DIARY: 211

Maandag
Wakker worden in Noorwegen en voor het eerst in 2016 hardlopen buiten Nederland. In Noorwegen dus. Het sneeuwt, op straat ligt een paar centimeter verse sneeuw en het is om zeven uur ’s ochtends nog pikdonker, de zon gaat in deze tijd van het jaar pas rond tien uur op. Het is een bijzondere ervaring. Leuk, zwaar, spannend, alles. We skiën tot een uurtje of vier, het sneeuwt nog steeds en er valt zoveel dat de pistes off-piste worden. Dan kun je het beter maar gelijk helemaal goed doen, en echt off-piste gaan. Super leuk! De condities zijn fantastisch en na een keer goed vallen ben ik daar ook niet meer bang voor. Aan het eind van de middag staat eigenlijk een bezoek aan een indoor skydiving hal gepland, mijn mailbox zorgt er voor dat ik dit skip en pas bij het avondeten, in het super luxe Fleischer’s Hotel weer aanschuif. Het eten maakt heel veel goed en het glas wijn dat ik ’s avonds na het eten met mijn reisgenoten drink ook.

Dinsdag
We checken ’s ochtends vroeg uit en stappen na het ontbijt op de trein richting Flåm, eerst met een normale Noorse trein, vervolgens met een historische trein die ons het laatste stukje vervoerd. In Flåm, een dorpje midden in de Fjorden, maken we een boottocht van 2 uur, super koud, maar super vet. Weet niet of ik ooit zulk mooi uitzicht gehad heb. De rest van de dag spenderen we met eten, een bierproeverij, rijden naar een nieuw hotel, nog meer eten, een feestje en een klein beetje werk + slapen.

Woensdag
Laatste dag in Noorwegen, aan het eind van de middag vliegen we alweer terug naar Nederland. Dit ging veel te snel! Maar goed, eerst nog even genieten van de laatste dag. Lekker ontbijten, uitchecken, een presentatie van het skigebied (Myrkdalen dit keer!) en daarna zelf de lift in en naar boven. Als we bovenaan de eerste lift staan komt net de zon op, er is geen wolkje aan de lucht en het uitzicht is prachtig. Het is helaas te koud voor complete fotoshoots, maar ik leg het tafereel zo goed als het gaat vast. We skiën, drinken warme chocolademelk met slagroom, skiën nog wat en schuiven dan aan voor de lunch, pasta met zeevruchten, zo goed! Helaas is het daarna alweer tijd om naar het vliegveld te rijden. Dat duurt door omstandigheden (file) zo lang dat we het vliegtuig bijna missen, met de nadruk op bijna. Een van mijn lieve reisgenoten brengt me thuis met de auto (yeah yeah yeah) en als ik om negen uur thuis kom bel ik allereerst mijn favoriete Chinees voor mijn avondeten. Tien minuten later kan ik het ophalen en ik heb mijn laatste hap nog niet op of ik val in slaap. Moe.

Donderdag
Mijn wekker gaat om zeven uur en hoewel ik nog steeds erg moe ben, weet ik mezelf wel in beweging te krijgen. Kan ook niet anders, want mijn schema is strak. Blogs schrijven, bellen met mijn uitgever over mijn boekpresentatie, koffer uitpakken, wasje draaien, afspraak in Rotterdam bij een grote organisator van hardloopwedstrijden (spannend!) en daarna door naar Euromaster, want mijn auto geeft aan dat mijn bandenspanning niet goed is. Ik had ’s ochtends al heel stoer zelf mijn banden geprobeerd op te pompen bij het tankstation, maar ik faalde hopeloos. Gelukkig konden ze me bij Euromaster meteen (kosteloos) helpen, fijn! Daarna rij ik door naar mijn ouders, waar ik samen met een zusje nog een paar uur doorwerk. Ook fijn: ik kan weer lekker mee-eten. Geen zorgen over boodschappen en koken dus. Love it. Om half tien stap ik in de auto terug naar huis, een half uur later slaap ik al. Moe.

