DIARY: #14

Na drie weken in het buitenland was het deze week eindelijk weer eens tijd voor een heerlijke Nederlandse week. Waarin ik voor het eerst na Boston weer ging hardlopen, mijn kookkunsten op de proef stelde en Koningsdag aan me voorbij liet gaan (maar met een goede reden).

Goedemorgen het is maandag! Mijn eerste en enige week in april waarin ik geen buitenlandse tripjes gepland heb. Ook wel eens lekker, even alle dingen doen die ik al heel lang moet doen zoals rekeningen betalen, belastingaangifte, mailtjes beantwoorden, interviews plannen. Ik heb er zin in.

Boodschappen doen stond ook op mijn to-do-list afgelopen maandag. Ik kocht onder andere de ingrediënten voor deze wraps en dat was een heel erg lekker avondmaal. Het is een recept dat komt uit Dafne Schippers’ nieuwe kookboek en het staat komende donderdag online. Iedere keer als ik zelf iets gemaakt heb smaakt het zo lekker, ik denk niet dat het alles te maken heeft met mijn kook skills, maar vooral ook met het feit dat ik even de tijd genomen heb om iets lekkers te maken. Ik denk dat je dat proeft.

Mijn nieuwe favoriete wenkbrauwproduct. Nu ik mijn wenkbrauwen en wimpers geverfd heb is het enige dat ik overdag nodig heb een beetje wenkbrauwmascara van Glossier (en concealer voor mijn oneffenheden) en ik ben good to go. Althans, dat vind ik zelf. Het scheelt iedere ochtend in ieder geval heel veel tijd. Van de winter was ik vaak een kwartier bezig met mijn make-up, als het niet langer was. Dat kwartiertje kan ik wel beter besteden (door in bed te liggen bijvoorbeeld).

Avocadotoast is ontzettend lekker in New York, maar zelf maken is ook geen moeite en misschien is het nog wel lekkerder dan in New York (alleen in New York proef je dus ook een beetje NY dus dat maakt het wel weer heel goed). Mijn tip: rooster je brood in een pan met een beetje koolzaadolie. Maakt het heerlijk knapperig. Niet heel calorie-arm, maar goed ik heb het er voor over, loop ik toch gewoon twee kilometer meer hard.

Dinsdag was ook de dag dat ik naar de gemeente mocht om een nieuw paspoort aan te vragen. Maar voordat ik naar het gemeentehuis ging moest ik even langs een fotowinkel om pasfoto’s te laten maken. Goed, hier mag ik het nu dus weer tien jaar mee doen. Ben ik erg veranderd de afgelopen vijf jaar? Ik denk dat de grootste verandering is dat ik nu meer nadruk leg op mijn wenkbrauwen (toen deed ik niets met mijn wenkbrauwen) en dat ik toen een lijntje onder mijn oog tekende (dat doe ik nu eigenlijk nooit meer). Verder zie ik wallen. Wat vinden jullie, ben ik erg veranderd?

Deze foto moet echt op de cover van mijn boek vol hardloopmotivatie. Als je hier niet gemotiveerd van raakt? Ik weet niet precies waar deze foto gemaakt is maar ik zie er hier uit alsof ik een klein beetje levensmoe ben. Ik ben in ieder geval niet volop aan het genieten.

Na de wraps van maandagavond maak ik dinsdagavond een salade uit het boek van Dafne (recept hiervoor komt volgende week dinsdag online). Het kookboek van Dafne is wat mij betreft nu al geslaagd.

Hier overdacht ik volgens mij mijn kookkunsten…

Niet de mooiste spiegeleitjes, maar wel erg lekker…

Je verwacht het niet, maar de kantine van Euromaster in Naaldwijk is een van mijn favoriete werkplekken. Hier schreef ik ooit (twee jaar geleden, toen ik ook voor mijn zomerbanden kwam) het selfie-hoofdstuk van mijn boek en sindsdien is dit een van mijn favoriete plekjes. De koffie is goed (en gratis) en de koekjes zijn lekker (en ook gratis). Jammer dat ik vaak maar een half uur hoef te wachten tot mijn banden zijn omgewisseld.

