DIARY: #19

De Cruyff Legacy Run in Amsterdam, het vervolg van 12 Days of Happiness en mijn verjaardag in Amsterdam.

Goedemorgen maandag. Het is buiten zulk troosteloos grauw weer dat ik mijn geurkaars er maar weer bij pak. Is het echt 6 mei?

Tuur’s 12-days-of-happiness cadeautje maandag is een blinkend schone auto. Even protesteer ik, ik wil namelijk veel liever dat hij na het eten met mij op de bank ploft om een serie te kijken, maar ik moet toegeven, die auto is echt wel aan een schoonmaakbeurt toe en het is natuurlijk super lief dat hij dat voor mij wil doen.

Dinsdag werk ik voor het eerst voor mijn nieuwe (oude) opdrachtgever DutchCowboys. Marloes werkt bij mij thuis en om 15.00u heb ik een afspraak bij de tandarts omdat er een stuk van mijn kies is afgebroken. Tuur heeft als 12-days-of-happiness cadeautje een afspeellijst gemaakt met ‘onze’ nummers, die ik bij de tandarts (en op alle andere momenten natuurlijk) kan luisteren. Lief.

’s Avonds doen we samen een training in de duinen. Hij op de fiets, ik als een hijgend paard ernaast. Tuur heeft zondag zijn kuiten opgeblazen tijdens een training, dus die moet nu helaas even een pas op de plaats maken. De training gaat bij mij best goed, ook al heb ik tijdens het lopen soms het gevoel dat het méga zwaar is.

Woensdag heb ik een afspraak bij de boekhouder om over belastingen en pensioen te praten en daarna rij ik door naar Alkmaar voor een afspraak bij All4Running. Ik mag een prachtige outfit uitzoeken en we gaan mijn voeten en manier van lopen analyseren. Uiteindelijk blijkt dat de schoenen waar ik op loop de beste zijn voor mij. Yes.

Aan het eind van de middag duik ik samen met Tuur het krachthonk in voor een krachttraining. We pushen onszelf zo hard dat we er echt flinke spierpijn aan overhouden. Oeps.

Donderdag word ik wakker met een intense vermoeidheid. Ik weet niet precies waar het vandaan komt, maar er komt ook hoofdpijn bij kijken en ik besluit om een wandeling van 20 minuten te maken voordat ik mijn MacBook open klap. Het heeft helaas niet echt mogen helpen, maar ik heb wel even lekker bewogen.

’s Middags worden mijn schoenen geleverd. Bij de buren. Terwijl ik gewoon thuis ben. Note to self: geen Noise Cancelling Headphones op als je een pakketje verwacht. Dit zijn de schoenen die ik bij All4Running heb uitgezocht, de Nike Zoom Fly. Hier loop ik echt het lekkerst op. Maar of dit ook de schoen voor jou is weet je pas als je het geprobeerd hebt. Het is in ieder geval een schoen die een voorvoetlanding stimuleert en als je dat niet gewend bent is het best heftig voor je kuiten (vraag maar aan Tuur).

Vrijdag werk ik de hele dag in Breda samen met Marloes. We doen het dus vanaf deze week zo: zij op dinsdag bij mij, ik op vrijdag bij haar. Zo hebben we toch nog een beetje het gevoel dat we collega’s hebben. Vind het tot nu toe echt een super deal.

’s Avonds komt Tuur thuis met poke bowls, onderdeel van de 12-days-of-happiness festiviteiten. Voor degene die geïnteresseerd zijn, woensdag had Tuur mijn lievelings gebakje en donderdag gingen we een ijsje halen. Of nou ja, dat was de bedoeling, maar ik was donderdag na de training een beetje misselijk, dus dat ijsje haalden we ook vrijdag.

Vrijdag zagen we eveneens de zon mooi ondergaan in zee tijdens de Omloop Ter Heijde waar we als toeschouwer bij aanwezig waren. De deelnemers moesten ongeveer de helft van de afstand over een heftig stuk strand lopen. Ik was redelijk blij dat ik zelf langs de kant stond met een ijsje in plaats van dat ik zelf moest ploeteren door het mulle zand.

