Wauw, was dit echt al ‘intelligente lockdown’ week 5?*. Doordat de dagen zo op elkaar lijken heb ik het gevoel dat de tijd voorbij vliegt. We maken niet veel mee, maar proberen er het beste van te maken en dat was deze week niet lastig met de zon die alom aanwezig was.
Maandagochtend werd ik wakker met een hoofd vol krullen. Slapen met vlecht doet dat met mijn haar. Er was niet lang na het nemen van deze foto eigenlijk al niets meer van over.
’s Middags probeerde ik in het zonnetje mijn nieuwe bellicon trampoline. Dat is eigenlijk de enige keer dat ik de trampoline deze week gebruikt heb. Op dinsdagochtend werd ik wakker met een hele stijve rug. Ik denk niet dat dit echt een relatie met de bellicon heeft (zo lang heb ik er niet opgestaan, hooguit een kwartier, ik ging het natuurlijk rustig opbouwen), ik denk dat het vele voor de TV hangen en zitten op mijn stoel achter mijn MacBook eerder de boosdoener is. Maar hoe je het ook wendt of keert, mijn rug deed pijn en bewegen was de rest van de week een uitdaging.
Dinsdagochtend probeerden we een recept van mijn ouders, pasta met paddestoelen. Het heeft eigenlijk dezelfde ingrediënten als mijn eigen pasta met paddestoel, maar de bereidingswijze was net iets anders. In mijn vlog heb ik het recept gedeeld.
Tuur en ik hebben allebei een nieuw Nike Tech Fleece vest en we dragen weinig anders meer. Verder had ik dinsdag voor de verandering een keer mascara op mijn wimpers en iets van wenkbrauwgel in mijn wenkbrauwen, wat de laatste weken nog bijzonderder is dan anders.
Woensdag had ik mijn kookpunt bereikt. Ik kan niet echt een oorzaak aanwijzen voor mijn bui, maar hij zat er al een paar dagen aan te komen. Ik was redelijk opgefokt om niets. Op Twitter lees ik dat ik niet de enige ben die zich afgelopen week anders voelden dan de weken ervoor. Veel geven de volle (super)maan de schuld, ik eh… houd me normaal niet zo bezig met de maan en wat voor invloed dat kan hebben op je gesteldheid, dus ga daar absoluut geen uitspraken over doen. Ik weet alleen dat Tuur het moest ontgelden, maar dat Tuur zoals altijd niet zuur te krijgen was en zelfs urenlang met een bandana door het leven ging omdat ik bedacht had dat dat leuk was. Sorry Tuur.
De Aperol Spritz op donderdagavond was het startpunt voor betere tijden. Op het dakterras met ondergaande zon dronk ik mijn favoriete drankje en at ik zelfgemaakte poké bowls. Het was mega fijn.
De wekker ging de volgende dag al vroeg omdat ik graag vroeg wilde gaan hardlopen. Dat had ik sinds maandag niet meer gedaan (pijn in mijn rug) (dat niet hardlopen zou ook kunnen hebben bijgedragen aan mijn opgefokte gevoel) en ik had zo’n vermoeden dat het heel druk zou gaan worden omdat ze mooi weer voorspeld hadden en het was Goede Vrijdag. ’s Ochtends vroeg was het gelukkig nog vroeg op de boulevard en het voelde een klein beetje als vakantie.
De zon scheen, het rook naar lente, de bloesem stond overal in bloei. Mijn rug was nog steeds stijf, maar met een paar stretch-pauzes was het te doen.
’s Middags genoten we van ons dakterras. Toen we hier kwamen wonen hadden de vorige bewoners hun houten loungebank laten staan. We hebben er over nagedacht om hem weg te gooien, maar we hebben uiteindelijk toch maar besloten kussens te kopen voor de bank. En daar hebben we absoluut geen spijt van, want het ligt top.
’s Avonds bestelden we sliptongetjes, frietjes en salade bij een visrestaurant hier in de buurt. Het was met recht een goede vrijdag voor ons.
Op zaterdag ging de wekker alweer om zes uur ’s ochtends voor een rondje hardlopen. Om kwart over zes zat ik buiten op ons terras om mijn benen en rug los te stretchen en masseren. Voelde goed. Het duurde echter nog tot acht uur voordat we eindelijk buiten waren om hard te lopen. Ik kan daar zo van balen, dat je vroeg op staat en dan toch nog zo lang treuzelt. Het is niet dat ik heel veel andere dingen te doen heb op een weekenddag, maar ik loop het liefst zo vroeg mogelijk omdat ik anders veel te veel bezig ben met mensen ontwijken. Wat dus zaterdag ook weer het geval was.
Zaterdagmiddag namen we een podcast op en ’s avonds werd er heerlijk gegeten. We maakten courgette, aubergine, paddenstoel en zoete aardappel uit de oven en een stukje zalm. Mega lekker en volgens mij ook nog redelijk gezond. Of die klodder mayonaise dat ook was, daar durf ik niks over te zeggen ;-)
Zondagochtend was ik weer een kwartiertje eerder buiten dan zaterdag, maar ook zondag was ik zeker niet de enige die vroeg opgestaan was voor wat buitenlucht. Onderweg kwam ik deze prullenbak tegen. Ik ben echt geen heilige, maar waarom zou je je afval hier nog bijzetten als je ziet dat ‘ie zo vol is? Om het nog maar niet te hebben over het feit dat het eigenlijk de bedoeling is dat je feestjes gaat vieren op het strand. Maar goed, daar kan ik al helemaal niks over zeggen, want ik heb een heerlijk dakterras en je kent natuurlijk niet de situatie van de mensen die er tegen het advies in toch het strand te kiezen als plek om te chillen.
Vrolijker werd ik gisterochtend van de lege fietsenrekjes die ik in Kijkduin tegenkwam en die ik gebruikte als horden, voor wat hoedenoefeningen. Een paar losmaakoefeningen waren absoluut geen overbodige luxe.
Mijn ontbijt zondagochtend was zoals gewoonlijk ontzettend lekker. Tuur en ik zijn weer even geswitcht van scrambled eggs naar spiegeleitjes, zo lekker!
Geen paasontbijt bij mijn ouders dit jaar, maar we hebben wel een stukje taart gegeten in de tuin. Op gepaste (vier meter) afstand. Het was fijn om ze weer even te kunnen zien. Maar het blijft gek om zoveel afstand te moeten houden.
’s Avonds stond er – zoals wel vaker – pasta pesto op het menu. De komende vijf dagen zullen we dit niet eten, omdat we (voor het eerst) een box hebben besteld bij HelloFresh. Mijn ouders waren er erg enthousiast over en mochten een box weggeven. Ik had me nog nooit in HelloFresh verdiept (ondanks dat 75% van de influencer-wereld een deal heeft of heeft gehad met HelloFresh). Ben dus heel benieuwd.
Die HelloFresh box gaat ons leven de komende week ‘spannend’ houden. Verder staat er niet zoveel op het programma. Blogs schrijven, video’s editen, hopelijk weer een podcast opnemen, beetje hardlopen en Netflix uitspelen, dat is het wel zo’n beetje. Maar ik heb tot nu toe niks te klagen. Natuurlijk maak ik me zorgen over de wereld, over de gezondheid van mijn dierbaren, over de toekomst… Maar ik besef – meestal – ook wel dat ik alleen mijn eigen acties in de hand heb, dus dat ik me daar maar het beste op kan focussen. En ik verkeer in de luxe positie dat ik dat ook gewoon kan doen.
Stay safe ♥️
Liefs,
Annemerel
*Ik ben sinds mijn val vlak voor de CPC op 8 maart eigenlijk nergens meer geweest, ik was dus een weekje eerder met mijn ‘lockdown’ maar die had dus ook veel te maken met het feit dat ik me niet zo goed voelde.
oh zo’n loungezit is echt heerlijk.. wat goed dat jullie daar nu zo van kunnen genieten. Je hebt weer een tof overzicht gedeeld (net of je al in de zomer zit haha wat een heerlijke blauwe en zonnige foto’s).