DIARY: 200

Maandag
Wakker worden, de eerste week van november. Er staat veel op mijn to-d0-list, maar toch ook weer niet. Voor het eerst in maanden weet ik dat ik met een klein beetje moeite aan het eind van de week mijn to-do-list af moet kunnen hebben. Gek gevoel, ik zou er bijna lui van worden. Maar laten we dat maar niet doen, want dan hebben we aan het eind van de week uiteindelijk nog stress. Ik schrijf een paar blogjes, stippel een hardlooproute voor het weekend uit – als ik met lezeressen door Den Haag wil hardlopen – ik test de route van 9 kilometer uit en dan is het alweer tijd voor lunch.

Ik lunch met bami die ik een dag eerder van de buren gekregen heb (lekker!) en ga dan weer verder met mijn to-d0-list. Ik neem een promovideo op voor mijn boek (voor intern gebruik van de uitgeverij), schrijf nog een blog en besluit dan dat het weer zo lekker is, dat ik wel even naar buiten moet om een wandeling te maken. Ik loop naar Starbucks en bedenk ondertussen onderwerpen voor Metro voor de komende tijd. Dat vind ik zo fijn om wandelend te doen, thuis heb ik veel te veel afleiding om echt goed na te denken. Aan het eind van de wandeling heb ik vijf onderwerpen in mijn iPhone staan. Top! Ik neem ’s middags nog een video op, schrijf wat blogs, eet wraps en verder probeer ik vooral niet toe te geven aan mijn hunker naar een zak chips. Die heb ik al een paar dagen en al een paar dagen geef ik er aan toe, vandaag doe ik dat niet. Echt niet.

Dinsdag
Ik heb een beetje een onbestemd gevoel, nog steeds.. het is raar om het niet takkedruk te hebben en met 100.000 dingen tegelijk in mijn hoofd wakker te worden. Het eerste dat ik doe als ik wakker word? Een boek lezen. Vervolgens werk ik aan twee gesponsorde instagramposts en schrijf ik een blog. Tijd om naar de stad te gaan voor een afspraak met Marieke, een oud-studiegenootje en werkzaam voor een groot PR bureau hier in Den Haag, we eten heerlijke taart, drinken dito koffie en praten bij over ons leven na onze studie. Na onze date ga ik in de stad op zoek naar hotspots (die ik vind). Als ik thuis kom ga ik eerst nog even aan het werk, maar om 19.00u vind ik het genoeg geweest. Tijd voor mijn boek en de bank. Het wordt een latertje, want mijn boek is leuk.

Woensdag
De hele ochtend kan ik aan niets anders denken dan aan mijn boek (het boek dat ik aan het lezen ben dus, niet hetgeen wat ik schrijf) dus ik besluit er maar gewoon aan toe te geven. Dan vanavond maar werken op deze manier ben ik ook niet productief. Om drie uur heb ik mijn boek uit en ga ik met mijn to-d0-list (die de afgelopen dagen toch wel iets langer is geworden) aan de slag. Ik denk mijn pagina voor Metro voor de komende week uit, schrijf blogs, dat soort dingen. Ik moet eigenlijk ’s avonds ook nog hardlopen, maar besluit dan de wijze raad van mijn eigen blog te volgen… ik moet helemaal niets, ik mag. En ik heb er nu geen zin in, dus het komt morgenochtend wel.

Donderdag
Ik heb om 8.00u een telefonisch interview voor Metro, lekker gepland, want daardoor moet ik om 8.00u wel helemaal up-and-running zijn. Ok, ik hoef er niet perse fantastisch uit te zien, maar bellen vanuit bed met een slaapstem is niet echt professioneel, ook al is het Daisy ‘maar’ met wie ik het interview heb. Na het interview werk ik het meteen uit en ga ik aan de slag met de laatste loodjes voor mijn boek. Om twee uur heb ik een afspraak bij de tandarts, voor DIE kies, alweer… Ik heb nergens last van, maar dat verandert als ik ’s avonds een paar winegums eet.. oh, damn.. En ik dacht dat ik nu juist van alles verlost was?!

