DIARY: 142

Mijn week begon, zoals jullie allemaal hebben kunnen lezen en zien, in Italië. Maandag was mijn laatste volle dag in Italië en er stond een bezoek aan Florence gepland, één van mijn favoriete steden in Italië, niet in de laatste plaats omdat ze er zulke lekkere cappuccino’s en ijs hebben. Helaas werkte het weer niet echt mee, het regende zo hard dat mijn ouders liever niet weggingen uit angst dat de hele boel weg zou spoelen. Gelukkig werd het rond 12.00u iets beter en besloten we naar een outlet in de buurt te rijden. Florence was toch nog een te groot risico. De outlet was afschuwelijk en daar waren we dus gelukkig snel weer klaar, het stopte met regenen en uiteindelijk zijn we dus toch maar naar Florence gereden.

Florence, was Florence. Lekker druk, warm, gezellig en met lekkere cappuccino’s en ijs. Ik ben heel blij dat ik nog eventjes iets van Florence heb kunnen zien, een jaar zonder Florence is een jaar niet geleefd ;-). Ik heb niets gekocht, maar goed, dat is niet zo vreemd, ik heb de hele vakantie niets gekocht. Niet in Milaan, niet in Verona en nu dus ook niet in Florence. Ik ben trots op mezelf. Dat noemen ze nou consuminderen (of gewoon: geen geld hebben, hahaha). Na Florence reden we even naar een supermarkt om eten voor ’s avonds te halen en we sloten de dag af met een lekkere barbecue.

De volgende dag was écht mijn laatste dag in Italië, ’s ochtends liep ik nog hard met mijn vader en pakte ik mijn tas in, ’s middags reed ik met mijn ouders naar Pisa waar ik op het vliegtuig richting Eindhoven werd gezet. Met een klein beetje buikpijn nam ik afscheid van mijn ouders en zusje, zo’n bittersweet gevoel, eigenlijk wil je wel weer even naar huis, maar aan de andere kant is het ook jammer dat de gezellige vakantie ten einde is. Maar goed, all good things come to an end. Ik kwam rond 17.00u op Eindhoven, werd door een vriend opgehaald (wat ik eigenlijk helemaal niet had verwacht) en fastforward een paar uur later was ik thuis, in een leeg huis. Pakjes open maken en SLAPEN. Want van zo’n vakantie van bijna drie weken word je echt heel moe.

Woensdag werd ik wakker in het bed van mijn ouders, daar slaap ik altijd als zij niet thuis zijn (en als ik thuis woon, natuurlijk). Ik wilde eigenlijk om 6.00u opstaan, maar dat werd half negen. Op het programma? Blogjes schrijven, pakketjes ophalen op het postkantoor, naar de Ikea, naar het gemeenteloket om mijn adreswijziging door te geven en een parkeervergunning aan te vragen, stukje hardlopen en boodschappen doen. Best druk programma dus, maar hé, dat ging me lukken. Nou… het lukte dus bijna allemaal, behalve dat parkeervergunning aanvragen. Ik eh… bleef net iets te lang op het strand hangen. Oeps.

De volgende dag werkte ik weer bij Girlscene en het was één van de drukste dagen van het afgelopen jaar. In het kort: ik stond om zes uur op, zat een half uur later in de auto en reed een uur en een kwartier later in Sloten, op zoek naar de parkeergarage van een fotostudio. Uiteindelijk mijn auto op het dak van Price Waterhouse Coopers gezet en binnen gekomen door een beetje te bluffen. Toen op zoek naar de metro, pas na 10 minuten besefte ik me dat ik dat ook kon doen met Google Maps. Half negen op kantoor, druk druk druk, half zes naar het Leidseplein gerend om mijn bus terug naar Sloten te halen. Zes uur in Sloten, fotoshoot voor Elsevier, denk even half uurtje, maar duurt ruim twee uur, twee uur hetzelfde stukje hardgelopen met mijn benen in de lucht, want dat staat mooi op de foto. Moe. Moet nog naar Ikea, racen naar Ikea bij de Arena, nog nooit geweest, dus hopeloos verdwaald op zoek naar de bedden. Hele paklijst laten maken, blijkt dat ik spullen zelf moet verzamelen. Freaking honger. 20.50u. Laat de paklijst vallen, loop naar het restaurant, is dicht, dan maar een zak snoep. Dat was een lekker diner, hmmm…. 22.30u thuis, moe, kapot, moet nog bloggen. Shit. 0.00u eindelijk slapen.

De volgende dag ging mijn wekker alweer om 6.00u en had ik nu een kater? Dat kan niet, want ik heb geen alcohol op. Is de suiker uit het snoep gaan gisten in mijn maag? Is het in alcohol veranderd? Blegh. Opstaan Annemerel, niet zeuren. Je hebt een mooi leven, doe-eventjes-normaal. Op kantoor ging de tijd super langzaam, terwijl ik het wel naar mijn zin had. Eigenlijk wilde ik de hele avond gaan slapen, maar Emma en Danique vroegen of ik zin had om samen te eten en ik dacht, waarom ook niet, even een uurtje. Maar het werd net iets later en toen besloten Emma en ik ook nog dat het leuk zou zijn als zij bij mij kwam logeren, je begrijpt hoe laat ik uiteindelijk mijn ogen dicht deed. VRIJ laat.

En zaterdag had ik ook geen rustig programma. Ik had nog geen blog geschreven en zou om 12.00u samen met Esther mijn huisje schoon gaan maken en naar Ikea gaan. Ik schreef mijn blogjes, maakte ontbijt voor Emma en mij en vervolgens reden we naar mijn nieuwe huisje. Wat een smerige bende, ik had stiekem verwacht dat het zeg maar schoon opgeleverd zou worden. Dat was duidelijk niet het geval. Emma en Esther hielpen me met schoonmaken (ze waren beter bezig dan ik, ik ben namelijk een beetje een groentje als het op schoonmaken aankomt… I know.) Vervolgens naar Ikea waar ik een heleboel levenslessen leerde en waar ik een bank van 113 kilo probeerde te tillen (het verhaal komt later, te lang om hierover uit te wijden). We lunchten met balletjes en toen ik wilde afrekenen en alles thuis wilde laten bezorgen, bleek dat het dezelfde avond al geleverd kon worden. WOW! Esther was zo lief om bij mij te blijven en heeft me de hele avond geholpen met van alles. ONWIJS dankbaar voor, want ik zelf ben niet zo’n wonder met Ikea bouwpakketten.

Gisteren werd ik wakker met een kater, terwijl dat echt niet kon (ik had over de hele dag twee prosecco op, dat KAN niet), ik ging hardlopen, dat ging mis (lees je woensdag), maar besloot toch met de GirlsLove2Run crew te gaan SUP’en en hoe dat ging, dat lees je vanmiddag! Het was in ieder geval een hele gezellige vanmiddag en ik kwam om half acht ‘kapot maar gelukkig’ thuis. Daarna heb ik snel het huis opgeruimd, want mijn ouders komen morgen thuis en ik heb in de paar dagen dat ik hier alleen thuis was een enorme teringbende weten te creëren. Ik lag dit keer wel een keer ‘vroeg’ in bed, half elf, netjes toch?!

En daar zijn we nu… in bed, met mijn MacBook, mijn diary aan het schrijven. Het was een lekker druk weekje en het ziet er naar uit dat het de komende weken nog even aanpoten gaat zijn, maar goed, als je zoveel leuke dingen mag doen, kan doen, gaat doen, whatever doen, dan mag je eigenlijk niet zeuren.

Liefs,
Annemerel