DIARY: #3

Afgelopen week was misschien wel de beste week van 2017. Wie zal het zeggen. Het jaar is nog jong. Maar geloof me als ik je vertel dat ik een fantastische week gehad heb.

Goedemorgen het is vandaag officieel blue monday maar ik heb er op deze manier weinig last van..

Zeker nu ik nieuwe (warme) handschoenen heb kan mijn dag niet meer stuk. Het is niet dat ik hiervoor heel slechte handschoenen had, vorig jaar heb ik mooie handschoenen van Leki gekocht, maar ze waren eigenlijk net een maatje te klein waardoor ik ze heel lastig aan kreeg en er pasten al helemaal geen kleine handschoentjes onder, waardoor het aan en uittrekken eigenlijk helemaal verschrikkelijk werd. En als je veel filmt en fotografeert doe je nog wel eens je handschoen aan en uit. Dit was gewoon een zakelijke investering ;-).

Ik matchte prachtig met mijn rode jas bij het rode gondeltje van de lift.

Dit blijft een plaatje dat ik iedere keer weer moet fotograferen, de kerk in Serfaus.

Mijn haar is ontploft. Ik merk trouwens ook dat het een stuk langer is dan vorige winter, als ik nu mijn GoPro op mijn borst draag, hangt er vaak een pluk haar voor. Dat had ik vorig jaar dus niet. Moet ik naar de kapper? Jullie mogen het zeggen. Stiekem wil ik pas in april naar de kapper, want mijn kapper is tot die tijd met zwangerschapsverlof.

Iedere avond voor het slapen editte ik mijn video voor de volgende dag, in de hoop dat mijn video dan ’s avonds kon uploaden. Het internet in het hotel was prima, maar de uploadsnelheid was dramatisch. Iedere avond zette ik twee MacBooks bij me in bed die ik allebei de video liet uploaden, ’s nachts controleerde ik dan een paar keer of ze het nog steeds deden. Vaak was dan na een paar uur het internet weer uitgevallen.

Dinsdag! Het weer wordt iedere dag mooier, er is steeds meer blauw te zien.

Hier wacht ik op warme chocolademelk met slagroom.

En hier ben ik aan het klooien met mijn GoPro.

Hier had ik het verschrikkelijk koud en besloot ik ieder stukje huid van mijn gezicht te bedekken met een masker, skibril en helm.

Dat zag er ongeveer zo uit… Het benadrukt wel mooi het vocht onder mijn ogen (lees: wallen).

Na het skiën liep ik een heel kort stukje hard, voornamelijk omdat ik een video maakte voor Hardlopen.nl

Woensdagochtend, wederom tijd voor het ontbijt. Dit stond eigenlijk iedere dag op het menu. Scrambled eggs met paddenstoelen en bacon, wat fruit, koffie, thee, een sapje en croissants (niet op de foto).

Vanaf vandaag wordt de lucht echt strak blauw!

Een van de redenen waarom wintersport zo fantastisch is; iedere ochtend warme chocolademelk met slagroom en je niet eens afvragen of het goed of slecht voor je is. Dat antwoord maakt op wintersport namelijk helemaal niets uit, warme chocolademelk met slagroom is gewoon een traditie rond elf uur ’s ochtends.

Dit is mijn favoriete plekje in het skigebied, het uitzicht bovenaan de Pezid, de bergen in de verte is Italië.

Zoals ik al zei, strakblauwe lucht.

Dit is overigens ook een heel fijn plekje, misschien nog wel beter dan het plekje bovenaan de Pezid. Afstand tussen die twee plekken is trouwens ook niet heel groot. Maar dit is dus het Masnerrestaurant en wat ik hier in mijn handen heb is een bord heerlijke kaiserschmarrn.

Donderdagochtend maak ik het ontbijt nog ongezonder… ik neem er een paar stukjes extra bacon bij (door het roerei zit ook al bacon).

En ik lunch met een curryworst en frietjes. Zoals ik al zei, donderdag was niet de meest gezonde dag.

Na het skiën lopen mijn vader en ik wederom naar de supermarkt om Aperol Spritz in te slaan. Ik bedoel een 1+1 gratis actie, daar moet je van profiteren (en dat doen we dus ook al twee jaar lang).

’s Avonds staat er zalm op het menu, met spinazie en een aardappelkoekje. Dat maakt de curryworst en de bacon in een keer goed.

Om even aan te geven hoe langzaam de upload is in het hotel, hij verwacht ruim twee uur over het uploaden van 31MB te doen. Uiteindelijk heeft hij het helemaal niet gedaan.

’s Avonds maken we weer even een avondwandeling om ons eten goed te laten zakken en met een voldaan gevoel naar bed te kunnen. Ik hou van avondwandelingen, misschien moet ik ze in Nederland ook in gaan voeren?

Het hotel waar we verblijven heeft ook een heel fijn zwembad, waar ik natuurlijk ook gebruik van heb gemaakt, op twee ochtenden na heb ik hier iedere ochtend een paar baantjes gezwommen.

Deze Oostenrijkers noemden me Lindsey (Vonn) (voordat ze me hebben zien skiën) en wilden persé op de foto. Oh en dat ik ’s avonds kwam apres skiën. Ik heb maar ja gezegd op beiden (het maken van de foto en het après skiën), om van ze af te kunnen zijn. Natuurlijk ben ik niet gaan après skiën met ze. Obviously.

De laatste middag op de piste, even een power nap doen samen met mijn vader in het zonnetje.

De laatste zonsondergang legden we bovenaan een piste vast met een timelapse.

Ik vond dit zo ontzettend grappig. Ik ben gevallen en mijn vader skiet me gewoon keihard voorbij. Thanks pap. Later bleek dat ‘ie dacht dat ik een snowboarder was die gewoon even lekker relaxt op de piste zat. Nogmaals bedankt pap.

De hoeveelheid gezondheid die ik iedere dag van het saladebuffet haalde werd met de dag minder.

Goodbye Hotel Maximilian, goodbye Serfaus het is tijd om naar huis te rijden. Het ging eigenlijk super snel, in negenhalf uur waren we thuis.

Thuis kwam fysio in spé Roos meteen in actie om de pijnlijke plek in mijn rug te masseren. Thanks Rosie.

Zondag had ik eigenlijk geen tijd om hard te lopen, maar ik deed het lekker toch. Ik liep twintig kilometer op een vrij rustig tempo. De foto links is voor de run gemaakt, de foto rechts erna.

Na het hardlopen mocht ik nog even aan de slag met Metro-activiteiten en daarna was het tijd om naar mijn ouders te gaan om de verjaardag van mijn broertje (nu 26) te vieren. Mooie afsluiter van een mooie week. Misschien nu al de beste week van 2017? Wie zal het zeggen.

Liefs,
Annemerel