DIARY: 168

Wat een week. Alweer.

Maandag
In de bergen wakker worden is NOOIT vervelend. Ook niet als het -100 is en je na nog geen zes uur slaap om 6.45u je wekker hoort gaan. In de bergen heb ik om de één of andere redenen altijd net iets meer energie. Soms is ‘ie ook op hoor, maar afgelopen maandag was dat nog niet het geval. Dus ging ik voor een heerlijk rondje hardlopen van zes kilometer, om vervolgens snel te douchen en me klaar te maken voor een dag skiën. Oh en ontbijten natuurlijk, in een hotel, ontbijten in een hotel… ook zoiets waar ik héél erg van kan genieten.

Het was maandag net iets minder mooi weer dan de dag ervoor, het waaide en het was KOUD. Zo koud dat ik er bijna van moest huilen, want mijn gezicht viel er bijna vanaf. Totdat één van mijn medereizigers me er op wees dat ik in mijn (Kjus) jas ook een nek en gezichtsbeschermer had zitten. Ik heb die jas al 2,5 jaar, maar dat wist ik dus niet. Dat ding heeft mijn gezicht gered, haha. Oh en de warme chocolademelk ook natuurlijk (met slagroom!).

’s Middags werd er niet geskied, maar werd er gereden op FatBikes. Onwijs cool en super intensief! Na een heerlijke Aperol Spritz in het dorp, dook ik mijn bubbelbad in en vervolgens mijn bed, om eventjes te werken. ’s Avonds aten we in een authentieke berghut in the middle of nowhere. Pasta, ham, nog meer pasta, taart (veel taart) en een paar glazen rode wijn later lag ik rond een uurtje of 0.00u in bed.

Dinsdag
Het was de volgende dag een stuk lastiger om wakker te worden. Oeps. Het was niet de rode wijn, die drie glazen rode wijn kon mijn lichaam nog wel aan, maar ik denk dat mijn lichaam eindelijk moe was van alle activiteiten die ik de afgelopen week gedaan had. Toch nog 5,5 kilometer hardgelopen, want wie weet hoe lang het weer duurt voordat ik weer in de bergen ben.

Dinsdag was helaas een reisdag, om half elf zaten we al in de taxi richting Innsbruck, om half vijf vlogen we richting Amsterdam en ruim een uur later zette ik voet in Nederland. Altijd jammer om na een fijn reisje weer thuis te komen, maar dit keer was het extra jammer.. Er lag een boete ter waarde van 97 euro op me te wachten. Au.

Woensdag
Voor woensdag had ik een enorme to-d0-list klaar liggen en ik had niet verwacht dat ik hem helemaal af zou krijgen, maar niets bleek minder waar, voor 20.00u had ik al mijn taken verricht. Heel erg fijn! Van blogs (acht stuks!) tot een artikel voor Metro, tot heel veel achterstallig administratie-werk (hoe kan het dat ik hier altijd mee achter loop en er toch zo vaak mee bezig ben, er gaat iets fout!). De hele dag had ik last van keelpijn en oorpijn, niet zo erg dat ik in bed moest gaan liggen maar wel zo erg dat ik dacht ‘shit, dit moet niet uit de hand gaan lopen’. Dus toen ik klaar was met mijn to-do-list dook ik in bed, keek ik nog een aflevering Hart of Dixie en sloot daarna mijn ogen nog voor 21.00u.

Donderdag
Top, want op donderdag werd ik om half zeven wakker en waren mijn verkoudheidsverschijnselen ineens een stuk minder aanwezig. Ze waren er nog wel, maar niet zo erg dat ik er continu aan herinnerd werd. Een uur later zat ik in mijn auto richting Roosendaal, maar ik was de snelweg nog niet op en ik stond in de file. Whyyyy?! Huh.. sneeuw? Die lag er niet in mijn straat… Het had blijkbaar gesneeuwd en de hele snelweg tussen Den Haag en Rotterdam stond muurvast. Ik deed er een uur en een kwartier over, normaliter rij ik in die tijd naar Roosendaal en zonder file rij ik naar Roosendaal in een uur. Damn. Ik deed er uiteindelijk een kleine twee uur over om in Roosendaal te komen. Pffffftttt het zijn maar een paar vlokjes sneeuw mensen, waarom moet het verkeer dan meteen zo ontregeld zijn? Op de terugweg verliep het gelukkig allemaal een stuk vlotter!

Vrijdag
Vrijdag was mijn vader jarig, maar voordat ik naar Leidschendam afreisde stond er eerst weer een lange to-do-list op me te wachten. Spoiler alert, dit keer kreeg ik niet alles afgestreept. Ach ja, dan maar op zondag wat meer doen.. Naast een date met de fysio (waarbij mijn zusje dit keer ook was uitgenodigd) schreef ik weer een paar blogs, werkte ik voor Metro en werd er (alweer) administratie gedaan. ’s Avonds at ik pasta carbonara bij mijn ouders (één bord, goed hè, normaliter schepte ik minstens drie keer op!) en daarna nog een lekker stuk brownietaart van mijn favoriete banketbakker, Philippe Galerne! Ach ja, mijn vader wordt maar één keer 58!

Zaterdag
En de volgende dag had ik al die energie meer dan nodig. Er stond een duurloop met Marloes op het programma, 90 minuten, als voorbereiding op de CPC. Voor Marloes spannend omdat ze normaal nooit dat soort afstanden loopt (ze is meer van kort en SUPER snel), spannend voor mij omdat ik de afgelopen twee maanden ook geen lange afstanden liep en omdat ik niet wist of mijn knie het ging redden. Het ging allemaal beter dan verwacht en in 90 minuten liepen we precies 17,5 kilometer. Netjes, toch?

Daarna snel door naar Amsterdam, voor een work-out met niemand minder dan Arie Boomsma in zijn Vondelgym. Crossfit is niet mijn favoriete work-out, maar hé, we klagen niet. Ik heb niet alles even goed meegedaan, maar had na een uur toch wel het gevoel dat ik iets gedaan had. Zal ook vast iets te maken hebben gehad met die 90 minuten die ik al gerend had. Voor ’s avonds had ik allerlei spannende plannen, maar eh.. ik dook mijn bed in met een aflevering Glee en daarna volgden nog wat andere series en uiteindelijk sliep ik al om 20.00u, OEPS.

Zondag
Voor zondag stond mijn to-do-list voller dan me lief was, maar hé, dat krijg je als je een paar dagen in het buitenland zit doordeweeks. Ik mag absoluut niet klagen en dat doe ik dan ook niet. Ik begon met het opruimen van mijn huis en afwassen (en Nutella pannenkoeken maken en eten), zodat ik daarna rustig kon beginnen. Ik schreef een blog, maakte daarna alles voor Metro af en ging daarna verder met de andere dingen op mijn to-do-list. Dit alles onder het genot van koffie (veel koffie), groene smoothies (3 grote glazen, ik kan nog steeds geen goede inschatting maken voor hoeveel ik nodig heb voor één glas) en mijn No Shame In My Game afspeellijst.

’s Avonds stond er alweer een verjaardag op het programma, dit keer die van mijn oma die een dag eerder 83 geworden was. Om het te vieren aten we op Kijkduin, niet alleen lekker, maar ook leuk om mijn familie weer eens te zien, die zie ik namelijk véél te weinig.

En dan is het nu weer tijd voor een nieuwe week, geen buitenlandtripjes op het programma helaas, maar wel andere spannende dingen. Keep you posted!

Liefs,
Annemerel