DIARY: #32

Week drie in Italië, helaas niet zo fit als ik gehoopt had, maar er zijn rottere plekken om lekker uit te rusten en aan te sterken.

Maandag, ik voel me nog steeds niet echt fit. Ik ben sinds zaterdag niet echt lekker. Eerst dacht ik dat ik me slapjes voelde door mijn lange duurloop en dat was misschien ook wel zo, maar ’s avonds begin ik er bij te hoesten en dat stopt maar niet. Maandag voel ik me futloos en iedere spier in mijn lichaam doet pijn. Gelukkig kunnen we dat allemaal goed verbloemen met een grote zonnebril.

Tuur moet ook even rustig aan doen, haha. Na zijn training moet hij maar liefst 4 dagen herstelen, of rustig trainen. Denken jullie dat hij zich hier wel of niet aan heeft gehouden?

Ik was misschien niet in staat om actieve dingen te doen, een goed boek lezen kon ik zeer zeker wel. Deze murder mystery van Elin Hilderbrand speelt zich af op het eiland Nantucket en bevat een bruiloft, upper-eastsiders en een levenloos lichaam. Ik kon het boek niet wegleggen en had de 448 pagina’s binnen 24 uur uit.

Dinsdag voelde ik me wel weer fit genoeg om naar het strand te wandelen. Heerlijk die verkoeling van de zee en dat windje dat daar waait.

Dinsdagavond wandelden we door het bos naar de boulevard, op zoek naar een leuk restaurant.

We kwamen uit bij het restaurant waar we ook op de eerste avond gegeten hebben, bij het Stella Beach hotel. Ik was een beetje klaar met pasta en pizza en koos voor gefrituurde vis. Was mega lekker.

Woensdag dacht ik, weet je, volgens mij kan ik net zo goed weer een beetje beginnen met hardlopen. Ik was nog steeds een beetje slapjes, maar ik had de hele dag om op mijn kont te zitten, ik kon toch wel een paar kilometer rustig joggen?

Nou, verkeerd gedacht. Want terwijl ik rustig probeerde te joggen was ik niet alleen aan het blaffen als een zeehond, ik miste ook een kei op de grond die wat uitstak en dat leverde een flinke smakker op de grond op. Ik lag languit gestrekt. Gelukkig was het pad redelijk onverhard, waardoor de schade ietwat meeviel. Maar mijn schouder en knie waren toch wel een beetje gehavend en alles voelde mega beurs.

Lekker met de beentjes omhoog, terwijl Tuur op de fiets naar de supermarkt ging om avondeten te halen. We aten een half kippetje van het spit met geroosterde aardappelen en een salade met tomaat en mozzarella. De salade heb ik ‘zelfgemaakt’ de rest is kant-en-klaar van de versafdeling van de supermarkt. Heel fijn, hoeven we tenminste niet de camper in (42 graden) om te koken.

Donderdag was een heugelijke dag, ik voelde me weer fit genoeg voor een Aperol Spritz

Ook als mijn Garmin wordt opgeladen, heb ik hem altijd dichtbij me in de buurt, in de vorm van tanlines. Ik vraag me af of dit – na vier zomers waarin ik iedere dag een sporthorloge droeg – nog goed komt.

Vrijdag waren we precies twaalf dagen in Cecina en fietsten we voor het eerst (de 5 kilometer) naar het dorp. Jup, zo lui zijn we inderdaad deze vakantie. We ontbeten met Nutella croissants en cappuccino’s, maar besloten ook ‘gezond te doen’ met een vers sapje met groenten en fruit. Die heb ik de afgelopen weken echt gemist.

Tuur moest ook even op de foto met een bordje waarop stond dat het 35 graden was. Hij had een dag eerder namelijk een bezorgd berichtje van zijn ouders ontvangen over het ‘vermeende slechte weer’ dat we zouden hebben. Nou, niets van dat alles hoor. Gewoon strakblauwe lucht en 35 graden.

’s Middags lagen we natuurlijk weer gewoon op het strand. Zoals iedere dag hier.

En ’s avonds aten we bij een leuk restaurantje op het strand, met ondergaande zon. Welk drankje denk je dat ik besteld heb? En welk gerecht denk je dat ik van de kaart gekozen heb? Als je allebei kunt raden, dan ken je me net zo goed als mijn moeder (die beiden goed geraden had).

Zon zon zon zon zon, en strakblauwe luchten. We hebben niets te klagen.

’s Avonds maakte ik een heerlijke pasta met verse pici en pesto. Daar overheen deed ik een dikke klodder stratchiatella (een soort mozzarella, maar dan heel romig, bijna zoals kwark) en roma tomaatjes. Zo lekker, dit gaan we vanavond weer maken.

Zondag begon ik de dag met een Nutella donut en een cappuccino. Er zijn slechtere manieren om de dag te beginnen. Daarna deed ik wederom een poging tot hardlopen en dit keer ging het gelukkig wel goed. Ik liep 10 kilometer en op een paar kuchjes na liep ik heerlijk. ’s Nachts blaf ik nog steeds als een zeehond, maar overdag gaat het nu best wel goed.

Na het hardlopen en een middag op het strand, maakte ik een lekker plankje voor de ‘Aperitivo’.

Daarna weer door naar ons favoriete restaurant op het strand. Tuur bestelde een pizza met zalm (mega lekker) en ik koos voor octopus met een crème van bloemkool (meer boter dan bloemkool denk ik) en ik bestelde er nog een schaaltje frietjes bij. De octopus was echt méga lekker. Het water loopt me op het moment van schrijven (maandagochtend 9:46) weer in de mond.

Inmiddels is het dus maandag en zijn we ons aan het klaar maken voor onze laatste vakantiedagen. We willen niet echt weg (het weer in Nederland houdt ons vooral tegen) en we hoeven op zich ook niet perse weg (Tuur heeft nog schoolvakantie en ik heb geen opdrachten waarvoor ik in Nederland moet zijn), maar we hebben een huis gekocht en daar willen we graag snel intrekken, dat betekent dus dat we moeten beginnen met dozen inpakken en vooral… weggooien! We gaan van een eengezinswoning naar een appartement en dat betekent vooral een stuk minder bergruimte (woonoppervlak is nagenoeg hetzelfde) dus we kunnen niet alles meenemen. Ik zit er aan te denken om in september een soort van ‘yard sale’ te houden, bij ons thuis. Als ik dit echt ga doen, laat ik het jullie natuurlijk weten, kunnen jullie ook langskomen.

Goed, dan ga ik nu nog even van mijn twee laatste dagen hier in Italië genieten, voordat we woensdag echt koers richting Nederland gaan zetten. Fijne week! X

Liefs,

Annemerel