DIARY: #36

De week waar ik al maanden naar uitkeek, de sleutel-van-het-nieuwe-huis week! Van prosecco op ons dakterras tot vloeren oliën tot elf uur ’s avonds op zaterdag. Het was een bijzondere week.

Maandag. Sleuteldag. Maar niet voordat ik ’s ochtends eerst mijn vlog ge-edit heb en een super snel (niet qua tempo, maar vooral qua afstand) rondje gelopen heb. Misschien wel een van de laatste rondjes die ik in Monster gelopen heb.

Daarna ook nog even snel naar de tandarts. Die afspraak had ik al een tijdje staan en ik maakte me er al maanden zorgen over, omdat de laatste keer dat ik een gaatje liet vullen zonder verdoving, dit ontzettend veel pijn deed. Dit keer viel het overigens heel erg mee. Het was blijkbaar niet echt een gaatje, alleen wat ‘onrustigheid’.

Ik kreeg trouwens de reactie op een gesponsorde post voor tandpasta dat ik niet echt een paradepaardje voor mondverzorging ben. Snap ik helemaal als je dat denkt, omdat ik regelmatig in de tandartsstoel te vinden ben. Maar dat heeft niets te maken met hoe belangrijk ik mondverzorging en een stralende witte lach vind.

Goed, over naar leukere dingen. Ons nieuwe huis! Om drie uur werden we officieel eigenaar en dat werd gevierd met sushi en een fles prosecco, die al sinds mijn boekpresentatie (december ’18) in de koelkast staat. Dit was het enige juiste moment.

Niet alleen heel blij met ons eigen paleis, maar ook met onze postcode, die heel wat meer opties bij Thuisbezorgd geeft ;-).

Dinsdagochtend was een heugelijke ochtend. Ons nieuwe internet werd namelijk aangesloten en dat is voor mij natuurlijk uitermate belangrijk.

Iets waar ik zo mogelijk nog enthousiaster van werd? Onze nieuwe stofzuiger. Maandagavond probeerde ik – in ons nieuwe huis – te slapen, maar het ging niet. Ik kon lastig adem halen, mijn ogen traanden en jeukten, niet fijn. Ik gaf stof de schuld, dus besloot ’s avonds laat nog snel een stofzuiger te bestellen. We hebben natuurlijk al wel een stofzuiger, maar we wilden er graag een die onze mooie houten vloer niet zou beschadigen, eentje met een speciaal parket opzetstuk.

We kwamen uit bij de Blade32V van Dirt Devil, een soort Dyson (dus alleen een stang) maar dan net iets goedkoper. Geloof me, stofzuigen is leuk met dit ding.

Nu ik weer in Den Haag woon is het een stuk makkelijker om spontane kopjes koffie te drinken met mijn moeder. En zo geschiedde, bij Anne & Max. De Flat White vind ik bij Anne & Max echt ontzettend goed, evenals de muffins met blauwe bessen.

’s Middags ook maar even langs Monster gereden en mijn bureau opgehaald, toch wel fijn om naast een matras, ook een tafeltje en een stoel te hebben in Den Haag.

Woensdagochtend werd ik een stuk frisser wakker dan dinsdag. Iets minder nieuwe indrukken en iets minder stof dankzij de nieuwe stofzuiger. Heel fijn.

Na een ochtendje achter mijn bureau (ssshttt stiekem gewoon met MacBook in bed) ging ik gewapend met een foto van onze vloer op pad om een beschermlaag voor onze vloer te vinden.

Het is natuurlijk heel leuk om een mooie vloer te hebben, maar er is wel een probleem… je wordt bijna spastisch over het netjes houden van de vloer. Schoenen uit, niet met je stoel over de vloer schuiven, ooooh zou deze stofzuiger geen krasjes achterlaten? Kijk uit met water! Kijk uit met koffie! Het was dus hoogtijd om de vloer in ieder geval iets van een beschermlaag te geven, zodat wij met een iets geruster hart onze vloer kunnen gebruiken.

Donderdag had ik een evenement in Rotterdam van pensioenuitvoerder BeFrank. Wie maakt er net als ik foto’s van de ingang van de parkeergarage? Ik heb mijn lesje wel geleerd. Vaak heeft een parkeergarage meerdere ingangen en als je dan bij de ‘verkeerde’ ingang naar binnen gaat, vind je je auto nooit meer terug. Te veel panieksituaties gehad in parkeergarages.

