DIARY: 204

Maandag
Ik heb een klein beetje last van opstartproblemen. Sterker nog, ik word pas om negen uur wakker. Ik zet tegenwoordig geen wekker meer en het resultaat is dat ik steeds later wakker word. Oeps. Gelukkig maak ik halverwege de dag een inhaalslag, als ik met blogs aan de slag ga, boodschappen doe, een bezoek aan de tandarts breng en een interview voor Metro voorbereid. Om acht uur ’s avonds vind dat interview (telefonisch) plaats, dus eigenlijk maakt het niet zo heel erg uit dat ik de werkdag wat later begonnen ben, ik bedoel… ik was pas om negen uur klaar met werken. Dan mag je ook wel een keer wat later beginnen, toch?

Dinsdag
Ik heb vandaag wel een keer een wekker gezet, omdat ik vandaag toch graag wat productiever wil besteden. Mijn wekker gaat om zeven uur, een half uur later krijg ik mezelf er eindelijk uit. Ik ontbijt met een banaan en twee gekookte eitjes en ga daarna de deur uit voor een kort hardlooprondje. Ik heb er weinig zin in, maar mijn legging en schoenen maken veel goed. Beste motivatie die er is, mooie kleding. Na een rondje van zes kilometer stap ik voldaan onder de douche en maak ik me klaar voor mijn afspraak met Ingrid van Run2Day Den Haag. Twee uur later besluit ik niet naar huis te gaan, maar in de stad te blijven. Ik lunch eerst bij de Bijenkorf, vergeet mijn pinpas van het dienblad te halen, kan vervolgens terug naar de Bijenkorf waar met man en macht gezocht wordt naar mijn pinpas bij de afwas en ga vervolgens naar Starbucks, waar ik een paar uurtjes ga werken. Ik ben verrassend productief bij Starbucks, schrijf twee blogs, werk het interview dat ik de avond ervoor had uit en verstuur een paar mails waar ik al een tijdje tegenop zie. Mijn moeder en zusje komen nog even langs, we drinken met zijn drieën gezellig nog een kopje koffie. Zij gaan sinterklaas-shoppen, ik blijf bij Starbucks en werk nog even verder. Als ik aan het eind van de middag terug kom hou ik eerst een grote schoonmaak in mijn studio, vervolgens ga ik weer even aan het werk. I’m on a roll today! Ik hou hier zoveel meer van dan een beetje lanterfanten.. ik ben gewoon gemaakt voor strakke to-do-lijstjes.

Woensdag
Paris baby! Als mijn wekker om kwart over zes gaat heb ik er weinig zin in. Ik denk er over om 48 uur in bed te blijven.. ik weeg beide opties af en besluit uiteindelijk toch maar mijn bed uit te gaan. Opstaan is tegenwoordig niet meer echt mijn ding, daar schreef ik in de trein richting Parijs trouwens een blogje over. Komt volgende week online. Ik ben blij dat ik uiteindelijk toch ben opgestaan en naar Parijs ben gegaan, want dat geeft me uiteindelijk toch een stuk meer voldoening dan de hele dag in bed liggen ;-). Wat ik mijn eerste dag in Parijs zoal gedaan heb? Ik heb gewandeld zonder plan, aan de linkerzijde van de Seine, door Saint-Germain. Ik ontmoette mijn favoriete blogger Garance Doré bij haar booksigning, ik at frietjes en rundvlees, ik at sushi, ik at taart bij Ladurée en ging heel saai al om negen uur naar bed. Maar slapen deed ik pas rond twee uur. Slapen lukte niet echt, ondanks dat ik toch echt heel erg moe was.

