DIARY: #22

Het was een bijzondere week afgelopen week. Een week waarin ik mijn eerste studio verruilde voor een nieuw appartement en een week waarin ik een trail van twintig kilometer liep in Italië. Stilzitten heb ik afgelopen week niet veel gedaan. Alhoewel, dinsdag was ik even total-loss.

Goedemorgen, we beginnen de week al vroeg op maandag. Om zes uur gaat mijn wekker, want om half acht staan de verhuizers op mijn stoep. Op het laatste moment plak ik nog even een sticker op mijn wasmachine, dat deze naar de kelder moet. Ik zie het al gebeuren dat deze ineens in mijn woonkamer staat en dat ik hem dan alsnog zelf naar mijn kelder moet verplaatsen. Ik bedacht me dit al op het moment dat ik gisteravond ging slapen en wordt met het idee wakker. First things first.

Dit is trouwens ook het moment dat ik me zorgen ga maken over de Cortina Skyrace die ik twee dagen later loop. Want kijk nou, ze geven voor de komende dagen alleen maar onweer aan en het start steeds rond vijf uur. Drie maal raden hoe laat de wedstrijd van start gaat. 17.00u dus.

OK. Mijn studio is volledig ingepakt, ik ben klaar voor de verhuizers. Ik vraag me wel af, hoe hebben al deze spullen in vredesnaam allemaal in mijn studio gepast. Ik wist dat ik weinig ruimte had, maar dit verklaard wel een heleboel. Het liefst laat ik het overgrote gedeelte achter, want ik vind een lege opgeruimde woning eigenlijk veel fijner dan al die troep. Maar ja, ik had de afgelopen weinig tijd om alles echt heel goed te sorteren, dus dat ga ik nu in mijn nieuwe appartement maar doen.

Maandag verhuizen we alles, dinsdag ben ik zo kapot van het afgelopen weekend, of eigenlijk de afgelopen weken, dat ik wakker word met migraine. Geen grap. Ik spendeer vrijwel de hele dag – slapend – in bed, omdat ik me zo naar voel. Aan het eind van de dag voel ik me gelukkig weer wat beter en kan ik wat werk doen. Daarnaast bestel ik de rollerbakken op de foto hier rechts, bij Blokker. Ideaal om spullen onder mijn bed in te bewaren. Geen gezeur meer met schoenendozen.

Woensdag ben ik gelukkig weer zo goed als hersteld van mijn migraine aanval en vlieg ik met The North Face naar Italië. Venetië om precies te zijn. Voor het eerst zie ik het Gardameer van bovenaf. Zo leuk en vooral mooi om te zien.

Vanaf Venetië reizen we met een taxi naar Cortina D’Ampezzo, een bergdorp in de Dolomieten. Hier vindt dit weekend de Lavarado Ultra Trail plaats (120 kilometer, bijan 6000 hoogtemeters). Zelf neem ik deel aan de Cortina Skyrace (20 kilometer, 1000 hoogtemeters). Dat vind ik meer dan voldoende kilometers en vooral meer dan genoeg hoogtemeters.

Cortina is prachtig maar ik maak me ook wel een klein beetje zorgen over de rotsachtige bergen en dan met name de steilheid. Shit, ik moet nu morgen dus echt die trail gaan lopen. Als voorbereiding eet ik zowel als lunch en als avondeten pasta. Heerlijk. Fijn om na een jaar weer in Italië te zijn. Nog fijner met de wetenschap dat ik over een paar weken weer terug mag.

Donderdag. Lekker geslapen, ondanks de zenuwen voor de skyrace. Na het ontbijt halen we ons startbewijs en race T-shirt op. We zijn er klaar voor. Althans, zo doen we ons voor.

Ik maak me ondertussen wel een klein beetje zorgen over die wolken die steeds dikker en dreigender worden.

Maar we gaan gewoon van start… hoe het precies gegaan is, dat kun je zien in deze vlog. Komende woensdag komt mijn uitgebreide (geschreven) verslag online. Ik heb meer dan tweeduizend woorden aan deze ervaring vuilgemaakt.

Ik was echt net op tijd binnen. Een klein half uurtje later of ik had dit op mijn kop gekregen. Dat was een iets minder plezante ervaring geworden.

Herstelmaaltijd? Ik weet niet of dit de beste manier is om te herstellen, maar lekker was het wel. Deze schnitzel met frietjes. Na drie pasta’s en een pizza in 36 uur had ik heel veel behoefte aan iets totaal anders. Ze noemen een schnitzel hier geen ‘Wiener Schnitzel’ maar een Cotoletta a la Milanese. Dus best Italiaans.

Vrijdagochtend verlaten we Cortina helaas al voor het vliegveld en om twee uur stappen we in het vliegtuig naar Amsterdam. Het eerste dat ik doe als ik op Schiphol in de trein stap? Mijn video uploaden. Die heb ik ’s ochtendsvroeg al geëdit, maar voor uploaden had ik geen tijd meer. Ik ben nét op tijd.

Zaterdag staat er iets ontzettend leuks op het programma. Het schoonmaken van mijn oude studio zodat ik hem netjes aan de volgende huurder kan overdragen komende week. Hij is nu een stuk schoner dan toen ik hem drie jaar geleden kreeg, dus ik hoop dat de nieuwe huurder blij met me is. Of nou ja met mij, ik moet eerlijk bekennen dat de eer voor het overgrote deel aan mij vader toegekend moet worden. Die heeft mijn badkamer laten glanzen en al het ijs uit de vriezer verwijderd.

De rest van de dag spendeerde ik met MacBook in mijn nieuwe appartement. Ik moest mijn Metropagina nog maken en er moesten nog blogs geschreven worden. Ik heb de laatste weken het idee dat ik continu achterloop en ik heb zo’n vermoeden dat dat gevoel nog wel eventjes aan gaat houden. Maar ja, wat doe je er aan. Ik probeer met de dag te leven, zodat ik niet al te veel in paniek raak.

Zondagontbijt, smoothiebowl met crunched oreo’s. Dat doe ik normaal gesproken nooit, maar ik dacht, laten we het eens proberen.

Nadat ik mijn video geëdit heb haalt mijn vader me op en rijden we samen naar IKEA, waar ik onder andere deze badkamerkast en mandjes koop. Met trots kan ik jullie vertellen dat ik die vervolgens ZELF in elkaar heb gezet. Het moet niet gekker worden. Eerst maandag al zelf een MALM-kast in elkaar gezet, nu deze badkamerkast. Ik word nog eens handig. Het houten krukje van IKEA kan ik helaas nog steeds niets mee, terwijl mijn vader dit binnen acht minuten (ik heb getimed) in elkaar draait. Hoe dan?

En dit is de status na een week in mijn nieuwe appartement. De woonhoek is een soort van opgeruimd, maar moet nog wel wat gezelliger gemaakt worden. Verder staan er nog acht dozen die uitgepakt moeten worden, maar het grootste gedeelte daarvan moet in mijn boekenkast, dus dat gaat goed komen. Het is zo fijn om voor de verandering een keertje ruimte te hebben, dat ruimt zo lekker op.

Heel veel zin om van mijn nieuwe appartement echt een hele fijne gezellige plek te maken. ‘Helaas’ heb ik deze week weer niet heel veel tijd. Vandaag en morgen ben ik nog in Nederland, maar woensdag vlieg ik alweer naar Ibiza samen met Buddha to Buddha. Super veel zin in.

Liefs,
Annemerel