DIARY: 198

Maandag
De wekker gaat, ik vervloek de wekker, want ik voel me alles behalve uitgeslapen, terwijl ik toch zo’n negen uur mijn ogen dicht gehad heb. Niet zeuren maar opstaan. Ik maakte een boodschappenlijstje, ging na een snelle douche naar de supermarkt om de spullen die ik nodig had daadwerkelijk te halen en vervolgde mijn dag bij mijn ouders in de keuken. De volgende dag zou ik alle recepten voor mijn boek gaan fotograferen en omdat het best lastig is om 15 recepten op een dag te maken, maakte ik een deel – het gedeelte dat prima een dag eerder gemaakt kon worden zonder dat het minder mooi zou worden – al op maandag. Een hele dag koken, heftig. En toen ik ’s avonds thuis kwam was het nog niet uit met de pret, toen mocht er nog ‘gewoon’ gewerkt worden. Haha, ok dit klinkt super negatief, zo bedoel ik het niet, dat weten jullie, toch?!

Dinsdag
Vandaag de grote kook en fotodag. Ik mag Aranka’s keuken lenen en dat is heel erg fijn, want haar keuken is prachtig, evenals de rest van haar huis (dat ik als setting voor mijn foto’s gebruik). Ik sta iedere keer weer versteld van mijn eigen kookkunsten, het smaakt allemaal echt heel erg lekker. Ik zou zo graag willen dat ik thuis een betere keuken had, het liefst eentje met een iets groter aanrechtblad en met vaatwasmachine, zodat ik thuis ook gewoon fatsoenlijk zou kunnen koken, nu is het altijd zo behelpen en vind ik mijn weg naar thuisbezorgd.nl iets te makkelijk. Goed, de dag ging veel te snel, maar wonder boven wonder waren we voordat de schemer zijn intrede deed ook al helemaal klaar. Toen ik rond half zeven thuis kwam stortte ik me volledig op mijn blog, want die had ook wat tender love en care nodig. Het was echt niet handig dat ik dit weekend ziek was, ik loop met alles hopeloos achter.

Woensdag
Half zeven, de wekker gaat. Ik wil snoezen, ik doe het niet, ik heb veel te doen vandaag en van in bed liggen word ik niet fitter. Om acht uur moet mijn auto bij de garage zijn voor zijn aller eerste beurt (er zit inmiddels meer dan 20.000 kilometer op). Ik ben bang dat het filerijden wordt door Den Haag, maar de herfstvakantie zorgt ervoor dat het rustiger is op de weg, had ik niet verwacht. Ik heb gelukkig een leenauto voor de rest van de dag, want ik heb nog meer te doen. Op de terugweg naar huis rij ik langs Starbucks voor een kop koffie, het is pas half negen en ik heb écht behoefte aan koffie. Thuis ga ik meteen aan de slag met mijn blog, waar ik tot een uurtje of half elf zoet mee ben, dan mag ik naar de fysio. Hij controleert of alles nog een beetje functioneert na de marathon en die 47 kilometer, er is helemaal, maar dan ook helemaal niets mis met me en ik mag weer echt gaan trainen. Yes! Hij kijkt ook nog even naar mijn nek en schouders, die volledig vast zitten (waardoor ik dus al bijna een week hoofdpijn/migraine heb), ik word goed gekraakt (ik kraak aan alle kanten en niet zo’n klein beetje ook) en moet er nu van verlost zijn. Volgens mij heeft hij gelijk gekregen…

De rest van de dag ben ik keihard aan het bloggen, mailen en telefoneren met zakelijke contacten. Nogmaals: het is echt niet OK dat ik afgelopen weekend ziek was, want vandaag heb ik veel te doen. Om half tien zit ik nog in dezelfde houding achter mijn MacBook en heb ik nog niet eens avondeten op. Gelukkig heb ik genoeg in mijn koelkast staan en ik warm zowel een zelfgemaakte linzensoep als zoete aardappel soep voor mezelf op. Goed eten is belangrijk.

Donderdag
Ik word alweer wakker met hoofdpijn. Why? Ik weet wel waarom.. ik word wakker met mijn schouders tegen mijn oren, ik heb verkrampt geslapen. Stom, maar wat doe je daaraan? Het is niet dat ik mijn bewegingen in mijn slaap kan controleren, toch? Omdat de hoofdpijn te erg is om naar een scherm te kijken neem ik een pil en ga ik eerst twee uur lang opruimen. Ik heb minder last van mijn hoofd als ik beweeg dan wanneer ik aan tafel zit en achter mijn MacBook zit. Rond een uurtje of half twaalf voel ik me beter en kan ik eindelijk beginnen aan mijn lange to-do-list.

Helaas gaat het weer slechter met mijn hoofd, ik ga op zoek naar migrainepillen in huis en na een kwartiertje zoeken vind ik er een. Alsof je goud vindt. Ik neem er één en bestel frietjes en cola bij de snackbar. Ik weet dat het geen medicijn is, maar het is het enige waar ik aan kan denken. Om half vier stort ik in bed en val ik vrijwel meteen in slaap, gelukkig. Drie uur later word ik herboren wakker, laten we hopen dat het dit keer écht weg is. De rest van de avond werk ik aan mijn to-do-list en om half elf kan ik toch nog met een tevreden gevoel mijn bed in.

Vrijdag
Weer een gezellig dagje! Van hardlopen en Starbucks halen tot het interviewen en trainen met Queen of Sprint Dafne Schippers. Het was ook de dag dat ik eindelijk de knoop doorhakte om de volgende dag heel vroeg richting Oostenrijk te rijden. Een paar dagen skiën op een gletsjer samen met mijn zusje en dan aan het eind van de middag nog een beetje hardlopen in de bergen, want dat deed me in september ook zo veel goeds, die frisse berglucht. En daarnaast, ik had ook gewoon heel veel zin om te skiën en dit is het laatste weekend de komende paar maanden dat ik samen met mijn zusje een weekend weg kan in verband met haar werk. We moesten dus eigenlijk wel gewoon gaan… En dat deden we. Na de training met Dafne reed ik naar mijn ouders om mijn zusje op te halen, we pakten onze tassen in en lagen om half twaalf eindelijk in bed. Om vier uur ging de wekker…

Maar zaterdag & zondag hebben jullie nog van mij tegoed… die zien jullie vanaf vanmiddag in Snapshot Diary vorm! 

Liefs,
Annemerel