Donderdag
Omdat ik zo laat pas in slaap viel heb ik maar even geen wekker gezet en ik werd dan ook pas na acht uur wakker. Gesloopt, alsof er 26 vrachtwagens over me heen waren gereden. Gelukkig deed een glas water wonderen. Ik begon de dag met een rondje sightseeing-hardlopen. Ik deed anderhalf uur over acht kilometer, maar tussendoor maakte ik wel heel veel foto’s en ontbeet ik met een plak carrot cake bij Starbucks (ik was uitgehongerd). In het hotel nam ik snel een douche en pakte ik mijn koffers in. Daarna heb ik de ‘right bank’ van Parijs ‘gedaan’. Ik trakteerde mezelf op een zonnebril bij Céline op de Avenue Montaigne en wandelde door Rue Saint-Honoré en over Rue Rivoli naar La Favorite. Daar lunchte ik met Eggs Norwegian en frietjes en de lekkerste en tegelijkertijd duurste verse jus d’orange. Na de lunch slenterde ik nog even door Le Marais, maar ik gebruikte mijn creditcard niet. Ik heb mezelf kotsmisselijk gegeten aan een stuk taart, ging met een taxi terug richting mijn hotel (lui), kocht macarons bij Ladurée, haalde mijn koffers op en ging richting het station. Terug naar Nederland. De reis duurde helaas door een seinstoring langer dan gepland en toen ik om tien uur mijn studio binnen wandelde was ik dan ook rijp voor mijn bed.

Vrijdag
Vandaag vieren we Sinterklaas met mijn familie, maar dat is ’s avonds pas, eerst een half dagje werken en dan op naar Amsterdam voor de kapper. Ik schrijf een paar blogs, heb een interview voor Marie Claire, dat ik doe terwijl ik aan het wandelen ben en heb een afspraak bij Rob Peetoom, waar ik weer korter en blonder ga, mijn favoriete combinatie. Daarna rij ik midden door de spits naar mijn ouders, waar het Sinterklaasfestijn plaats zal vinden. Ik leg de laatste hand aan mijn gedicht en pak mijn cadeautje in, voordat de rest van de familie (mijn zusje, broertje en zijn vriendin) arriveert. Omdat het veel te gezellig is eten we pas om half negen en voordat we aan de Sinterklaaspraktijken beginnen is het kwart voor tien. Mijn bedtijd ;-). Hahaha, nee hoor, ik hield het net vol. Ik hou van dit soort avonden met mijn familie. Eten, drinken, gezelligheid en natuurlijk met Sinterklaas wat cadeautjes.

Zaterdag
Ik wil eigenlijk hardlopen, maar hardlopen voelt niet als willen vandaag, maar als moeten. Ik ga dus niet. In plaats daarvan zit ik de hele dag aan de keukentafel blogjes te tikken. Ook dat is eigenlijk niet nodig, ik zou eigenlijk een column voor Fashionista moeten schrijven en een column voor Metro, maar daar heb ik even geen inspiratie voor. Dus schrijf ik blogjes, zeven om precies te zijn. En ik zet mijn Parijs vlog in elkaar. Aan het eind van de middag rij ik – zoals gebruikelijk tegenwoordig – naar mijn ouders. Lekker hapjes eten, pasta eten, een glas wijn drinken en weer naar huis. Ik ben nog steeds saai, ook op zaterdagavond.

Zondag
Ik dwing mezelf om mijn column voor Metro te schrijven. Het is meestal gewoon een kwestie van dat word-document openen en net zo lang blijven zitten zodat ik een onderwerp heb. En meestal komt dat onderwerp dan nog relatief snel en is die column relatief snel klaar. Maar ja, tussen het openen van dat word-document en de gedachte aan die column zitten honderdduizend gedachtegangen. Uiteindelijk rolt hij er zo weer uit en omdat we nu toch lekker bezig zijn, schrijf ik ook maar meteen mijn column voor Fashionista, die ook binnen drie kwartier uit  mijn mouw geschud is. Waarom maak ik me hier toch iedere keer weer zorgen over? Ik stuur al mijn teksten in, hou een grote schoonmaak thuis en ga een stukje wandelen, omdat ik heel veel trek heb in een broodje Iberico ham (en die kun je bij mij in de buurt heerlijk halen). ’s Middags rij ik naar mijn ouders, samen met mijn moeder bekijk ik mijn ‘opgemaakte’ boek en kijken we naar dingen die anders moeten. Daarna bak ik heerlijke koekjes (recept deze week online) en blijf ik natuurlijk voor het zondagse avondmaal.

Deze week was – mede dankzij Parijs – een stuk drukker dan voorgaande weken en stiekem vond ik dat wel weer even lekker. Die tijdsdruk. Ik word lui op het moment dat ik geen strakke deadlines heb. Nu is het alleen zaak dat ik het niet weer TE druk laat worden. 

Liefs,
Annemerel