DIARY: #27

Eerste week van juli is a wrap, de tweede helft van 2019 is officieel onderweg.

Aardappelen, vlees en groenten. Ik dacht dat ik dt nooit van mijn leven meer zou maken, maar ik dacht verkeerd. Maandagavond had ik zin in iets simpels en dat werden aardappeltjes (wel gebakken), vlees (helaas niet vegetarisch) en een mix van aubergine, courgette en paddenstoelen. Oh en knoflooksaus.

It’s back! The Hills is terug. Laguna Beach en The Hills waren ruim tien jaar geleden mijn favoriete TV-series. Sindsdien heb ik eigenlijk niet meer kunnen genieten van iets dat ook maar een beetje leek op reality tv. Het voelde allemaal zo… nep. Van Love Island tot Ex on the Beach en.. hoe heet dat programma waarin verleiders zijn en stellen die zich laten verleiden? (ik heb er nog nooit een minuut van gezien maar mijn Facebook tijdlijn staat er vol mee). Ik was er dan ook van overtuigd dat ik dit niet leuk zou vinden om te zien, maar het viel eigenlijk wel mee. Ja, ik had soms het idee van ‘jeetje, jullie zijn inmiddels 30+, moeten jullie je nu niet met volwassenere zaken bezig gaan houden in plaats van huilen op een feestje omdat je broer een debiel is, maar het was redelijk vermakelijk.

Misschien vind ik stiekem al die andere reality series waar ik nu zo op neer kijk ook wel hartstikke leuk als ik er eenmaal aan zou beginnen. Oh en ik realiseer me nu ook dat ik nog jarenlang The Kardashians gevolgd heb, dus misschien ben ik toch meer reality-fan dan ik wil toegeven.

Hier werd ik dinsdag echt heel erg blij van. Een week na mijn 30ste verjaardag kreeg ik ‘de’ brief voor het bevolkingsonderzoek. Ik maakte meteen een afspraak en kon een paar weken later terecht. De hele afspraak duurde bij elkaar nog geen tien minuten en ik heb 0,0 pijn gehad tijdens het onderzoek. Toch vond ik de uitslag van het onderzoek best wel een beetje spannend. Ik ken zoveel meiden die geen goede uitslag hadden. Toen Tuur dinsdag de envelop uit de brievenbus haalde, maakte ik hem met trillende handjes open. Nergens voor nodig, want ik kreeg het allerbeste nieuws mogelijk. Géén HPV. Géén verhoogd risico op baarmoederhalskanker.

Voor degene die net dertig zijn en nog een brief hebben liggen en niet geweest zijn; maken die afspraak! Het onderzoek doet geen pijn (zeker niet als je je ontspant) en de uitslag kan dan misschien een beetje spannend zijn, als het niet goed is wil je dat uiteindelijk wel weten, toch? En mocht de uitslag gewoon goed zijn, dan geeft dat echt een goed gevoel.

Woensdagavond stond er paddenstoelenrisotto op het menu. Tuur’s lievelingsgerecht van mij. Het recept maak ik al sinds 2013, maar ik heb het de afgelopen tijd wel wat aangepast. Zo doe ik er nu bijvoorbeeld prei in, gebruik ik bouillonblokjes zonder E621 en gebruik ik een stuk meer parmezaan. Zijn er mensen geïnteresseerd in het ‘nieuwe’ recept?

Tuur en ik wonen nu bijna een half jaar samen, maar echt gezellig hebben we de bovenverdieping – op de slaapkamer na – niet gemaakt. Daar brachten we deze week verandering in. Zo veranderden we een van de kamers van berghok/kledingkast in een opgeruimd kamertje.

Keihard zweten deed ik donderdag tijdens mijn training. Ik deed 20 keer 1 minuut tempo, 1 minuut herstel. Klinkt best wel simpel, was het ook wel, het was vooral mentaal zwaar om 20x tempo te maken. De enige reden waarom ik mijn training afrondde, was omdat hij al geprogrammeerd in mijn horloge stond. Toen ik klaar was voelde ik me wel een ‘held’. Of nou ja, ik was blij dat ik het gedaan had.

Het mooiste: doordat ik overdag al getraind had kon ik ’s avonds genieten van een Aperol Spritz. Heerlijk. We hebben ook een hangmat van zolder gehaald (nooit geweten dat die er was) en ik kan je zeggen, dat ligt best lekker.

Vrijdag was er een hardloopwedstrijd in Honselersdijk, de team loop. Als je mijn boek ‘Trainen als een Topatleet’ gelezen heeft kan je je misschien wel herinneren dat ik hier voor het eerst in mijn leven een podium mocht beklimmen. Dit jaar deed ik niet mee, ik had geen team en ik was er ook niet echt actief naar op zoek omdat ik nog steeds last heb van mijn been/heup. Ik kan er prima mee lopen, maar het zeurende gevoel is er wel de hele tijd. In plaats van meelopen heb ik dus keihard aangemoedigd. Dat ging best wel goed, want mijn trainingsmaatjes werden zowel bij de mannen als de vrouwen eerste.

Zo blij met mijn nieuwe slaapmasker van Love Stories. Ik kocht hem in de sale bij Love Stories voor 13 euro. Vind ik best wel een goede prijs. Ik slaap al jaren met een slaapmasker, zelfs als ik in een donkere kamer lig vind ik het fijn. Slaapt gewoon een stuk rustiger.

Zaterdag was ik de hele dag op pad zonder telefoon. Ik weet het. Bizar. Ik zat in de auto en kwam er na een kwartier achter dat ik hem vergeten was. Het voelde nogal onwennig en ik heb meerdere keren mijn telefoon er geprobeerd bij te pakken, maar ik heb het overleefd. Het was vooral onhandig in een meubelwinkel, toen ik van een stel banken gewoon een foto wilde maken. Moest ik steeds aan Tuur vragen of hij een foto wilde maken. Nou ja, bij nader inzien, als dat het ergste was…

Zondag deed ik twee trainingen. Eerst een looptraining waarin ik een duurloop van 35 minuten combineerde met 15 minuten fartlek en daarna een krachttraining. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst een krachttraining gedaan had, maar het voelde wel weer goed. De reden dat ik even het krachthonk meed, was omdat zware gewichten ervoor zorgde dat mijn rug vast ging zitten, wat er dan weer voor zorgde dat mijn benen minder doorbloed zouden kunnen worden, wat dan weer een reden zou kunnen zijn voor de pijn in mijn heup/bil. Ik deed gisteren dan ook geen zware krachttraining, maar vooral oefeningen met mijn eigen lichaamsgewicht en met weerstandsbanden.

We sloten de dag en de week af met een bord pasta bij mijn ouders, die gisteren thuis zijn gekomen van drie weken Italië. Het was heerlijk. En het bleef niet bij een bord.

De komende twee weken ben ik nog lekker aan het werk, daarna heeft Tuur vakantie en kunnen wij in principe ook op vakantie. Of we dan ook meteen vertrekken, of dat we toch nog een weekje thuis blijven en pas daarna op pad gaan, dat beslissen we later. Aan de ene kant vind ik die vrijheid om te gaan en te staan heerlijk, aan de andere kant heb ik ook wel zoiets van ‘misschien kunnen we toch wat gaan plannen, zodat ik ergens naartoe kan werken’. Ik denk dan ook dat we aan het eind van de week wel weten wat onze plannen precies (of ongeveer precies) gaan zijn. To be continued dus.

Liefs,
Annemerel