Zaterdag zat ik al vroeg in het OV richting Amsterdam. De Cruyff Legacy Run stond op het programma en ik mocht een nachtje in het Pulitzer Hotel verblijven. De kamer was fantastisch. Zo’n plek waar je eigenlijk de hele dag wil zijn. Uitzicht op de grachten, een mega groot en lekker bed, heerlijke badkamer.

De Cruyff Legacy run was ook een succes. Ik liep met een klein groepje volgers van het Olympisch Stadion naar de Johan Cruijff Arena. Doordat we geen hele grote groep waren heb ik het gevoel dat ik echt goed met iedereen heb kunnen praten en dat was heel gezellig. We liepen met een gemiddeld tempo van 5’59 en dat was precies goed voor iedereen. Ja, ook voor mij. Ik had namelijk alle tijd om lekker te filmen en te kletsen. De finish in de Arena vond ik echt heel erg bijzonder. Een kilometer voor de finish hoorde je al het geluid vanuit de Arena komen en als je zelf over die grasmatten loopt heb je pas door hoe bijzonder zo’n stadion eigenlijk is. Heel anders dan bij een concert vind ik.

We did it! Francien gaat de boeken in als beste begeleider ooit. Hoop dat we snel weer samen kunnen werken :)

Toen ik terug kwam in het hotel stonden deze macarons, het fruit en de glazen water voor mijn klaar, samen met een kaartje. Sorry Tuur, maar die macarons heb jij dus nooit gezien (die waren al op voordat jij ooit voet in die hotelkamer gezet hebt).

Om half acht haalde ik Tuur op bij de bus, hij had er een dagje Brussel opzitten, maar nu was het tijd voor verjaardagsfestiviteiten in Amsterdam.

We begonnen zaterdagavond met een diner bij Café George. Bij George hebben ze de allerlekkerste frietjes ooit met bijbehorende mayonaise. De sliptong was ook fantastisch (al blijf ik stuntelen met graten) en ik heb Tuur ook niet horen klagen over zijn burger.

Zondagochtend ging om zes uur al de wekker. Tijd voor mijn verjaardagsrondje van 30 kilometer. Deze werd echter ingekort tot een rondje van iets meer dan 22 kilometer. In het kader van ‘sommige dingen veranderen nooit’ besloten mijn darmen dat het vandaag geen goed idee was om 30 kilometer te lopen. Al na 6 kilometer moest ik een pitsstop maken bij een hotel, na 15 kilometer vond ik het tijd om linea recta naar het hotel terug te keren. Ach, het was leuk om geprobeerd te hebben. Ik kon er eigenlijk niet echt mee zitten dat ik die 30 niet had aangetikt. Dat was een paar jaar geleden wel anders geweest… verstand komt dus duidelijk met de jaren.

Het kan ook komen doordat ik gewoon heel erg veel zin had in het ontbijt dat in het hotel op mij wachtte.

’s Middags besteedden we het grootste gedeelte van de tijd bij de Bijenkorf waar ik mijn cadeau van mijn ouders en oma uitzocht en een prachtig cadeau van Tuur kreeg. Dit armbandje kocht ik van het geld dat ik van mijn oma en ouders heb gekregen.

En we sloten de festiviteiten in Amsterdam af met een verlate lunch (het was inmiddels half vijf) bij het hotel. Om vervolgens terug te rijden en nog even wat moederdag en verjaardag festiviteiten mee te pikken bij mijn ouders. Mijn vader stond achter de barbecue, mijn oma was er, mijn zusje, mijn broertje en zijn vriendin. Ik had aanvankelijk niet echt zin om mijn verjaardag echt te vieren, maar op deze manier vond ik het toch wel heel erg leuk. Thanks papa en mama voor het regelen :).

Zo en dan nu over naar de orde van de dag. Ik ben 30. Klaar. Tijd om weer aan het werk te gaan :) Fijne week allemaal!

Liefs,

Annemerel