DIARY: #20

Week twintig van 2019 is voorbij. We hebben er al 20 weken in 2019 opzitten. Time flies.

Maandag kreeg ik mijn eerste paar spikes geleverd. Kijk nou hoe schattig, dit is maat 42. Uiteindelijk heb ik ze helemaal niet gebruikt en ik denk ook niet dat dat in de nabije toekomst zal gebeuren, dus ze worden weer net zo snel teruggestuurd als ik ze besteld heb.

Aan het eind van de dag een hoekje in de tuin gevonden om van de zon te genieten. Zo blij met mijn nieuwe armbandje dat ik van mijn oma en ouders kreeg voor mijn verjaardag. Ik ben in een jaar tijd helemaal van zilver op goud overgestapt. Het begon met (goudkleurige) oorbellen een week na mijn 29ste verjaardag. Met kerst kreeg ik een goud kettinkje van Tuur en op mijn dertigste verjaardag maakte ik (of nou ja de lieve mensen om me heen) het af.

Om de een of andere mysterieuze reden ben ik al mijn foto’s van dinsdag en woensdag kwijt. Of zou het gewoon zo zijn dat ik gewoon geen enkele foto gemaakt heb. Haha, ik kan niet tegen jullie liegen, het tweede is het geval. Don’t ask. Er waren denk ik weinig fotogenieke gebeurtenissen om vast te leggen. Ik werkte voor DutchCowboys, had een afspraak in Utrecht, vierde mijn verjaardag met taart na de training op dinsdag en was verder vooral aan mijn MacBook geplakt.

Donderdag werkte ik wederom voor DutchCowboys, maar ik had ook een 1500 meter wedstrijd die avond. En hoewel ik helemaal geen hoge verwachtingen had voor mezelf toen ik me inschreef, was ik op de dag van de wedstrijd toch mega zenuwachtig. Het hielp ook niet mee dat ik de hele dag alleen was en alleen maar aan het schrijven was (of dat was het idee, nadat ik klaar was voor DutchCowboys kwam er weinig meer van terecht). De wedstrijd was pas om 21.00u, dus ik had weer de hele dag de tijd om me ontzettende zorgen te maken. Not fun. Een van de activiteiten die ik deed om mezelf bezig te houden was het vlechten van mijn haren. Dat geeft altijd wel even een moment van rust. Maar ja, daar ben je op een gegeven moment dus ook wel klaar mee…

Hoe de wedstrijd ging kun je hier lezen. Het viel uiteindelijk ontzettend mee, mede omdat ik de eerste 1000 meter van de 1500 ontzettend chill gelopen heb. Volgens mij is dat niet de bedoeling van de 1500, maar ik heb het in de laatste 500 goed geprobeerd te maken. Met mijn tijd ben ik niet ontzettend blij (5.23) maar hé, dat betekent wel dat hij (hopelijk) makkelijk te verbeteren is.

Super leuk ook dat Madelief ook de 1500 kwam lopen bij ons op de club. Madelief was er vorig jaar bij in Valencia voor de Ladies Run die we toen samen liepen. In haar handen heeft ze hier het waterflesje dat we toen bij de finish kregen, zo leuk. Good memories!

Vrijdag stond er wederom een ochtendje schrijven voor DutchCowboys in de agenda. We onderbraken dit voor een lunch met Marloes, voor mijn verjaardag. Mijn favoriete plek hier in Monster is strandtent The Coast, hier hebben ze de aller allerlekkerste kipsaté. Van iedere hap genoten.

’s Avonds was het tijd voor een nieuwe serie. Ik kreeg onder dit artikel van jullie aangeraden om naar Undercover te kijken, de eerste Nederlands/Belgische Netflixserie. Helaas lukte het mij niet om de serie Nederlands (Vlaams) gesproken te krijgen. Het werd NAGESYNCHRONISEERD. Op mijn Laptop lukte het wel om het in de oorspronkelijke taal te krijgen, maar op mijn Apple TV (eerste versie) lukte het niet. Als iemand tips heeft, please enlighten me, want ik ben nu wel heel benieuwd (maar vertik het om naar een nagesynchroniseerde serie te kijken, zeker omdat het Nederlands/Vlaams gesproken is).

Speciaal Snapchat ge-update (had ik al twee jaar niet gedaan) om als een van de laatste ter wereld mezelf als man te zien. Ben blij dat ik een meisje geworden ben en geen Dax Alexander (de naam die ik als jongen gekregen had) geworden ben.

Vond deze foto van mezelf van de 1500 van afgelopen donderdag. Dit was twee meter naar de finish, vlak na mijn eindsprint. Was duidelijk niet klaar voor mijn close-up.

Zaterdag was Tuur wat onkruid tussen de tegels vandaan aan het halen toen we besloten een boom een beetje bij te knippen, aan het eind van de dag was de hele boom weg. Of nou ja, de stronk staat er nog, maar daar hebben we grover geweld voor nodig.

Aan het eind van de dag toch nog even mijn hardloopschoenen aangetrokken voor een rondje hardlopen. Loslopen voor de volgende dag…

Gisteren liep ik namelijk de halve marathon in Leiden. Een vrij last-minute beslissing. Ik had het ook niet echt wereldkundig gemaakt voordat ik gefinisht was, omdat ik hoopte dat ik daardoor minder zenuwachtig zou zijn. Het hielp volgens mij wel iets. Het hielp ook dat ik de dag ervoor de hele dag getuinierd had en dus de hele dag bezig geweest was. Toen ik zondagochtend wakker werd tijdens een rondje loslopen (zie wallen op de foto links) voelde ik me ook nog redelijk OK.

Het niet OK voelen begon pas in de auto richting Leiden, twee uur voor de start. Van de een op het andere moment was ik weer veranderd in een stresskip. Niet leuk. Naarmate we dichter bij de race kwamen werd het er niet beter op. Totdat ik vijf minuten voor de start in het startvak stond, toen had ik mezelf gelukkig weer onder controle. In totaal heb ik me een uur en 55 minuten niet zo plezant gevoeld.

De wedstrijd zelf nam 90 minuten en 52 seconden in beslag voor mij. Een nieuw PR op de halve marathon. YES! Mijn raceverslag volgt later deze week :)

Na afloop had ik zo’n honger. Mijn ontbijt had ik rond 7.00u al gegeten en uiteindelijk zat ik pas om 14.00u (zeven uur later!!!) aan mijn lunch. Dat is ook niet echt heel gezond denk ik. Ik had zoveel honger dat ik twee gerechten bestelde, garnalenkroketjes en een uitsmijter. Toegegeven, de garnalen kroketjes deelde ik wel met Tuur. Eten heeft in geen tijden zo goed gesmaakt.

De rest van de dag (wat daar nog van over was) spendeerde ik op de bank. Zo’n halve marathon hakt er toch net iets meer in dan een 1500 wedstrijd. Wat dat betreft kan ik beter 1500-atleet worden, dan hou je nog wat energie over voor ‘de rest van het leven’. Nu was ik zondagmiddag/avond – nadat de PR-adrenaline verdwenen was – echt gesloopt. Iets om in overweging te nemen ;-).

Deze week geen hardloopwedstrijden op het programma. Ook geen spontane, stiekeme wedstrijden. Gewoon lekker trainen. En werken. En slapen. En eten. En hopen dat het weer iets minder mistroostig wordt dan op deze grijze maandagmorgen. Fijne week allemaal.

Liefs,

Annemerel