DIARY: #47

Het was dan misschien de donkerste week van 2018, ik heb me prima vermaakt. Met mijn boek dat EINDELIJK in de winkel lag, mijn boekpresentatie, een mooie YouTube-mijlpaal en een nieuwe (officieel) PR op de halve marathon.

Het is maandag en het is koud en ik vind het tijd om EINDELIJK mijn nieuwe winterjas uit de kast te trekken. Ik kocht deze ski-jas van Kjus begin oktober toen het buiten nog ruim twintig graden was. Inmiddels heb ik wel nodig (alhoewel, dit weekend was hij weer veel te warm… raar weer).

Maandagavond eten we mijn favoriete maaltijd, lasagne met spinazie. Het ziet er zo op de foto vrij onsmakelijk uit, maar geloof me dat het lekker is.

Dinsdag lag mijn boek in de winkel, alleen hebben ze hem bij de Bruna in Monster niet liggen en ik heb ook geen tijd om naar Den Haag te rijden. Ik ‘moet’ namelijk mijn training van maandagmiddag inhalen, een super rustige duurloop van 7 kilometer. Ik moet trouwens helemaal niks, ik wil dit gewoon graag. Maandagmiddag stond dit eigenlijk op het programma, maar toen had ik zoveel last van hoofdpijn dat ik mijn bed verkoos boven de hardloopschoenen.

Zo leuk om alle foto’s binnen te krijgen van mensen die mijn boek gekocht hebben. Deze foto is gemaakt op Utrecht Centraal en dit beeld heb ik van meerdere mensen gekregen. Op Utrecht CS stond hij namelijk heel prominent in de winkel. De laatste foto die ik zag was donderdag gemaakt en toen waren er nog drie over, dus ik denk dat er wat verkocht is.

Woensdag was het tijd voor mijn boekprestatie. Zoals je op de foto links kan zien was ik van te voren lichtelijk gespannen. Ik vind het altijd spannend om te moeten praten voor een groep bekenden. Best wel stom, want dit moet juist iets leuks en ontspannends zijn.

Hoe cool was de versiering die mijn uitgever had opgehangen!!!

Er waren ongeveer dertig mensen op mijn presentatie aanwezig, van bloggers en pers tot mijn familie, vrienden en trainingsmaatjes. Links sta ik op de foto samen met Marloes, Marloes is druk bezig met haar tweede boek, maar daar vertel ik jullie graag later meer over.

Op de foto rechts sta ik samen met mijn redacteur Anoek, we hebben elkaar deze zomer redelijk wat hoofdpijn bezorgd. Ik bezorgde haar hoofdpijn doordat ik mijn hoofdstukken soms niet op tijd af had en zij bezorgde mij hoofdpijn door steeds ongeveer de helft van het hoofdstuk te schrappen. Gelukkig kunnen we nog steeds door een deur (en op een selfie) en zijn we allebei heel blij met het resultaat.

Donderdag was het tijd om mijn logistieke drama van mijn kerstcadeautjes even goed op orde te brengen. Ik snap niet waarom ik niet gewoon alles op hetzelfde adres heb af laten leveren.

Hoe vet is deze ingelijste poster van de Málaga marathon? Ik zag Tuur na de marathon app’en met Laura (niet Laura Brijde, die in Málaga was), maar ik mocht niet weten waar het over ging. Uiteindelijk bleek dat dus deze verrassing te zijn. Dit is het parcours van de marathon met daarbij mijn naam en tijd. Wat een super mooi aandenken. Echt heel blij mee.

Waar ik ook blij mee ben, het cadeau waar Tuur donderdagmiddag mee kwam aanzetten. We waren zondag in de Bijenkorf en het zou kunnen dat ik toen een stuk of honderd keer gezegd heb hoe schattig ik al die beren vond. Donderdag kwam hij met een van die beren thuis en het was liefde op het eerste gezicht. Ik weet dat ik 29 ben en over vijf maanden zelfs 30 (!).

Ik experimenteerde donderdagmiddag met mijn Spanish omelette en deed wat overgebleven zalm door mijn omelet, super lekker.

Ontbijten op vrijdagochtend om zeven uur, kerstboompje aan, kopje koffie, kopje thee… kerstmuziek… wat kwark met blauwe bessen, nog een stukje Spanish Omelette en niet geheel onbelangrijk, Bobbie de Beer!

Omdat ik dinsdag met Arthur naar Italië vertrek voor onze wintersportvakantie moest ik even een Oostenrijk vignet halen bij de ANWB. De dichtstbijzijnde ANWB winkel bleek in het hoofdkantoor van de ANWB te zitten en daar was een soort van museum met daarin de geschiedenis van de wegenwacht. Zo gaaf om die klassieke wegenwachtauto’s te zien.

Ja mensen, na ruim drieenhalf jaar is het eindelijk zover, ik heb 10.000 abonnees op YouTube. Ik durfde het eerder nog niet hardop te zeggen, omdat ik bang ben dat mensen die mij niet zo aardig vinden (ze zijn er) zich spontaan allemaal af gaan melden als abonnee om vervolgens dan weer net ONDER die 10.000 grens te belanden, maar hé, dat risico neem ik nu dan meer even. Zo blij dat ik eindelijk een YouTubekanaal heb met een vijf-cijferig aantal volgers.

We vieren kerst vandaag met de familie, op kerstavond. Mijn cadeautjes (of in ieder geval het gedeelte dat ik vrijdag al binnen had) heb ik netjes ingepakt en onder mijn mini kerstboom neergelegd. Kan daar echt blij van worden.

Vrijdagavond nam ik samen met Arthur en de jongens van Looppraat een podcast op over mijn marathonproject. Het was weer een super gezellig gesprek waarin ik eigenlijk niet eens doorhad dat er een microfoon voor mijn neus stond. Hier vind je de linkjes om het gesprek te beluisteren.

Arthur begon wel een beetje te balen van zijn cadeau aan mij, want het leek mij een goede gelegenheid om Bobbie de Beer mee te nemen. Hahaha, ik zal me snel weer naar mijn leeftijd gaan gedragen.

Zaterdag liep ik mijn laatste hardloopwedstrijd van het jaar. Niet als wedstrijd, maar meer als training. Het was immers pas dertien dagen geleden dat ik de finish van de Málaga Marathon passeerde. Natuurlijk vlocht ik voor de wedstrijd weer mijn haar, niet alleen omdat me dat snel laat voelen, het zorgt ook voor de minste klitten na afloop.

Het was een mooie dag, met een PR voor Arthur op de halve, de winst (en een PR) voor Isa op de 10 en een officieel halve marathon PR voor mij. Mooie manier om loopjaar 2018 af te sluiten.

Zondagochtend left-over ontbijt. Geloof me, het smaakte beter dan dat het er uit zag. Geroosterd brood met scrambled eggs en spekjes.

De rest van de zondagochtend spendeerde ik met het schrijven van blogs. Ik ga dinsdag op vakantie en wil tijdens die vakantie zo min mogelijk mijn MacBook aanraken. Ik zal het vast al druk genoeg hebben met skiën en pasta’s eten. En slapen.

Dit was mijn laatste werkweek van 2018. Hij is voorbij gevlogen. Nu twee weken feestdagen vieren en skiën en dan in januari weer vol frisse moed er tegenaan. Ik heb er zin in. Zowel in die twee weken vakantie als in het idee om straks weer met een schoon hoofd er tegenaan te gaan.

Liefs,
Annemerel