Woensdagmiddag rij ik naar Nijmegen omdat ik daar Abdi Nageeye ga interviewen. In eerste instantie voor mijn boek, maar dan bedenk ik me dat ik er ook wel een Metro interview van kan maken, we hebben drieenhalf uur gesproken, dus tekst genoeg om twee leuke verhalen van te maken. We lunchen bij Fika waar ik onder andere dit broodje met Noorse zalm eet. Zo lekker. Wat ik ook hilarisch vond, ik betaalde voor twee latte macchiato’s, twee koppen groene thee en twee broodjes (zalm en geitenkaas) 19 euro. In New York heb je daar nog niet eens een kopje thee en een broodje avocado voor. In Den Haag doe je voor 19 euro trouwens ook niet heel veel. Misschien toch maar wat vaker naar het oosten komen, is beter voor mijn portemonnee.

Natuurlijk moest er ook even een selfie met Abdi gemaakt worden. Fun fact, Abdi is 1.64m en ik ben 1.77m en had hakken aan. Deze foto had dan ook even wat voeten in de aarde.

Om half zes zit ik in de auto en beland ik midden in de file, niet heel gek, wel vervelend. Ik rijd naar mijn ouders om daar lekker nasi te eten met een gebakken eitje. Mijn vader houdt net als ik van krokante eitjes ;-).

Koningsdag is een dag om snel te vergeten. Ik had allemaal wilde plannen om heel productief te zijn, maar ik werd wakker met hoofdpijn en kon me niet goed concentreren, waardoor ik uiteindelijk een stuk minder productief was dan ik wilde en ik had ook niet meegedaan aan koningsdag activiteiten. Dat laatste was trouwens niet alleen omdat ik veel werk te doen had, maar vooral ook omdat twee vriendinnen op vakantie waren, een andere vriendin niets ging doen, weer een andere vriendin in Brussel aan het werk was en mijn zusje ook aan het werk was voor een promotievideo van Ola (zie foto). Ik had weinig zin om geforceerd koningsdag plannen te maken, zeker als ik mijn tijd ook goed op andere manieren zou kunnen besteden.

Vrijdagochtend begon ik de dag een stuk vrolijker en positiever, met een korte ochtendloop. Vijf kilometer, de perfecte afstand om lekker wakker te worden.

’s Avonds reed ik naar Heemstede waar Robin, de vriend van Laura, heerlijk gekookt had. Kijk dan hoe cool die steak tartaar eruit ziet? En check die zalmpastrami met pasta en courgette salade (dat laatste was het aandeel van Laura in dit diner), misschien moet ik hier iedere vrijdag gaan eten? Mag dat Laura? En Robin?

Zaterdagochtend, time to work in mijn pyjama en badjas. Die ik pas ’s middags uittrek omdat ik heel lang de illusie heb dat ik ga hardlopen. Om half drie besluit ik dat ik beter een yoga video kan doen en laat ik de hardloopschoenen even wat ze zijn.

’s Avonds ga ik samen met Carlissa de stad in, maar niet voordat we een Riverdale en Pretty Little Liars marathon hebben gedaan bij mij. Het is ook voor het eerst in een maand tijd dat ik weer echt een full-face make-up heb aangebracht en ik herken mezelf bijna niet meer. Volgens mijns deze kleur foundation ook een klein beetje te licht voor mijn gezicht op dit moment. Maar hé, wie ziet dat nou om een uur ’s nachts met een paar glazen alcohol achter de kiezen in het donkere kroeg-licht.

Aan de avond – ik ging pas om half vijf slapen – hield ik een lichte kater over. Maar niet erg genoeg om mijn geplande tien kilometer run over te slaan. Ik liep voor het eerst in mijn Boston Marathon shirt van Nike en genoot van het lekkere weer. Ook al waaide het vrij hard. De zon scheen en de temperatuur was aangenaam, dus mij hoor je niet klagen.

En zo ging de eerste week in Nederland na Boston voorbij. Ook deze week (en eigenlijk de komende zeven weken) ben ik weer lekker thuis. Ik mis Boston en New York verschrikkelijk, kan me niet herinneren dat ik ooit zo’n heimwee gehad heb naar New York, maar de gedachte dat ik in november terug mag maakt heel veel goed.

Liefs,
Annemerel