DIARY: #19

Mijn eerste moederdag, ik ben het niet eens met de weergoden en ons eerste terrasje in acht maanden.

Dit was mijn blik toen ik maandagochtend het weerbericht voor de rest van de week bekeek. Hallo, nu is het genoeg geweest met kou en regen. Het is nu mei en in mei leggen alle vogels een ei. Het is geen maart roert zijn staart, geen april doet wat ‘ie wil. Mei is VOORJAAR. Maar hé, wat doe je eraan. Ik trek voor de verandering een gezellige blouse aan (heel lang geleden gekocht, kan best zeven, acht jaar geleden zijn), maar zit vervolgens de rest van de dag met mijn badjas over mijn outfit omdat het eigenlijk toch veel te koud is en het gewoon ‘sweater weather’ is.

Op het moment van schrijven, precies een week na het maken van deze snapshots, is het uitzicht vanaf mijn bureau weer exact hetzelfde. Nat en grijs. Kom op weergoden. Geef ons wat we willen: lekker voorjaar.

Ik heb de hele dag honger/trek, maar als ik eenmaal aan het eten ben zit ik sneller vol dan normaal. Zo’n stukje zalm gaat er altijd wel in, maar ik kan niet wachten om het weer rauw te eten, in de sushi.

Deze bak kibbeling haalde Tuur woensdag, normaal gesproken delen we alles altijd netjes door tweeën. Ik heb zelfs een keer de weegschaal erbij gepakt om het ‘eerlijk’ te verdelen (sorry, ik hou gewoon van eten). Inmiddels zitten we in een stadium dat ik Tuur tweederde geef en mezelf de rest. Maar een half uur nadat alles op is heb ik daar dan weer spijt van, want dan heb ik weer honger.

Woensdag, of was het donderdag? Donderdag denk ik… werd ik vroeg en vrolijk wakker. De zon scheen. Dat helpt altijd heel goed bij mijn humeur. Het was nog steeds vier graden, maar hé, achter glas voel je daar niks van.

Donderdag was ik precies 35 weken zwanger. Mijn favoriete broek op dit moment is mijn pyjamabroek van Victoria’s Secret, die valt zo lekker onder mijn buik zonder mijn huid af te knijpen (dat heb ik bij al mijn joggingbroeken op dit moment). Buik groeit gestaag, maar doordat het zo geleidelijk gebeurd voelt het voor mij als de normaalste zaak van de wereld.

Mijn skincare du jour. Het Hyalu B5 serum van La Roche Posay kreeg ik een paar maanden geleden opgestuurd. Normaal gebruik ik liever geen geparfumeerde producten maar mijn huid is een stuk minder gevoelig dan voor mijn zwangerschap en dit gaat nu dus gewoon goed. Vind de substantie heel prettig, hij trekt mooi in en geeft je huid een fijne flow. De SPF30 vind ik ook prettig. Ik kocht onlangs ook voor het eerst een paar producten van Paula’s Choice, waaronder deze Super Booster met Vitamine C en E, schijnt goed te zijn tegen pigmentvlekken, al vraag ik me af of je die tijdens de zwangerschap echt tegen kunt gaan. Last but not least mijn favoriet van de afgelopen drie jaar, factor 50+ van La Roche Posay, deze smeer ik rijkelijk als ik naar buiten ga in de zon. Wat de afgelopen weken dus niet vaak het geval was, haha.

Maar donderdagochtend had ik wel even een momentje in de zon. Op het balkon. Met mijn koffie. Het was nog steeds vier graden maar doordat we uit de wind zaten was het een aangename temperatuur.

Het was zelfs zo aangenaam dat Tuur en ik besloten om te lunchen bij Suiderstrand, de strandtent waar we bijna negen maanden geleden getrouwd zijn. Het was het eerste terrasje sinds we weten dat we een kindje verwachten, toch leuk dat we dat nog samen hebben kunnen meemaken, haha. Achter het raam, uit de wind, was het warm genoeg om mijn jas uit te trekken. We moesten er wel in dikke winterjassen naartoe, haha.

