DIARY: 167

Deze diary schrijf ik vanuit het prachtige Livigno. Bergen, sneeuw, lekker eten… Ik heb absoluut niets te klagen. Vanmorgen hebben jullie mijn eerste snapshot diary vanuit Livigno kunnen bewonderen, maar nu moeten we het nog even hebben over de rest van de week!

Maandag
De maandag begon met een rondje hardlopen. Ik ben zo blij dat ik weer (bijna) pijnloos kan rennen. En waar ik ook achter ben… snel rennen doet minder pijn dan ‘langzaam’ rennen. Beter!!! Want nu kan ik dus lekker voluit gaan zonder dat ik me daar schuldig over hoef te voelen of hoef te denken dat ik iets verpest. ’s Middags werkte ik bij Autotaalglas, eindelijk werd mijn ruit vervangen! Daarna besloot ik even naar de Apple Store te rijden, ik werd knettergek van mijn MacBook die niet zoveel tegelijk kan als ik zou willen. Ik ging naar binnen met het idee om een nieuwe MacBook Air te kopen, ik liep naar buiten met een MacBook Pro. De jongen probeerde me nog even van het idee af te helpen, door te zeggen dat er vast ook nog wel een oplossing was die me iets minder geld zou kosten, maar als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb… De rest van de maandag heb ik lekker veel met mijn MacBook gespeeld (gewerkt dus).

Dinsdag
Op dinsdagochtend had ik met mijn zusje afgesproken op Centraal Station, ze had een dag eerder haar P gehaald en om dat te vieren kreeg ze een nieuw paar hardloopschoenen van mijn ouders en mij (wilde ze echt zelf hoor!), dus even langs Run2Day om eens te kijken wat voor schoenen ze eigenlijk nodig heeft. Ze loopt net als ik iets naar binnen en is dus gelijk aan de LunarGlides begonnen, maar of dit nu ook de perfecte schoen was voor haar wisten we niet. Een half uurtje later liep ze met een paar Adidas Boost naar buiten. Die schoenen moesten natuurlijk meteen getest worden en dat deden we ’s middags. Tussendoor moest er natuurlijk OOK nog gewerkt worden en terwijl ik bezig was, bakte mijn zusje havermoutkoekjes, best een goede deal, toch? ’s Avonds at ik bij mijn ouders en eenmaal thuis was ik er eigenlijk wel klaar mee, maar er moest toch nog een klein beetje gewerkt worden.

Woensdag
De volgende dag zat ik alweer vroeg in de auto richting Roosendaal. Zo weinig file als ik vorige week had, zo veel file had ik deze week. Wat een drama! Het begon al in Den Haag en zelfs op de A17, het laatste stukje waar ik normaliter drie auto’s tegenkom, was het druk. Mensen die tien minuten lang 100 gaan rijden op de linkerbaan, terwijl je 130 mag… die kan ik op zo’n moment dan echt wel iets aandoen. Maar eh… daar heb ik vooral ook mezelf mee, dus ik heb me maar netjes ingehouden ;-). Het was weer gezellig bij DutchCowboys en het was eindelijk weer een dagje waarop ik WEL leuke content kan vinden. Dat is ZO fijn.. Ik word altijd erg verdrietig van zo’n dag waarop er gewoon niets leuks te vinden is, dan ben je de hele dag aan het zoeken en dan heb je aan het eind van de dag echt zo’n ontevreden gevoel omdat je het idee hebt dat je geen reet hebt uitgevoerd.