Tijdens het evenement werd er touwtje gesprongen om aandacht te vragen voor je pensioen. Stomtoevallig kwam fotograaf van mijn eerste twee boeken – Sabine Metz – voorbij lopen. Heel leuk om haar weer even te zien (en samen het duo-record van de dag te springen).

Vrijdagochtend had ik weer een afspraak bij de fysio. Dit keer werd er een scoliose-specialist bijgeroepen (ik weet al sinds mijn veertiende dat ik een lichte vorm van scoliose heb). Die zag meteen dat ik best wel heel erg scheef sta en dat dat de oorzaak kan zijn van mijn stijve nek en stijve bil. De komende tijd moet ik me op twee oefeningen focussen. Een oefening om mijn rechterkant iets naar voren te kantelen en een oefening om mijn linkerkant juist iets naar achteren te trekken. Of het de oplossing is, geen flauw idee, maar we gaan het gewoon proberen.

‘Vrijdagavond keken we – onder het genot van patat en kroket – de diamond league finale in Brussel. Zo gaaf om Sifan Hassen de titel te zien pakken op de 5000 meter. Bizar hoe zij in de laatste ronde kan versnellen en het hele veld er uit kan lopen.

Zaterdag was wederom een heugelijke dag, de bank werd geleverd. In Italië hebben we – onder het genot van een drankje – een bank besteld, zonder dat we überhaupt ooit de bank in het echt gezien hadden. Het was dus best wel een gokje, vooral ook omdat hij mega groot was en het nog maar de vraag zou zijn of hij echt zou passen.

Gelukkig past hij prima, want het naar boven sjouwen was best wel een gedoe. Hij zit ook heel erg lekker, wat ook wel goed van pas komt. Daarnaast vinden we hem – zo mogelijk – nog mooier dan op het plaatje. Deze – ietwat beschonken – aankoop is tot nu toe zeker een succes.

Zo’n mooie bank vraagt natuurlijk ook om een mooie TV. Tuur’s TV is ergens in mei 2018 gesneuveld, mijn TV was de goedkoopste die er in 2007 op de markt was. Je begrijpt, we zijn allebei niet echt een mega goede TV gewend. We hebben nu dan ook het idee dat we de hoofdprijs aan onze muur hebben hangen.

Maar voordat we met de TV mochten spelen, hebben we zaterdagavond eerst nog de hele vloer afgemaakt. Of nou ja, van de benedenverdieping. Die heeft nu overal een laagje olie en zou nu dus goed beschermd moeten zijn. Hierna konden we ons appartement niet meer in (we moesten tot de deur werken), dus kon er nog steeds niet met de TV gespeeld worden en moesten we in Monster slapen.

In Monster werd ik zondagochtend wakker met helse migraine. Na een migrainepil en een hele ochtend met slaapmasker voor mijn ogen in bed voelde ik me gelukkig weer wat meer mens. Ik zag Abdi Nageeye als eerste Nederlander onder het uur lopen op de halve marathon tijdens de Great North Run in Newcastle. Zo gaaf en zo knap. Dit keken we nog op mijn MacBook…

Maar ’s avonds keken we onze eerste aflevering Friends op onze nieuwe televisie. WAUW dit is zo gaaf. Nogmaals, ik ben qua TV’s helemaal niets gewend, dus mijn kinderhand is snel gevuld, maar hoe fijn is dit. Het liefst zou ik nu meteen de hele dag een serie gaan kijken, maar… er is nog wel iets van werk aan de winkel.

Inmiddels is het maandagochtend en zit ik op onze nieuwe bank in ons nieuwe appartement. Deze week gaan we meer spullen verhuizen, zodat het iets minder als kamperen voelt dan nu. Ik bedoel, een paar borden zouden op zich wel handig zijn… die kartonnen bordjes leken op het eerste gezicht wel handig, maar eten toch wel iets minder prettig. Verder wordt er vanmiddag een samenlevingscontract opgesteld en moeten er nog dingen geregeld worden als een inboedelverzekering en een energiemaatschappij. So little time, so much to do. Maar ik heb er zin in.

Fijne week!

Liefs,

Annemerel