DIARY: #18

Eindelijk tompoucen, een fotoshoot, de eerste keer zelfbruiner en de metamorfose van ons balkon?

Maandag, eerste dag van Tuurs meivakantie. Van zijn Nederlandse school dan, de Amerikaanse school gaat wel gewoon door. Maar het betekent wel dat hij meer tijd heeft en die tijd wordt goed besteed met klusje nummer 1, het balkon. Sinds we hier zijn komen wonen (nu ruim anderhalf jaar geleden) hebben we niks aan het balkon gedaan en ik ben er ook nooit bewust geweest. Het is gewoon niet echt een chille plek. Of ik moet eigenlijk zeggen, het WAS niet echt een chille plek… Maar daar wordt deze week dus verandering in gebracht.

Ander klusje van Tuur: mij insmeren met zelfbruiner. Ik heb nog nooit zelfbruiner gebruikt, maar ik heb morgen een fotoshoot en denk dat ik me net wat knapper voel met een klein kleurtje. Ik ben niet echt flexibel meer met die buik, dus aan Tuur de taak om mijn hele lichaam in te smeren met het bruine goedje. Ik heb er wel vertrouwen in, hij heeft afgelopen maanden immers ook heel wat muren geverfd, haha. Alleen als ik deze vlekken hier in mijn nek zie – voordat ik het heb afgespoeld – toch wel ietwat zorgwekkend.

De mandjes die ik bij HEMA besteld heb dit weekend zijn binnen en passen perfect op de commode. Ze staan echt muurvast doordat ze echt precies passen tussen het aankleedkussen en de rand van de commode. Ik had ook nog wat extra mandjes besteld voor de badkamer, dat kastje is namelijk ook hoognodig aan een opruimbeurt toe. Het resultaat was best bevredigend en ik kan je vertellen, vandaag, een week later, ziet het er nog steeds heel netjes uit. Top.

Het resultaat van de zelfbruiner. Best wel heel erg tevreden. Het is mega egaal en ik ben echt een flink stuk bruiner dan dat ik was. Mijn gezicht heb ik overigens niet ingesmeerd, dat durf ik niet aan met mijn mega gevoelige huid. Daarnaast zat er sowieso al iets meer kleur op mijn gezicht omdat ik natuurlijk weleens buiten kom. Normaal gesproken kleurt mijn lichaam dan ook gezellig mee, maar afgelopen weken was het zo koud dat ik nog steeds in mijn winterjas loop, geen kleur op mijn lichaam dus. Inmiddels zijn we dus een week verder en de kleur is zo goed als verdwenen. Ik heb geen last gehad van vlekken afgelopen week, waar ik wel een beetje bang voor was.

Ik gebruikte iets dat ik toevallig nog had liggen, Bondi Sands Tan Express, ik heb dat ooit tijdens een event gekregen. Was wel even bang dat het misschien niet goed meer zou zijn (omdat het al een paar jaar oud is), maar dat viel dus gelukkig mee. Ik heb nooit eerder een zelfbruiner gebruikt dus kan niet precies vertellen hoe goed het werkt (heb geen vergelijkingsmateriaal), maar ik was in ieder geval blij met het resultaat. Deze week laat ik het zelfbruinen trouwens even zitten, het kostte namelijk best veel tijd. En vooral het niet aan kunnen kleden terwijl het intrekt vond ik irritant.

Dinsdag koningsdag! Vorig jaar stond er een mega lange rij voor de bakker toen ik tompoucen wilde halen, dit keer stond ik al om half acht voor de winkel en waren er maar een paar mensen voor ons. Enorm genoten van de tompoucen (we hadden er drie per persoon, haha, even inhalen van vorig jaar).