Donderdag
Donderdag had ik een interview voor metro gepland met Daphne. Het wordt pas op 10 februari geplaatst, omdat er volgende week helaas geen plek is voor mijn Fit & Health pagina in Metro. Naast het interview trok ik ook nog even mijn hardloopschoenen aan (ik begin een beetje verslaafd aan rennen te worden (als ik dat niet al was), ik ben zo onrustig als ik niet ren!). Tijdens het rennen werd ik verrast door een paar pijnlijke hagelbuien, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik sloot de dag af met drie afleveringen Pretty Little Liars, afgelopen weken niet de tijd genomen om ze te kijken, dus nu lekker drie achter elkaar. Ik las een interview met Keegan (Toby) en hij zei dat hij wist wie A was en dat ‘iedereen die Pretty Little Liars kijkt het moet weten, want het is vanaf de eerste aflevering eigenlijk al duidelijk’…. OK, nu voel ik me heel dom, maar ik heb nog steeds geen flauw idee. Is het dan toch Ezra? Nee.. want wie schoot er toen dan op dat dakterras? DAMN. Ik heb op dit moment echt zoiets van, kan deze serie niet gewoon afgelopen zijn.. ik moet het NU NU NU weten!

Vrijdag
Op vrijdag stond er weer een date met mijn fysio gepland, maar ik had geen flauw benul welke locatie hij zat (er zijn twee locaties), ik probeerde te bellen, maar er werd helaas niet opgenomen. Toen maar naar de dichtst bijzijnde locatie gereden, waar ik er al snel achterkwam dat ik niet op de juiste locatie was. Snel doorgereden naar de andere locatie en slechts tien minuutjes te laat bij mijn afspraak, oeps. De fysio vertelde me wat ik eigenlijk al wist, snel rennen is op dit moment beter voor mijn lichaam dan ‘langzaam’ rennen. Marathontempo is op dit moment een te grote belasting voor mijn knie. De oplossing? Interval. Dat heb ik gelijk maar gedaan toen ik thuis kwam, want de lucht was zo mooi blauw en er stond weinig wind, daar moest ik gebruik van maken. Ik liep 8 keer 1 kilometer op ’10 kilometer wedstrijdtempo’ met tussendoor steeds 2 minuten complete rust. Lekkere work-out! De rest van de dag probeerde ik een aantal blogs te schrijven en moest ik administratie doen (stomme BTW-aangifte!) eigenlijk wilde ik ’s avonds uitgaan in Amsterdam, maar dat zat er helaas niet in, afgelopen week iets te weinig focus gehad en nu dus op vrijdagavond nog aan het werk. Eigen schuld.

Zaterdag
Over zaterdag hebben jullie vanmorgen al uitgebreid kunnen lezen! Zaterdag vertrok ik voor een paar dagen naar Livigno voor een fijne wintersportpersreis. Na een fijne aflevering Glee pakte ik mijn koffer in en ging ik met het OV richting Schiphol. Daar ontmoette ik mijn mede-reizigers waarmee ik deze vier dagen zit ‘opgescheept’. We vlogen op Innsbruck en reden vervolgens in drie uur naar Livigno. Na een lekkere Aperol Spritz werden er ski’s gehuurd, om vervolgens te genieten van een lekker Italiaans diner. Daarna was ik graag nog de beest uit gaan hangen, maar er was werk aan de winkel en ik was ook best wel een beetje moe, dus dook ik in mijn bubbelbad, facetimede ik met mijn zusje en schreef ik een blogje.

Zondag
Mijn wekker ging zondag al weer vroeg, want er moest hardgelopen worden! Het was zo ontzettend koud dat halverwege mijn telefoon er mee ophield, wat een horror, geen muziek, geen kaart, geen foto’s en ik kon mijn run niet tracken met Nike+. Ik heb het natuurlijk allemaal overleefd ;-). Na een snelle opfrisbeurt maakte ik me klaar voor het ontbijt waar ik alle er zojuist afgelopen calorieën er weer aan at. Daarna snel richting de pistes, want wat waren het droomomstandigheden, perfecte sneeuw en een strakblauwe lucht! We hebben de hele dag heerlijk geskied, aten tussen de middag Pasta Carbornara en reden ’s middags op sneeuwscooters (ik heb niet eens ervaring met normale scooters dus kun je nagaan hoe goed ik hier in was haha). Het diner hadden we bij het free-ride festival en daarna moest er natuurlijk ook weer een drankje gedronken worden. Yes, it’s a hard knock life. Slapen doen we niet veel, maar dat kunnen we altijd nog, toch?

Liefs,
Annemerel