DIARY: 144

Ik schrijf dit dagboek op maandagochtend. In mijn studio, aan mijn keukentafel, met mijn iMac. Op mijn hoofd heb ik mijn noisecancelling headphones, want de ramen staan open (frisse lucht!) maar onder mijn raam zijn ze al vanaf 7.00u bezig met allerlei machines die de meest afschuwelijke geluiden produceren. Maar het maakt niet uit, met mijn koptelefoon op hoor ik niets anders dan de muziek van Abel Korzeniowski. Dit had ik om 7.00u moeten bedenken, toen ik alles behalve rustig was en die mannen met de metalen platen en afgrijselijke machines vervloekt heb onder mijn kussen. Goed mijn dagboek van afgelopen week.

Maandag werkte ik bij Girlscene en was het tegelijkertijd de laatste dag dat ik bij mijn ouders woonde. Het was een rustige dag bij Girlscene, als in: er was vrijwel niemand op kantoor. Heerlijk vind ik dat, kan ik lekker doorwerken maar tegelijkertijd zijn er toch altijd wel genoeg mensen om me heen waar ik iets tegen zou kunnen zeggen mocht ik daar behoefte aan hebben. Toen ik bij mijn ouders aankwam stond het eten al op tafel. Zo fijn. Dat mis ik nu al, dat er iedere avond gewoon lekker eten voor me klaar staat, dat ik daar niet over na hoef te denken. Natuurlijk is het fijn dat ik nu weer helemaal zelf kan beslissen wat ik eet, maar het was wel heerlijk makkelijk, dat ik daar niet over na hoefde te denken. Na het eten vertrekken mijn ouders naar de kamer van mijn zusje om daar wat te klussen, ik pak nog een paar tassen in, doe boodschappen voor mijn studio en plof tot slot in het gras voor een ab work-out, de eerste in ruim drie maanden. Ik voel hem.

De volgende dag is D-day, of beter gezegd, de dag dat ik écht ga verhuizen. Ik begin de dag met een rondje hardlopen en spring snel onder de douche om vervolgens snel naar mijn studio te rijden. Zowel mijn wasmachine als mijn stoelen worden geleverd en die kunnen dus de hele dag komen, ik moet dus zorgen dat ik er voor 9.00u ben. Dat is gelukt. Het eerste uur dat ik alleen in mijn studio was duurde onwijs lang, net alsof je net op vakantie bent en je bent er pas een paar uur maar je hebt het gevoel alsof je al een hele dag gehad hebt. Maar daarna vliegt de tijd ineens. Ik had een koffie-date met buurvrouw Nienke, ik heb 26 keer gestofzuigd, kreeg mijn wasmachine en stoelen, mijn moeder en zusje kwamen langs en mijn zusje zette mijn stoelen in elkaar. ’s Avonds kwam Laura en proostten we op mijn studio met Aperol en maakten we risotto en toen was het ineens alweer na twaalven. Time flies.

Woensdag dan voor het eerst naar Girlscene vanuit mijn nieuwe studio. Ik heb het geluk dat ik dichtbij een tramhalte woon en binnen een kwartier op Den Haag Centraal ben, dat scheelt toch mooi een half uur reistijd in vergelijking met huis van mijn ouders. Mijn eerste nacht in mijn studio heb ik niet veel geslapen want ik hoor andere geluiden dan normaal en vooral méér geluid dan normaal. Maar hé daar schijn je aan te wennen. Op kantoor heb ik het druk en is het een race tegen de klok. Om tien voor zes verlaat ik het pand en nog geen minuut later sta ik voor Burgerlijk, mijn favoriete burgertent waar ik met Athena heb afgesproken. We eten een lekkere burger, constateren dat je een burger niet fatsoenlijk kunt eten en brengen vervolgens nog een bezoek aan Skins Cosmetics, die praktisch naast Burgerlijk zit. Als ik om half negen thuis kom duik ik direct mijn bed in, met de nieuwe Pretty Little Liars aflevering want die heb ik heel stiekem op kantoor gedownload (dat kan ik nu niet doen aangezien ik thuis geen internet heb, alleen via mijn telefoon en dat is dus een duur grapje).

