DIARY: #37

De eerste week van de herfst was op sommige momenten redelijk herfstachtig, maar ik heb ook nog best wel wat zon gezien en zelfs twee keer op een terrasje gezeten!

Ontbijten doe ik eigenlijk nooit meer alleen, maar eieren staan nog vrijwel altijd op het menu. Ik begon de maandag goed met twee boterhammen met scrambled eggs, een espresso, kop thee en een lekker sapje.

Die onderste blauwe plek is ter hoogte van de rand van mijn bed, de plek erboven zit op dezelfde hoogte als het bed van Arthur. Ik ben gewoon echt heel erg slecht in uitkijken waar ik loop, sowieso als ik een bed zie, dan word ik meteen zo moe dat ik mezelf er het liefst meteen instort.

Dinsdagochtend deed ik een ElliptiGO training. Het waaide flink, maar het zonnetje liet zichzelf ook zien. Halverwege, in Katwijk, stapte ik even af om dit plaatje te schieten. Natuurlijk werd ik meteen weer aangesproken door mensen die mijn fiets interessant vonden. Nadat ik had uitgelegd wat de ElliptiGO is en waarom ik het gebruik, maakte ik meteen van het moment gebruik en vroeg ik het oudere echtpaar een foto van mij te maken. En zo geschiedde.

Dinsdagmiddag sprak ik met Arthur af om de nieuwe Iced Frappé van McDonald’s te proberen, ik heb daar namelijk deze week een samenwerking mee. Als dank voor het maken van de foto’s kocht ik twee McKroketten. Op de foto rechts doet Arthur net alsof hij het hier niet mee eens is, maar zijn volle mond verraad alles ;-).

Woensdag lunchte ik wederom buiten de deur, samen met mijn moeder at ik een Poké Bowl in het zonnetje in de stad.

’s Avonds maakte ik een grote fout, ik at Spareribs. Dit eet ik eens in de twee jaar en daarna weet ik weer waarom ik dat normaal gesproken nooit doe. Ik heb de hele nacht liggen zweten van al dat vlees en toen ik ’s ochtends wakker werd had ik het gevoel dat ik veranderd was in een varken. Er is een reden waarom ik nooit Spareribs eet, het is niet alleen slecht voor het milieu (en zielig voor de varkentjes) ik ga mezelf er absoluut niet beter van voelen. Benieuwd hoe lang ik dat dit keer kan onthouden.

Wat een super lekker weer was het donderdag! Ik deed wederom een ElliptiGO workout. Het was zo zonnig en warm dat ik zelfs mijn shirt uit kon doen en in mijn topje kon trainen. Heerlijk. De waterput onderweg kwam ook als geroepen, ik had dorst.

Vrijdag maakte ik twee spiegeleitjes voor mezelf als lunch, ik had ’s ochtends namelijk… havermout gegeten! Dat was lang geleden…

Bij mijn moeder dronk ik ’s middags een kopje thee en at ik haar zelfgemaakte snickerdoodles.

We vonden ook haar oude bril uit de jaren ’80 en ik vroeg me af of dit iets was wat ik moest overwegen… ik zeg… nee. Gelukkig heb ik op dit moment ook nog geen bril nodig. Hoop dat dat nog even zo blijft.

Zaterdag stond in het teken van hardlopen, alleen liep ik zelf (nog steeds) niet. In Katwijk had Arthur een hardloopwedstrijd met kinderen van de school waar hij training geeft, ik maakte van het moment gebruik om lekker in het zonnetje aan mijn boek te werken. ’s Middags liep Arthur de laatste 5K wedstrijd uit het Agium Circuit en mocht hij op het hoogste schavot plaatsnemen. Daarnaast mocht hij ook de medaille in ontvangst nemen voor het klassement. Redelijk trots.

Ook zondagochtend stond weer in het teken van hardlopen en wederom liep ik zelf niet. In Amersfoort hadden we een bijeenkomst voor de NYC Marathon die over vijf weken plaats zal vinden. Een groot gedeelte van ‘mijn’ groep was aanwezig om een duurloop te lopen en te luisteren naar de laatste informatie over de marathon. Zelf weet ik nog niet of ik in New York aan de start zal staan. Herstellen is een dag-tot-dag proces. Toch vind ik het lastig om hier niet af en toe over na te denken. Nog 34 dagen… zou het genoeg zijn?

Ik lunchte samen met Arthur in het centrum van Amersfoort met een lekkere noodle salade. We zaten wederom buiten in het zonnetje, al was het niet ontzettend warm. Maar ik had redelijk veel trek, want ik was ’s ochtends om 6.15u al de deur uit gegaan voor een ElliptiGO workout en die zijn zwaarder dan je misschien zou verwachten…

De rest van de zondag spendeerde ik chillend op de bank en bij mijn ouders, lekker eten, lekker drinken, gezellige gesprekken (wederom vooral over hardlopen, ook mijn vader en zusje hebben de smaak te pakken en denken zelfs over de Berlijn Marathon van 2019!!!). Echt ontsnappen aan het lopen zit er voor mij helaas niet in. Maar hé, als ik me nog even koest hou kan ik binnenkort als het goed is weer beginnen met opbouwen. Ik kan niet wachten.

Fijne week!

Liefs,
Annemerel