Vrijdag
Ik zet mijn wekker in mijn slaap uit en word pas weer wakker als een vriendinnetje me sms’t, mijn geluid stond toevallig aan. Het is inmiddels acht uur en ik loop dus nu al een uur achter op schema. Is niet leuk. Maar hé wat doe je er nu nog aan. Adem in, adem uit, opstaan en gaan! Ik ontbijt met bananenpannenkoeken, trek mijn hardloopkleding aan en ga naar buiten voor een rondje van 25 kilometer. Het gaat super lekker, ik hou van die temperaturen rond het vriespunt, daar ga ik toch echt het lekkerste op. Zo lekker dat ik met een gemiddelde van 4’57 liep zonder dat ik het ook maar een moment moeilijk kreeg. Hou ik van. Je kunt zeggen dat ik te hard loop tijdens een duurloop, maar dit werkt voor mij en ik zat met mijn hartslag in zone 2, dus dat is best prima. Na een lekkere warme douche en lunch stort ik me op mijn to-do-list; Metro, blogs, mails, interviews, alles. Om 18.00u vind ik het genoeg geweest voor vandaag. Ik stap in mijn auto richting mijn ouders om daar het weekend traditiegetrouw met wijn en pasta in te luiden. Stiekem heb ik ook wel zin in een feestje, maar dat zit er nu even niet in.. ik hou maar in mijn hoofd ‘nog dertien dagen, dan kan ik een feestje vieren als mijn boek gelanceerd wordt’.

Zaterdag
Dit weekend staat even niet in het teken van weekend, maar werken! Geen schande, aangezien ik net vier dagen in Noorwegen geweest ben. Ik begin met hardlopen (herstelloop), maak mijn snapshot diary voor twaalf uur en dan staat Roos op de stoep. Ze doet mijn make-up, voor het eerst gebruiken we nepwimpers, alvast oefenen voor mijn boekpresentatie (haha ja ik neem dit heel serieus), voor een eerste keer heeft ze het heel mooi gedaan. Daarna is het tijd om foto’s te maken. Eerst van mij en mijn tas (vanmiddag online), daarna drie hardloopoutfits (morgen online). Snel door naar de bakker (honger!) en naar mijn ouders, waar we een video opnemen (gisteren online). Daarna snel met Roos naar de Albert Heijn om boodschappen te doen voor de borrel. Meestal laat ik me door mijn ouders verwennen, maar dit keer verzorg ik de hapjes voor de borrel. Omdat ik ook hen wel een keertje mag verwennen. Gelukkig is Roos mijn wing-girl. We maken de hapjes, drinken Bellini’s (altijd al eens willen maken) en kijken ’s avonds een film. Ik ben kapot moe, heb eigenlijk nog een feestje, maar duik om elf uur mijn bed in (sorry Esther).

Zondag
Mijn wekker gaat om half negen maar ik kan niet wakker worden. Francien belt om 8.52, even denk ik laat de telefoon gaan, maar ik moet wakker worden dus neem toch maar op. We bespreken wat dingetjes voor een samenwerking waar we jullie ook in gaan betrekken (binnenkort meer) en dan heb ik eindelijk de moed gevonden om mijn bed te verlaten. Ik schrijf twee blogs, edit mijn Voss vlog (serieus drie uur werk!), doe boodschappen,  eet sushi, schrijf nog een blog en begin dan eindelijk aan mijn column voor Metro. Gelukkig wist ik in mijn hoofd al wel wat ik wilde gaan schrijven. Nadat ik al mijn stukken voor Metro heb ingestuurd schrijf ik een sponsored artikel dat als het goed is deze week online komt. En dan…. is het 20.00u en vind ik het tijd voor een lekkere salade en een glas wijn. Inmiddels ben ik bezig met het schrijven van deze diary en ondertussen denk ik aan mijn wekker die morgenochtend (vandaag dus) om 5.45u gaat. Ik moet om 9.00u in Amersfoort zijn bij de drukkerij waar mijn boek gedrukt wordt. SUPER LEUK! Maar eh die wekker he…

HAPPY MONDAY! 

Liefs,
Annemerel