Donderdag begin ik mijn dag hardlopend, maar ik voel eigenlijk direct al dat ik niet helemaal lekker ben. Ik ga wel naar Breda, waar ik heb afgesproken bij Marloes thuis, maar ik weet eigenlijk al dat er iets gaat komen waar ik geen zin in heb. Migraine dus. Ik krijg gelijk en sta op de terugweg in de file met migraine-verschijnselen. No joke, maar hey, I made it home safe en ik had mijn afspraak met Marloes niet willen missen. We zijn druk bezig met het uitwerken van een idee dat we op Curaçao kregen en ik ben super enthousiast! Stay tuneeeed!

Na een lekkere lange nacht slaap word ik vrijdag enigszins ‘wakker’ wakker. Ik moet nog steeds wennen aan al het verkeer dat ’s nachts door mijn straat raast, maar goed, ik hoop dat het dat dus gewoon is, wennen. Ik werk ’s ochtends aan mijn blog en mijn deadline voor metro mode en ga vervolgens even naar buiten om een broodje te halen. Helaas blijkt mijn favoriete broodjeszaak tot 26 augustus op vakantie te zijn, GRR, dan maar een bagel bij Bagels & Beans. Omdat ik inmiddels zo’n honger heb besluit ik maar direct op het terras te gaan zitten, ik weet niet of ik de weg naar mijn huis nog levend volbreng zonder eerst gegeten te hebben. Later op de middag wordt mijn tafel geleverd, zo blij mee! Nu is het echt echt een huisje. Aan het eind van de middag vertrek ik naar mijn ouders, ik heb ze nu drie dagen niet gezien en OMG wat hebben we elkaar ineens veel te vertellen. We eten pasta carbonara en na het eten ga ik snel naar huis, want de volgende dag staat er een duurloop gepland en daarvoor wil ik graag goed uitgerust zijn.

Zaterdag begin ik dus met een duurloop, maar niet voordat ik boodschappen gedaan heb. Vlak voordat ik wil vertrekken krijg ik namelijk ineens een heldere geest, ik heb geen eten in huis en wat nou als ik straks helemaal kapot ben van die duurloop dan heb ik 1. honger en 2. geen zin om boodschappen te doen. Dus sta ik om 8.00u in de Albert Heijn. Hoe mijn duurloop ging lees je woensdag, maar het ging weer niet van een leien dakje. ’s Middags ben ik aan het werk totdat ik ineens beslis dat ik trek heb in een ijsje, dus spring ik in de tram en ga ik naar Scheveningen. Normaal zou ik dat hardlopend gedaan hebben, maar mijn benen willen niet meer. De fiets zou ook een optie geweest zijn, als ik een fiets had gehad. De tram is ook prima te doen en niet al te druk. Ik loop langs de vloedlijn, koop een softijsje (je zal er maar trek in hebben) en ga vervolgens weer terug naar mijn studio om direct weer achter mijn MacBook te duiken.

Ook zondag heb ik voor een groot gedeelte aan mijn keukentafel gespendeerd, achter mijn iMac dus. ’s Middags bracht ik samen met mijn ouders een bezoekje aan de nieuwe kamer van mijn zusje in Leiden, zo mooi geworden! En ik dacht dat mijn plafond hoog was, dat van haar is zo mogelijk nog hoger! Wauw. Als ik terug kom in mijn studio wil ik eigenlijk aan het werk maar ik word ineens lui, heel erg lui en ik duik mijn bed in met mijn MacBook en mijn externe hardeschijf. Het duurt even voordat ik iets gevonden heb dat ik wil kijken, maar het wordt uiteindelijk Gossip Girl seizoen 5, één van de weinige seizoenen die ik niet tot in den treurigheid heb herhaald. Ik denk zelfs dat ik alle afleveringen ‘maar’ één keer gezien heb. Woaaa.

Zo en dan is het nu tijd voor een nieuwe week, die natuurlijk al weer helemaal vol gepland staat met van alles en nog wat. Happy Monday y’all!

Liefs,
Annemerel