Vrijdag
Ik word wakker met kiespijn. NO! Maar goed, gelukkig ook met het nieuwe album van Ellie Goulding en iets later het nieuwe nummer van Coldplay. Ik laat me niet uit het veld slaan door zo’n stomme kies, die nu waarschijnlijk officieel getrokken moet gaan worden. Ik ga maar alvast sparen voor een implantaat. Ik moet vandaag op mijn iPhone hardloopfoto’s zoeken voor mijn boek en deze foto’s allemaal sorteren per hoofdstuk. Een helse klus, zeker als je meer dan 13.000 foto’s op je iPhone hebt staan. Eerst maar eens 8000 foto’s verwijderen dus. Drie uur later kan ik eindelijk aan de slag met wat ik eigenlijk moest doen. Aan het eind van de middag rij ik naar mijn ouders, ik bak eerst 37 koekjes en schuif aan dan voor de borrel. We eten pasta carbonara en na een kop koffie en een paar koppen thee is het alweer tijd om naar huis te gaan.

Zaterdag
Yes! Vandaag deel 1 van #runwithannemerel ! Maar niet voordat ik een preview voor een advertorial voor komende week heb geschreven. De advertorial is voor een van mijn lievelingsmerken en ik had dit stuk ook geschreven als ik er geen geld voor zou krijgen. Dat zijn de mooiste advertorials. Om kwart over tien ga ik richting de verzamelplek omdat ik nog wat dingetjes moet regelen voordat we kunnen beginnen. Vanaf kwart voor elf komen de eerste lezeressen en het is meteen gezellig! Hoe het precies gegaan is lezen jullie later deze week. Om 13.00u ben ik weer thuis en stort ik mezelf in een lekker warm bad. Inmiddels heeft mijn kaakontsteking echt doorgezet en dat is niet OK. Ik schrijf mijn column voor Metro en ga vervolgens naar mijn ouders, waar ik allereerst richting apotheek ga om een antibioticakuur te halen. Ik wil nog niet meteen die pillen gaan slikken, maar als het straks echt heel erg wordt die ontsteking, dan heb ik ze tenminste. We eten ’s avonds bij mijn oom en tante, waar ook mijn nichtjes zijn, super gezellig om die ook weer eens te zien. Helaas ga ik me steeds rotter voelen, niet alleen mijn kaak doet pijn maar ook de linkerkant van mijn hoofd en mijn linkeroor. Hup naar huis, waar ik toch maar aan die antibioticakuur begin. Om negen uur stort ik mezelf in bed bij mijn ouders, geen energie om nog naar Den Haag te rijden.

Zondag
Ik word al om zeven uur wakker naast mijn zusje in bed. Niet gek als je al om 21.00u bent gaan slapen de avond ervoor. Beneden werk ik wat op mijn moeders MacBook, ik maak een ontbijtje voor mezelf, zet een pot thee voor mijn familie en besluit dan maar naar huis te rijden. Mijn kaak is gelukkig al een stuk minder dik en ik heb er minder last van dan de avond ervoor. Thuis maak ik mijn Metropagina af, voordat ik in de auto spring en richting de Starbucks rij. Vandaag ga ik weer een route van 9 kilometer met een aantal lezeressen lopen! Ik heb er – ondanks mijn pijnlijke kaak en lichte koorts – zin in! En het was ook gewoon weer heel erg leuk, maar meer daarover later deze week! ’s Middags reed ik weer naar mijn ouders, waar ik eerst nog wat werk verrichte en daarna gezellig voor het eten aanschoof. Mijn broertje en zijn vriendin waren er ook en die had ik dus al twee maanden niet gezien. Veel te lang!

Nou, dat was uiteindelijk nog best een druk weekje, zeker voor een week waar ik van te voren helemaal geen plannen voor had! Komende week word ook weer gezellig druk. No worries dus dat ik niets te doen heb :-)

Fijne week allemaal!

Liefs,
Annemerel