DIARY: 187

And another week bites the dust!

Maandag
Inmiddels gaat het bij mijn ouders wonen stiekem een beetje als een verlening van mijn zomervakantie voelen. En dat is positief, want op vakantie was ik enorm productief en dat ben ik bij mijn ouders ook. Maar goed, hoe fijn het hier ook is, ik moet toch een keer naar huis, dus ik ga op zoek naar een reinigingsdienst die mijn muizenprobleem op kan lossen. Die zeggen vervolgens dat ik beter eerst mijn huisbaas kan bellen, maar mijn huisbaas heb ik inmiddels iedere dag gebeld en die hebben nog steeds geen oplossing. Héél fijn. Vooral de tijd die hier in gaat zitten.

Maandag werk ik aan het muizenprobleem, maar ook aan mijn blog. Ik hou van dit soort blogdagen, lekker schrijven waar IK over wil schrijven. Begrijp me niet verkeerd, ik werk graag voor mijn andere opdrachtgevers en ik denk dat doordat ik die opdrachtgevers heb, ik mijn blog nog meer waardeer. Maar schrijven voor mijn blog blijft altijd mijn favoriete bezigheid. Ok, samen met schrijven aan mijn boek dan.

Dinsdag
Lekker weertje koekepeertje, damn, Nederlandse zomers…. Ik heb eerst een afspraak in Amsterdam bij Metro en vervolgens heb ik een fotoshoot in Den Haag. Ik verzeker de fotograaf dat het rond dat tijdstip wel droog zal zijn (zegt mijn Apple Watch), maar niets blijkt minder waar. Gelukkig is de plek waar we foto’s zouden maken ook helemaal opgebroken en moeten we uitwijken naar Scheveningen, als we daar eenmaal aankomen is het gelukkig droog!

De rest van de middag werk ik aan mijn Metro-pagina (morgen – na twee weken Metro-vakantie – weer in de krant!) en ’s avonds weet ik mezelf naar buiten te slepen voor een kort herstelloopje. Ik was nooit gaan lopen als mijn ouders me niet zo ongeveer gedwongen hadden om het te proberen, ik heb namelijk de hele week al last van een spier in mijn bovenbeen. Maar het schijnt een stevige spier te zijn, die gewoon een beetje gerekt moet worden en rennen schijnt geen kwaad te kunnen, dus ik moest gewoon naar buiten. Uiteindeljk was het natuurlijk hartstikke lekker!

Woensdag
Een dagje DutchCowboys in Roosendaal. Doordat het zo ontzettend rustig op de weg is ben ik tien minuten te vroeg, ook al heb ik overal weer veel langzamer gereden dan ik mocht. Misschien volgende keer iets later van huis gaan? Nee, zul je net zien is er een ongeluk of is het een keertje wel druk op de weg. Ik hou niet van te laat komen. Ik las laatst dat mensen die positief zijn ingesteld, altijd te laat komen. Misschien ben ik wel gewoon een heel negatief persoon, omdat ik vrijwel nooit te laat ben…

’s Avonds kijk ik samen met Roos de één na laatste aflevering van Pretty Little Liars van dit zomerseizoen. DAMN, wat is het spannend en HALLELUJA nu wil ik echt weten wie A is!!! Wanneer is het woensdag? En SHIT Roos is er woensdag niet, want die is dan in Leiden voor de El Cid en oooooh we wilden samen kijken maar ik kan echt niet tot volgend weekend wachten met kijken. Sorry Roos. En ik zit woensdagochtend ook nog in Lapland, dus kan ook pas ’s avonds laat kijken. Damn. Wedden dat ik weet wie A is voordat ik de aflevering gezien heb (als we daadwerkelijk te horen krijgen wie A is natuurlijk, met PLL weet je het nooit!).

Donderdag
Weer tijd voor een duurloop, helemaal verkeerd gepland natuurlijk, want zondag liep ik ook nog een duurloop van 25 kilometer, maar het was echt het enige moment deze week dat ik nog een duurloop kon doen en ik moest dus gewoon gaan. Hoe het ging lees je aankomende woensdag.

De rest van de donderdag voelde ik die duurloop duidelijk in mijn lichaam. Ik was wat slapjes en had absoluut geen trek. Het enige waar ik nog wel een soort van trek voor kon maken was sushi, dus haalde ik sushi als herstelmaaltijd. Maar ik kreeg het met moeite naar binnen. Soms heb ik dat na een duurloop, dan heb ik er net 1700 calorieën afgerend, maar dan heb ik moeite met eten. Het is dan belangrijk dat ik die calorieën wel eet, anders herstel ik nog veel langzamer. Dus bestel ik ’s avonds spareribs met frietjes samen met Roos, omdat dat het enige is waar ik trek in heb en onder het mom van ‘ik moet goed herstellen’ (ik denk niet dat spareribs en frietjes bijdragen aan een goed herstel, maar het was een leuk excuus voor spareribs en frietjes)

Vrijdag
Vandaag staat er een rondje Nederland op het programma, eerst naar Hilversum voor een peeling, daarna naar Ede voor een interview met Petra Groenenboom van de topsportpraktijk en daarna naar Amsterdam voor de kapper. Ik hou van de zomervakantie, want overal ben ik ruim op tijd. YES! Het fijnste? Thuis komen na een hele dag door Nederland cruisen en dan bij je ouders binnen stappen, waar dan al de pasta op tafel staat met een glas heerlijke witte wijn.

Zaterdag
Een vroege wekker vandaag, half zes, ik heb namelijk véél te doen vandaag (wanneer niet). Maar goed, vroeg op. Het eerste dat ik doe? Schrijven voor mijn boek. Ontbijten doe ik pas om half tien met een stuk bananenbrood en een cappuccino, als mijn ouders ook beneden zijn (en mijn ontbijt voor me maken, I’ve got no time to waste aan het maken van een ontbijt). Als ik klaar ben met mijn hoofdstuk is het tijd voor mijn blog, Metro en tot slot ook nog even langs mijn muizenhuis om de laatste dingen voor Lapland te halen. Koffer inpakken, inchecken, tickets op mijn iPhone krijgen en dan eindelijk een soort van klaar. Vroeg naar bed, want mijn wekker gaat de volgende dag alweer om 4.30u en ja… de komende dagen zal ik waarschijnlijk ook niet heel erg veel slapen.

Zondag
Zondag stap ik in het vliegtuig richting Zweeds-Lapland. Ik schrijf deze blog al op zaterdag, om tien uur, vlak voordat ik ga slapen, omdat ik tijdens de hike mijn MacBook niet mee kan nemen. Vanaf hier neem ik dan ook afscheid van jullie voor deze week! Donderdag ben ik weer terug in Nederland, vol met nieuwe verhalen, denk ik… want Annemerel die de wildernis in gaat, dat zal vast een verhaal opleveren. Fijne week iedereen!

Liefs,
Annemerel