DIARY: Kruiken en Kaakfysio’s

De week dat de verwarming aan ging, ik eindelijk naar de kaakfysio kon en mijn kruik mijn beste vriend werd.

Dit was de week dat de verwarming toch echt voor het eerst aan moest. We hebben het lang kunnen redden met middagzon, maar inmiddels zakt ‘ie gewoon naar 16 graden als we de verwarming niet aanzetten en dat gaat me toch net iets te ver. De 18 graden waar we voor gekozen hebben is overigens ook niet heel erg warm, maar een paar laagjes en een dekentje helpen. Verder heb ik ook de kruik helemaal ontdekt. Heerlijk om die op je schoot te leggen tijdens het werken en super makkelijk gemaakt (we hebben een quooker).

Pip zit in een fase waarin ze overal mee wil helpen. Van de was tot stofzuigen en schoonmaken. Ik denk dat ze het met een paar jaar training wel zelf kan. Hopelijk is het de investering waard want ik vind zelf het huishouden nou niet echt fantastisch.

Dinsdagmiddag ontdekten we een nieuwe kinderboerderij en speeltuin in Voorburg. Meestal is Tuur team kinderboerderij en speeltuin (ik ben team voorlezen, liedjes zingen, dansen en het huishouden) maar het was zo leuk om te zien hoe goed ze zich zelf in de speeltuin kan vermaken. Het leukst vond ze de andere kinderen.

’s Avonds maakte ik weer deze overheerlijke pasta. Ik ga het recept binnenkort voor jullie uitwerken, want het is in de loop der maanden echt ‘mijn recept’ geworden en het is zo lekker en makkelijk. Ik denk ook wel redelijk voedzaam, want er zit 200 gram oesterzwam en een heel courgette (voor twee personen) doorheen. De parmezaan, roomboter en witte pasta daar moet je niet te lang bij stil staan, haha.

Nog een fase waar Pip in zit, wil altijd kijken wat je aan het doen bent op de WC. Uitgebreid je behoefte doen zit er niet meer in als je alleen met Philippa thuis bent. Zelfs Sesamstraat en een flesje warme havermelk hielp niet.

Na twee dagen de verwarming aan gehad te hebben begaf onze thermostaat het. Ik kwam thuis in een sauna, alle verwarmingen stonden voluit te stoken. Zo zonde. Ook zonde: zo’n nieuw ding aanschaffen. Nooit bij stilgestaan dat je daar gewoon serieus geld voor betaalt. Het hebben van een koophuis zorgt altijd voor verrassingen.

Donderdag kon ik eindelijk bij de kaakfysio terecht. Het ging gelukkig al een stuk beter dan afgelopen week doordat ik gestopt was met kauwgum kauwen (ik dacht dat kauwgum de oplossing was, maar blijkbaar maakte het het alleen maar erger en kwam ik in een vicieuze cirkel van pijn en kauwen waardoor ik in een week tijd 150 kauwgums er doorheen heb gejaagd). De kaakfysio kon me gelukkig wel goed helpen en sinds donderdag is de pijn nog meer afgenomen. Ik wil niet zeggen dat het weg is, maar het is in ieder geval een stuk minder pijnlijk dan vorige week.

Snelle lunch: beetje olijfolie, knoflook en gnocchi in de pan. Even krokant laten worden, omscheppen met tomaatjes en tot slot nog wat pesto er doorheen roeren. Heerlijk.

Vrijdag had ik voor het eerst in lange tijd weer een evenement. Of nee, dat is niet helemaal waar, vorige week was ik nog bij LEGO. Ik bedoel, een evenement waar ik in mijn eentje naartoe ging en waar ik even voor in de auto zat. De lancering van het Duizend dagen dagboek van How About Mom op de We Are Pregnant Beurs. Het was zo leuk om zoveel bekenden weer te zien en om de dames van How About Mom eindelijk in het echt te ontmoeten. Ook nog eventjes langs mijn partner Thule en eventjes geshopt bij mijn favoriete flessenmerk Hegen. Daarna met gierende banden terug naar Den Haag, want mijn vader kwam langs om onze nieuwe thermosstaat aan te sluiten. Dat had meer voeten in de aarde dan verwacht, maar hij doet het nu (alleen de smartfuncties helaas nog niet).

Zaterdagochtend reden we al vroeg naar Soest voor een training met Have a Good Run. Het was een prachtige ochtend en de duinen bij Soest lagen er prachtig bij. Ik liep voor het eerst in ruim twee weken weer korte stukjes hard (pijnvrij!) en tussendoor speelde ik met Philippa in het bos. Het was een superochtend.

De rest van het weekend hebben we niet heel veel gedaan. Mijn kruik was mijn grootste vriend, ik moet duidelijk nog een beetje wennen aan die 18 graden. Zondagmiddag keken we de New York City Marathon. Het kriebelde zo hard om zelf ook weer de marathon in New York te gaan lopen. Of gewoon naar New York om lekker rondjes door Central Park te lopen. Ik weet niet wat het is met die stad, maar hij blijft aan me trekken. Anyway, genoten van de marathon. Mooi om Abdi derde te zien worden en leuk om bekenden te volgen via de App. Ik denk dat ik de NYC Marathon van 2024 op mijn (niet bestaande) vision board ga zetten en iedere maand 200 euro opzij ga zetten (voor de reis + alle kosten die daar gemaakt worden). Ik wil zo graag!

Inmiddels is het maandag. Dit dagboek is wat later omdat ik een drukke ochtend had. Vanmorgen zat ik al om half negen in het kinderziekenhuis met Philippa op de poli dermatologie. Haar eczeem loopt de spuigaten uit en het is (helaas) tijd om op iets sterkere zalven over te stappen. De afspraak duurde veel langer dan verwacht (ruim een uur) en aangezien ik om elf uur zelf weer een afspraak bij de tandarts had, had ik geen tijd om eerder aan mijn diary te beginnen. Inmiddels zit ik bij mijn ouders te werken. Mijn kroon zit erin en als het goed is hoef ik hiervoor niet meer terug te komen. Het was helaas niet mijn laatste afspraak van 2022 bij de tandarts, want mijn knarsplaat zit helemaal niet goed meer en er moet een nieuwe gemaakt worden. Over twee weken mag ik dus weer terugkomen.

Deze week staan er vooralsnog geen spannende dingen op het programma, maar ik kom mijn tijd vast wel door. So Little time, so much to do!

Liefs,
Annemerel