Dit was ons enige uitje van de twee weken meivakantie van Tuur. Gelukkig is hij zijn tijd wel doorgekomen met klussen in en rondom ons appartement, hardlopen, mij helpen met Have a Good Run en training geven op de Amerikaanse school. De eerste jaren dat we samen woonden kon ik echt niet werken als Tuur thuis was, dan was ik volledig afgeleid. Lag niet aan Tuur, maar meer aan mij, ik kon me gewoon niet concentreren met hem in dezelfde ruimte. Dat krijg je als je jarenlang alleen woont en werkt. Doordat Tuur het afgelopen jaar meer thuis was (Corona, scholen dicht) ben ik helemaal van dat probleem af en werk ik juist super lekker als hij ook thuis is. Hoop dat er ook een moment gaat komen dat ik lekker kan werken als Ollie in haar wipstoeltje naast me zit.

Die buik… moet zeggen dat ik hier wel extra hard uitadem om hem nog iets groter te doen lijken, maar eh… ja, hij is er echt. Ik knal bijna uit dit shirt. Is ook niet gemaakt voor een babybuik. Het is een shirt van Maison Labiche dat ik twee jaar geleden in Parijs kocht en nog helemaal niet met baby’s bezig was.

Tuur en ik wisten niet zo goed wat we moesten eten dus ik besloot een deep dive op mijn eigen blog te doen. Ik kwam bij dit recept uit van Jamie Oliver, dat ik in 2012 op mijn blog plaatste. Het beviel zo goed dat Tuur een dag later terug ging naar de supermarkt om de ingrediënten nog een keer te kopen.

Zaterdag kwam mijn vader langs om ons te helpen met het ophangen van een kastje in de badkamer en wat plankjes in de babykamer. Super, super blij met het kastje in de badkamer (Ikea). Het was niet alleen een kwestie van ophangen, er moest ook een decoupeerzaag aan te pas komen omdat er een stukje uitre onderkant van het hout gesneden moest worden omdat de muur niet helemaal gelijk loopt. Het was dus nogal een klus die wat voeten in de aarde had. Heel blij dat hij nu hangt en dat we langzaamaan plaats kunnen maken voor een plekje voor de commode in de badkamer.

Het resultaat in de babykamer laat ik binnenkort in een video zien. We zijn nog niet helemaal klaar met het gezellig maken.

Zondag, moederdag. Ik geef al een aantal weken hints dat het op 9 mei moederdag is en dat ik eigenlijk al een maand of acht moeder ben. Ik heb ook hints gegeven over een verjaardagscadeau en nu bleek dat Tuur die hints voor mijn verjaardagscadeau gebruikt heeft voor mijn moederdagcadeau. Zo lief. Er zat een prachtige (strand)tas in die doos. Hoop dat ik er deze zomer nog een keertje gebruik van kan maken.

Het was in ieder geval lekker warm gisteren. Zo warm dat ik  eindelijk mijn jurkje van Fabienne Chapot (gekregen) uit de kast kon trekken. Het was een superfijne middag, voor het eerst in hele lange tijd spendeerden we weer tijd bij mijn ouders in de tuin. Terwijl Tuur en mijn vader naar de Formule 1 keken, sprak ik met mijn moeder over het moederschap en haar kraamtijd en hoe ik dat allemaal voor me zag. De zon scheen, er was taart, het was een superfijne middag.

Inmiddels is het maandagochtend. Ik ben vandaag 35 weken en 4 dagen zwanger, vanaf donderdag gaat officieel mijn verlof in, maar ik denk dat ik jullie de komende weken/maanden nog wel zal vervelen met mijn blogposts, video’s en Instagramposts. Moet alleen wel iets meer prioriteit aan mijn voorbereiding voor de baby gaan geven. De vluchtkoffer is nog steeds niet ingepakt, onze slaapkamer is nog lang niet klaar, Ollie’s kamer is er ook nog niet en nou ja… zo heb ik nog een hele lijst met zaken die ik moet (wil) regelen voordat de baby komt. En ze kan net zo goed vanmiddag al komen, of pas over een dag of 45. Wie het weet mag het zeggen!

Liefs,

Annemerel

P.S. je kunt je nog tot en met zaterdag 15.00u aanmelden voor het nieuwe Have a Good Run programma dat komende zondag van start gaat. 10 weken lang trainen met een mooi doel en superfijne schema’s (als we eerdere deelnemers moeten geloven). Ik ben op dit moment hard bezig met het voorbereiden van de Mini Weekly’s die je ook iedere zondag in je mailbox zult vinden. Doe je mee? Klik hier voor meer informatie en via haveagoodrun.store ga je direct naar de webshop.