DIARY: 39

Ook afgelopen week heb ik je eigenlijk iedere dag al op de hoogte gehouden over het heerlijke leven dat ik leid.. ZEKER op dit moment. Maar dat betekent niet dat ik je niet ook deze week weer trakteer over een dagboekje. Gewoon voor de volledigheid, want daar hou ik van, volledigheid. Ik wil niet voor niets het liefst mijn hele kledingkast in mijn koffer proppen voor een weekendje weg.

Afgelopen week begon met een klein beetje stress. Er was geen internet en er moesten twee blogs online. Je zou kunnen denken “ach kind, zet ze een dag later online” maar naast volledigheid ben ik ook groot fan van punctualiteit. Zeker van mezelf. Dat kun je “hard” vinden, ik gedij er gewoon het beste bij. Dus stapte ik samen met mijn vader op de mountainbike en reden we rondjes in de hoop ergens verbinding te vinden. Zoals jullie hebben kunnen lezen, dat is gelukt. Ook gisteren (en eergisteren) was er weer geen internet beschikbaar.. Ik ben wel trots op mezelf, het levert steeds minder stress op en het is tot nu toe altijd op tijd goed gekomen.

Het leven hier is heerlijk. Naast mijn blog hoef ik me over vrij weinig anders druk te maken dan eten. En dat doe ik dan ook de hele dag. De afgelopen dagen heb ik het hardlopen een klein beetje “vergeten”, maar eh.. maaltijden? snacks? die vergeet ik dus NOOIT.

Ik heb een beetje na zitten denken.. Hoe zou ik het vinden als het in Nederland ook de hele zomer dit soort weer is? Zou er dan van werken wel iets terecht komen? Begrijp me niet verkeerd, die 32 graden en felle zon vind ik heerlijk hoor.. Maar werken met die temperaturen? Daar komt dan toch een stuk minder van terecht. Ik werk het liefst voor 12.00u en na 18.00u. Hoe doen die Italianen dat toch? Misschien doen die wel gewoon hetzelfde.. Althans, als ik permanent in dit klimaat zou (mogen) werken, dan zou ik het op die manier doen.

Naast het feit dat het eigenlijk gewoon te warm is om te werken, komt het idee dat ik het ook gewoon verschrikkelijk zonde vind om met dit weer binnen te zitten. Maar, dat zal vast wel anders zijn als je weet dat het een paar dagen later nog mooi weer is. En dus niet zoals in Nederland. Dat het dan drie mooie dagen zijn en dat je dan vervolgens weer zes weken moet wachten op een enkele zonnestraal.

Het weer volgt dus geen enkele blokkade voor eventuele emigreer-plannen naar Italië… (maar mensen, wees gerust.. die zogenaamde plannen zijn er slechts als ik mijn ogen gesloten heb.

Oh… en voor iedereen die bezig is met spandoeken, ballonnen, ingestudeerde liedjes en de route naar Schiphol al heeft uitgestippeld. HO. Stop! Ik blijf toch nog twee dagen langer en vertrek donderdagmiddag gewoon met mijn ouders richting Nederland. Scheelt me slechts zo’n 200 euro.. (die ik natuurlijk nadat die beslissing gemaakt was direct heb uitgegeven!).

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin