DIARY: #16

Een nieuwe hobby, heel veel lekker (en gevarieerd) eten en een nieuwe kameraad, op mijn wang.

Maandag, tweede paasdag. Mijn broertje maakt me via WhatsApp gek met alle lekkere dingen die ze gemaakt hebben voor hun paasbrunch, onze voorraadkast is vrij leeg. Er is zelfs geen chocola of koekje meer te bekennen. In de vriezer vind ik nog drie blaadjes bladerdeeg en in de koelkast een appel, ik herinner me dat we daar thuis vroeger weleens appelflappen van maakten, en zo geschiedde. De suiker op het deeg moesten we helaas missen, want ook suiker staat niet bij ons in de kast, maar verder waren ze best OK.

Veel meer dan OK was onze eerste ervaring met Hello Fresh. We probeerden deze week een box die we van mijn ouders gratis gekregen hadden en het eerste recept maandag was meteen een heel groot succes. Jammer dat dat niet iedere week besteld kan worden, maar de rest van de gerechten was ook heel goed te doen. Ik ben positief verrast over Hello Fresh, na jarenlang alle gesponsorde stukjes van mede-bloggers en vloggers te hebben doorgespoeld omdat ik het saai vond om te zien, besef ik dat het toch eigenlijk best wel heel handig is. En lekker.

Dinsdag kreeg ik mijn bestelde fietsshirtje binnen. Een fietsshirtje ja. Op de foto rechts zie je waarom… ik heb een (tweedehands) racefiets gekocht gekregen voor mijn verjaardag. Aangestoken door alle wielrennende hardlopers op Instagram had ik eindelijk het idee dat ik het ook maar eens moest gaan proberen.

De fiets staat inmiddels boven in ons appartement te stralen. Ik heb er nog niet op gefietst omdat de fietsbroek die ik besteld heb, nog steeds niet geleverd is. Daarnaast heb ik een vrouwenzadel besteld, want hoewel dit zadel helemaal nieuw is, leek het me toch beter om iets anders te kopen. Ik had na vijf kilometer fietsen namelijk al vier dagen een gevoelig zitvlak. Ik moet zitvlees kweken, maar ik doe dat liever op een iets comfortabeler zadel.

Woensdagavond was de maaltijd van Hello Fresh weer mega geslaagd; Zeebaars op de huid gebakken met zelfgemaakte salieboter. De gebakken aardappeltjes waren ook super lekker. Ik zei tegen Tuur, jij krijgt wel het grootste deel van de aardappelen want ja ik moet toch een beetje op gaan letten met wat ik eet. Maar na een aardappel geproefd te hebben kwam ik daar volledig van terug.

Donderdagochtend togen we al vroeg naar Meijendel voor een training. Eens kijken of het op donderdagochtend misschien nog rustiger is dan zaterdag? Het bleek zo te zijn. Heerlijk gelopen. Eerst 20 minuten warm lopen en daarna nog 10x 2 minuten op comfortabel hard tempo. Bij mij lag dat tempo tussen de 4’30 en 4’00, net of ik mee- of tegenwind had en net of ik heuvel op of heuvel af liep.

Er zat al een paar dagen iets te broeien op mijn wang. Het klopte. Het irriteerde. Het deed pijn. Donderdagavond dacht ik, hij moet nu gewoon lek. Ik probeerde het met een naald. Ik gebruikte wc-papier om met twee vingers de puist uit te drukken. Het werkte niet en vrijdag werd ik met dit wakker. Er zijn mensen die zeggen ‘als je het niet gezegd had, dan had ik het niet gezien’ maar hoe aardig dat waarschijnlijk ook bedoeld is, dat kán toch niet. Hij is net zo groot als del Ens van mijn oog.

Gelukkig hoefde ik vrijdag de deur niet uit (en de komende weken ook nog niet, ha ha ha) en zie je hem van een afstand een stuk minder. ’s Avonds hadden Tuur en ik weer een borreldate met Laura en Robin. Zij in hun tuin, wij op ons dakterras. Het is even wat anders, maar het is niet anders en het was alsnog heel gezellig. DE risotto die we aten (van Hello Fresh) was ook mega lekker. Ik had geluk, Tuur had twee uur ervoor zes Nutella pannenkoeken op, dus hij kreeg zijn portie niet op. Nou, kom maar hier dan, zei ik.

Vrijdag kreeg ik een berichtje van Carien, dat ze twee (gebruikte) fietsshirtjes van Rapha had liggen en of ze die aan mij mocht geven. Prima, hartstikke leuk, zei ik, maar mag ik jou dan een hardloopoutfit geven die ik nog heb liggen? En zo ontstond een ruil waar we allebei blij van werden. Zaterdag kwamen de shirtjes binnen en ze zitten als gegoten. Bedankt Carien!

Zondagmiddag heerlijk onderuit op de bank. De zon die woonkamer verwarmt. Genieten. De puist op mijn wang is bijna niet meer zichtbaar met behulp van een klein beetje camouflage? Wat ik heb gedaan na vrijdag? Ik heb meerdere keren per dag Biafine gesmeerd, dat is een huidherstellende crème die veel voor brandwonden wordt gebruikt. Op het moment dat ik de zon in ging, smeerde ik Cicaplast B5 met SPF 50 van La Roche Posay. Alles om de huid maar zo snel mogelijk te laten herstellen en er voor te zorgen dat er geen hyperpigmentatie ontstaat. We zijn er nog niet (er zit nog een klein korstje), maar het lijkt de goede kant op te gaan.

Mooi om te zien, Matthieu van der Poel die vorig jaar de Amstel Gold Race won. Toen dit vorig jaar live werd uitgezonden waren Tuur en ik in Frankrijk en hebben we het dus gemist. We zagen natuurlijk wel samenvattingen terug, maar het is toch anders om gewoon de laatste 30 kilometer van de etappe te kijken. Hoe vaak de verslaggevers wel niet zeggen dat ‘de afstand te groot is’ en ‘hij heeft zijn kruit verschoten’ en hoe hij dan in de laatste minuut ineens daar is. Echt kippenvel! Een van de mooiste sportmomenten die ik gezien heb.

Inmiddels is het alweer maandagochtend. Maandagochtend 20 april. Mijn zusje wordt vandaag 25! Ik zou vandaag Boston lopen! Toen Boston verschoven werd app’te ik meteen mijn zusje ‘ik kan er bij zijn op je verjaardag’ en nu blijkt die verjaardag dus alsnog van een afstand gevierd te moeten worden. Best wel heel erg jammer. Maar goed, er zijn natuurlijk wel meer dingen heel erg jammer op dit moment, ik neem aan dat ik ze niet allemaal voor je hoef op te noemen maar dat je er zelf wel wat kunt bedenken. Ik denk dat Roos het bijvoorbeeld ook heel jammer vind dat ik haar al om 8.10u wakker belde/zong vanmorgen. Ja, ik kon natuurlijk ook niet ruiken dat ze nog lag te slapen. Sorry Roos.

Fijne week!

Liefs,

Annemerel