Dinsdag was een redelijk drukke dag, mijn vader kwam Tuur helpen met klussen, mijn moeder hielp mij met kleding uitzoeken. Tussendoor spendeerde ik tijd met mijn MacBook en probeerde ik het huis zo goed mogelijk op te ruimen (beestenbende!). ’s Avonds had ik een fotoshoot op het strand en in de duinen. Hoewel we geluk hadden met de zon, was het wel berenkoud. Zeker als je in je sportbeha staat. We zijn ongeveer drie uur bezig geweest en na ongeveer twee uur kon ik niet meer lopen omdat de kou op mijn rug was geslagen en ik mega stijf was geworden.

De zonsondergang was magisch…

En toen ik na drie uur eindelijk weer mijn dikke winterjas aan had en alle plaatjes die we wilden schieten geschoten waren, was ik heel blij.

Woensdag was ik – heel verrassend – gebroken. Ik had dit al een beetje verwacht en was dan ook heel blij dat ik de komende dagen geen andere spannende dingen buitenshuis meer gepland had. Lekker zittend aan het werk dus. Mega veel respect voor vrouwen die tot 36 weken zwangerschap een beroep uitoefenen waarbij je veel moet staan. Mijn rug en bekken waren drie dagen na de fotoshoot (bijna 34 weken zwanger) nog steeds gesloopt. Ik kan dan gewoon mijn been niet zelfstandig optillen. Heel raar, dat gebied is dan zo stijf dat het wel versteend lijkt. Ik heb al wat beelden van de shoot gezien en kan wel zeggen dat het het waard was.

Dit hebben we lang niet gegeten! En het was zo lekker.

Buik groeit met de dag. Iedere keer denk ik, dit kan toch niet groter, maar als ‘ie dan weer wat gegroeid is vind ik het toch weer heel normaal. Het is natuurlijk ook niet zo dat ik van de ene op de andere dag wakker ben geworden met een enorme toeter op mijn buik, haha. Dat zou wat zijn.

Ollie’s boxkleed uitgetest. Ligt erg lekker. Heel zacht.

Jaaa het balkon is ready. Of nou ja, de basis is er, er is nog wel wat ruimte voor gezelligheid. Maar de vloer ligt er, het bankje staat, het bamboe is geplaatst… ik ben echt heel content. Nu nog wat vaker een zonnetje zodat ik vaker buiten op het balkon mijn kopje koffie kan drinken.

Zondag sloten we Have a Good Winter Run af met een klein groepje in het Zuiderpark. Wij waren tussen 8.00u en 11.30u aanwezig om deelnemers aan te moedigen, de deelnemers liepen allemaal een afstand tussen de 5 kilometer en halve marathon (dus 2 tot 8,5 rondje!) en iedereen ging op zijn/haar eigen moment van start.

We hadden mega geluk met het weer, de zon scheen en het was misschien wel wat fris, maar mijn slaapzak hield me heerlijk warm. Het was een super gezellige en geslaagde ochtend. De politie reed wel 7 keer langs (we stonden ongeveer pal naast het politiebureau), maar we hielden genoeg afstand waardoor er alleen maar vrolijk geglimlacht en gezwaaid werd. Erg fijn. Had echt voor het eerst in lange tijd weer een soort van groepsgevoel.

We sloten de week en het weekend af op de bank met de Formule 1. Tuur is sinds we Drive To Survive hebben gekeken ook fan. Ik kijk voor het eerst sinds ik een jaar of veertien ben en er is sindsdien dus echt wel heel veel veranderd. Ook grappig: iedere keer als ik het Duitse volkslied hoor (voor Mercedes) hoor ik er in mijn hoofd het Italiaanse volkslied achteraan (dit stamt nog uit het tijdperk van Schumacher – Ferrari). Anyway. Ik dronk een heerlijke alcoholvrije gin tonic (heb een fles van Seedlip gekregen om uit te proberen) en het was gewoon een fijne middag.

Inmiddels is het maandag. Bijna 35 weken zwanger, tijd gaat echt snel. Met verlof met 36 weken is een illusie, maar ik heb inmiddels wel iets meer een plan van hoe ik mijn werk in de kraamtijd aan ga pakken, dus dat is alvast een hele dikke vette plus. To be continued!

Liefs,
Annemerel