Avila Hotel, één van de meeste luxe hotels van het eiland. Het eten smaakte dan ook érg goed. Woensdagochtend bezochten we een aantal landhuizen en ’s middags was het feest! Voetbal kijken op het strand. Normaal ben ik niet zo’n voetbalfan, maar de voetbalsfeer die op Curaçao hing werkte aanstekelijk. ’s Avonds ging het feestje gewoon nog even door, toen we besloten nog even te dansen bij Cabana. Donderdag was alweer de laatste dag op het eiland, die begon met een massage bij Lions Dive Beach Resort, OP HET STRAND. Meer ontspannen kon ik niet aan mijn 10-uur durende vlucht beginnen.

Door het tijdsverschil en de tien uur durende vlucht ben ik ineens zestien uur ‘kwijt’, ik kom vrijdagochtend om 9.00u ’s ochtends aan op Schiphol. Niet zo uitgerust als ik gehoopt had, echt lekker slapen doe je niet in een vliegtuig zolang je niet business-class reist (althans, dat denk ik, ik heb nog nooit business-class gereisd, even voor de goede orde). Ik ontvang een berichtje van mijn vader dat het treinverkeer ontregelt is bij Leiden en ik denk NO, nu geen vertraging, alsjeblieft. Gelukkig valt het alles mee en moet ik zelfs nog rennen om mijn trein te halen, om half twaalf kom ik thuis en wil ik het liefst naar bed, maar er is werk aan de winkel.

Tot zover gaat het goed, ik neem een dubbele espresso (voor het idee, want cafeïne doet weinig voor me) en work it. Het gaat pas fout als ik ’s avonds niet op tijd ga slapen (terwijl ik de hele dag zo moe was) en zaterdag word ik laat wakker. Ik besluit toch hard te gaan lopen want ik ben een klein beetje (noem het gerust heel erg) chagrijnig. Het rennen helpt gelukkig iets en de rest van de dag ben ik weer vastgeroest aan mijn MacBook. ’s Avonds lees ik het boek voor de Summer Reading van komende week en kijk hier gaat het pas echt fout. Ik wil het boek persé uitlezen en dat betekent dat ik pas om 3.00u slaap.

Zondag kan ik dus weer niet wakker worden, als mijn moeder me om 10.00u uit bed trekt om gezellig met elkaar te ontbijten komt er alleen maar zielig gejammer uit me. Ik kan niet meer. Oh shit en dan moet ik ’s avonds ook nog naar Miley, ik heb er op dat moment weinig zin in. Ik moet zeggen dat ik er eigenlijk de hele dag tegenop zag en eenmaal aangekomen bij de Ziggo Dome heb ik er nog steeds weinig zin in. Al die gillende meisjes. Niks tegen gillende meisjes, maar ik ben ook geen 18 meer en mijn oren begonnen na vijf minuten al te klapperen. (I KNOW I’M A GRANNY!).

Het concert viel me trouwens alles mee. Door alle recensies had ik het idee gekregen dat het echt een slechte show was, maar ik had het stiekem best naar mijn zin. Miley zong goed en er zat heel veel energie in de show. Wat ik ook leuk vond was dat ze haar familie bij het concert betrok, zusje Noah danste mee, broertje Braison speelde gitaar en zong zelfs een nummer samen met Miley (wat een beetje de mist in ging door slecht geluid) en tijdens het nummer #GETITRIGHT zat de hele familie op het podium. Ik heb een zwak voor Family-Love. Het concert duurde trouwens ruim twee uur en Miley zong 23 nummers, daar kunnen veel andere artiesten nog wat van leren. Het enige dat van mij niet had gehoeven is de vele toespelingen op wiet en seks, maar goed, dat weet je als je naar een Miley-show gaat.

Om half twaalf zaten we weer in de auto naar huis en een uur later zette ik de motor af. Het was niet de fijnste auto-rit, want Granny had hoofdpijn. Maar denk maar niet dat ze meteen ging slapen toen ze thuis kwam. En dat is dus de reden dat ik vandaag WEER veel te laat wakker werd en het liefst mijn bed terug in zou gaan. Vanavond ga ik gewoon ECHT om 21.00u mijn bed in en leg ik mijn iPhone aan de andere kant van de kamer zodat ik niet in de verleiding kom dat ik weer de hele avond met mijn iPhone zit te spelen. Deal?!

Liefs,
Annemerel