DIARY: 184

Afgelopen week zat ik voor het grootste gedeelte van de tijd achter mijn MacBook, aan mijn keukentafel. Best saai om daar een blogje over te schrijven, maar ik ga mijn best doen er toch iets leuks van te maken. 

Maandag
Na een week lang om 5.00u opstaan ben ik een beetje rebels. Op maandagochtend sta ik pas om 10.30u naast mijn bed. In de tussentijd heb ik wel een boek van cover tot cover gelezen, omdat mijn wekker dus (per ongeluk) nog wel om 5.00u stond. Maar dat is redelijk nuttig, want daar kan ik meteen een Summer Reading over schrijven. Zo praat ik mijn bed-gedrag graag goed. De rest van de dag werk ik – zoals gezegd – aan mijn keukentafel en omdat ik zo laat mijn bed verlaten heb, blijf ik extra lang zitten. Mijn to-do-list is aan het eind van de dag, evenals een aantal punten voor de volgende dag, goed gevoel.

Dinsdag
Ik heb het gevoel dat ik dit nu al 100x gezegd heb, maar goed, ik herhaal het nog maar een keertje, voor het geval je het nog niet weet. In juli ga ik een kleine drie weken op vakantie en dat betekent dat ik drie metropagina’s moet voorbereiden. Best stressvol, want ik vind het vaak al best lastig om één onderwerp te bedenken, nu moet ik er vijf bedenken (de drie pagina’s die in Italië uitkomen + twee pagina’s die nog voor de vakantie uitkomen). Uiteindelijk heb ik vijf onderwerpen gevonden, dan moet ik de rand-artikelen er bij bedenken. Ik heb mijn schema net helemaal af als ik een mail ontvang van het PR bureau van Helweek, ik mag Erik Bertrand Larssen interviewen! Ik had het interview een week eerder aangevraagd – onder het mom van niet geschoten altijd mis – maar nu krijg ik dus een positief antwoord, een dag later heb ik een interview via Skype. Ik gooi mijn Metro-schema nog één keer om, maar met een hele goede reden.

Dit doe ik trouwens allemaal nadat ik eerst de hele dag voor DutchCowboys heb gewerkt, thuis. Ik vind het heel gezellig op de redactie, maar ik kan mijn tijd nu even beter besteden. Ik werk van 7.00u tot 16.00u voor DutchCowboys en doe de rest van de middag dingen voor Metro. Oh en ’s avonds kijk ik eindelijk de eerste twee afleveringen van Pretty Little Liars seizoen zes!

Woensdag
Ik bereid vier(!) interviews voor Metro voor, twee van die interviews (waaronder die met Erik Bertrand) vinden vandaag plaats. Omdat ik altijd het beste schrijf als ik het interview net gehad heb, werk ik de interviews meteen uit. Daarnaast schrijf ik een aantal blogs en maak ik twee video’s. Omdat ik druk ben en geen zin/tijd heb om naar de supermarkt te gaan bestel ik lekker eten voor mezelf. Ik ga voor Thais. Maar zo lekker als ik verwacht had dat het was, was het helaas niet. En het was ook super weinig voor het geld dat ik betaalde. Nee, volgende keer bestel ik wel weer ergens anders.

Donderdag
En die volgende keer, dat was een dag later alweer, toen ik twee heerlijke salades bestelde bij Eazie. Oeps, ik val weer terug in een slechte gewoonte, eten bestellen. Maar dit keer was het tenminste wel een soort van gezond. De rest van de donderdag heb ik achter mijn keukentafel doorgebracht en heb ik gelezen in het nieuwste boek van E.L. James, Grey. Maar hé, dat moest ook echt want die review moest gisteren online!

Vrijdag
Zo begin ik de vrijdag dus ook, lezend in Grey. Ik vergeet de tijd een beetje en ineens is het half tien, oeps, over anderhalf uur moet ik in de stad zijn voor een interview. Voor die tijd moet ik gedoucht en gemake-upt zijn, ik moet ontbeten hebben en een blog geschreven hebben. Dat kan niet anders dan fout gaan en dat gaat het ook, ik kom er pas twee uur nadat de blog online gegaan is achter dat ik de blog niet heb opgeslagen, oeps! En ik zit midden in het interview als ik er achter kom. STOM!

Het interview heb ik met de meiden van Deblon Sports, een super mooi sportmerk met Braziliaanse roots. Binnenkort meer in Metro ;-). Het is veel te gezellig met Céline en Marjolein en uiteindelijk ben ik pas om half vier thuis terwijl ik om half elf al ben weggegaan, oeps. Ik werk het interview uit en rij naar mijn ouders, waar ik het weekend inluid met welgeteld één Aperol Spritz en pasta carbonara. Ik ga op tijd weer naar huis, want de volgende dag gaat al om 5.00u de wekker voor een duurloop.

Zaterdag
Zo gezegd zo gedaan, zaterdag word ik om vijf uur wakker voor mijn duurloop. Daar kom ik aanstaande woensdag uitgebreid op terug. De rest van de dag lig ik in bed met buikpijn waar je zeer verdrietig van wordt. Die had ik dus ook al tijdens het rennen. Gelukkig kan ik mijn tijd in bed prima besteden, dat boek moet uit (en ik moest nog 400 van de 575 pagina’s) en in bed kan ik ook prima blogjes schrijven. Ja ik spendeer mijn zaterdagavond weer de hele avond met mijn MacBook, slecht, ik weet het.. maar hé ik ga maandag (vandaag) wel een paar dagen op een super toffe persreis en ik ga over twee weken naar Italië, keep your eye on the prize Annie!

Zondag
Another day behind my kitchen table! Maar ik boek wel progressie. Van de vijf metropagina’s heb ik nu vier interviews uitgewerkt en één pagina is helemaal klaar. Dat moet ook wel, want die moet vandaag naar Metro verstuurd worden want die komt dinsdag in de krant. Ik ben zoveel rustiger als ik gewoon een beeld heb van hoe ik het ga doen. Ergens weet ik wel dat alles altijd goed komt, maar er is toch altijd een klein stemmetje dat denkt, ja maar HOE dan. Zondag kon ik precies zien hoe alles goed ging komen. Nu alleen nog even hopen dat niets mijn plan in de war schopt, want dat kan ook altijd nog natuurlijk.

Aan het eind van de middag rij ik weer naar mijn ouders, dit keer om vaderdag te vieren. Mijn moeder en ik maken sushi en ik geef mijn vader zijn favoriete wijn, een Ripasso.

En dan is de week alweer voorbij. Ik kan niet geloven dat ik over twaalf dagen gewoon op vakantie ga. Ik kan ook niet geloven dat ik vanavond gewoon in Lapland ben, maar daarover vanmiddag meer!

Liefs,
Annemerel