DIARY: #40

Het is oktober. Het is herfst er is echt geen ontkomen meer aan. Gisteren heb ik dat aan de levende lijven ondervonden tijdens de halve marathon in Breda. Verder deed ik deze week een investering die ik al zes jaar niet gedaan had, sloofde ik me uit in de keuken en was ik heel blij met wat gezelligheid aan de muur.

Ik ben verloofd! Maandag, de dag na de grote vraag, kan ik niet stoppen met mijn hand bewonderen tijdens het schrijven. Ik kan het ook niet laten om mijn nagels een mooi kleurtje te geven, om nog wat meer aandacht aan mijn hand te geven.

Maandagavond maak ik samen met Tuur een heerlijke lasagne. Ik gebruik dit recept van mijn moeder, dat ik al in 2012 deelde. Zelf heb ik dit nooit gemaakt, ik kan me zelfs niet herinneren dat ik mijn moeder ooit in de keuken geholpen heb, maar dit recept eet ik al 25 jaar en het is de beste lasagne die je je kunt bedenken. Of het ook de gezondste lasagne is? Gezond voor ’the soul’ misschien?

Maandagavond krijgen we ook onze posters en lijsten binnen van Desenio. Ik vond het uitzoeken best lastig, er is zoveel keuze! Maar ik ben zo blij met de posters die we gekozen hebben. En als we het zat worden, dan kunnen we altijd andere posters in de lijsten doen.

Dinsdag stond er een duurloop van 10 kilometer op het programma. Mijn schema is nu best wel simpel, loop op dinsdag en donderdag een duurloop van 50-60 minuten en het liefst in het weekend ook, maar als je dan toevallig een halve marathon gepland hebt staan (zoals dit weekend), loop dan die halve marathon, maar ga niet te hard en blijf altijd comfortabel. Het is echt weer terug naar de basis, maar alles om straks weer echt fit te zijn.

Na het hardlopen nog even naar de supermarkt gewandeld. De wide angle functie van mijn nieuwe iPhone is redelijk creepy als je je lichaam zo naar beneden fotografeert, ik lijk veel langer dan ik in werkelijkheid ben.

’s Avonds weer de hele avond naar de WK Atletiek gekeken in Doha. Dat hebben we bijna twee weken lang iedere avond gedaan. Zal vast afkicken worden. Gelukkig hebben we nog twee seizoenen Friends voor ons klaar staan. En daarna… daarna vinden we vast wel weer iets anders (ik kreeg onlangs heel veel tips van jullie, dus daar ga ik me maar eens in verdiepen).

Woensdagmiddag maakten Tuur en ik via social media verloofd te zijn. Onze familie hadden we het natuurlijk al verteld en Laura en Marloes. Verder… niemand. Tuur had het zelfs drie dagen lang verborgen gehouden voor zijn collega’s. Toen we het nieuws deelden ontploften onze telefoons. De rest van de dag zat ik aan mijn telefoon vastgebonden. Ik had een schermtijd van ruim acht uur. OEPS.

We hebben wel even pauze genomen om de lijsten aan de muur te hangen, met behulp van mijn vader (handig) en mijn moeder (meer inzicht in hoe het leuk op de muur zou staan dan ik).

Donderdag werd ik tijdens mijn duurloopje getrakteerd op een mooie regenboog. Zo mooi!

Bij thuiskomst moest ik wel een klein beetje lachen om onze rode hardloopschoenen verzameling voor de deur. Ik vraag me af wat onze buren van ons en onze hardloopschoenen voor de deur moeten denken. Maar we hebben binnen nog geen schoenenrekje en echt niet dat die vieze schoenen op onze mooie houtenvloer mogen staan.

Ik kocht deze week het nieuwe Naked Honey Palette van Urban Decay. Het enige andere mooie palette dat ik ooit kocht was het Naked2 Palette en dat kocht ik in 2013 toen ik voor het eerst in New York was. Ik gebruikte dat palette nog steeds, maar al mijn favoriete kleurtjes zijn inmiddels wel op. Ook is hij zo vaak gevallen dat een aantal kleuren eruit zijn gevallen. De kleuren van het nieuwe Honey palette vond ik zo mooi, een mooi moment om in een nieuw palette te investeren dus.

’s Avonds maakte ik poké bowls met mango, edamama, zalm, komkommer en avocado. Ook maakte ik krabsalade van surimi met mayonaise en peper en zout en ik bakte wat panko (Japans broodkruim) in een koekenpan met wat olijfolie. Het resultaat? Mijn beste zelfgemaakte poké bowl tot nu toe.

Tuur en ik probeerde een leuke verlovingsfoto te maken, maar na 50 pogingen was ik er klaar mee en kon ik alleen nog maar foto’s zoals die op rechts maken. Sorry Tuur, ik weet dat ik je dit eerst had moeten laten zien voordat je met je aanzoek kwam.

Zo zo blij met de gezelligheid aan de muur.

Vrijdag maakte ik voor het eerst een ‘look’ met mijn nieuwe oogschaduw palette. Missie redelijk geslaagd, ook al heb ik er het geduld niet voor echt een kunstwerk van te maken. Vooral de kleur HBIC vind ik mooi, hij heeft een beetje een roesttint en ik vind hem mooi matchen met de kleur van mijn ogen.

Van zaterdag heb ik weinig fotografisch bewijs, alleen het ontbijtje dat ik voor Tuur maakte ’s ochtends. Croissantjes met knakworstjes. Iets waar ik vrijdag in de supermarkt ineens zoveel trek in had. Vroeger aten we dit weleens bij het kerstontbijt en het zal vast niet heel voedzaam geweest zijn, maar wel lekker.

Zondag reden we al in alle vroegte richting Breda voor de Singelloop. Ik liep voor een team van RAW (het gezonde voedingsmerk dat je in veel supermarkten vindt op de ‘gezonde voeding’ afdeling) en Tuur liep voor een ander hardloopteam. Maar het idee was wel om samen te lopen. Tuur kan nog niet op volle kracht lopen met zijn hamstring en ik, nou ja… was alles behalve PR fit maar had er wel zin.

Like I said, Raw Runner.

Het was gisteren echt bizar koud. Regen en acht graden. Volgens mij zei Tuur vanmorgen dat het de koudste 6 oktober uit de geschiedenis was. Nou, daar kan ik best inkomen. Ik dacht dat ik redelijk warm aangekleed was, maar ik had spijt dat ik geen winterjas aangetrokken had.

’s Ochtends liepen we eerst met Isa mee naar de start, die de vijf kilometer liep (en tweede werd). Daarna warmden we op bij Bobbi’s Bar met wentelteefjes. Normaal eet ik pannenkoeken voor een wedstrijd en dit kwam er volgens mij het dichtst bij in de buurt. We deelden deze portie wel, anders zou het waarschijnlijk iets te veel van het goede voor een wedstrijd geweest zijn.

Ik heb de finish gehaald, maar hoe? Mijn make-up zat in ieder geval – dankzij de pet – nog heel erg goed. Mijn haar? Een horrorverhaal. Ik dacht altijd dat vlechten dé oplossing was, maar zelfs met vlechten in mijn haar, is mijn haar in staat te ontploffen tijdens een run van 100 minuten in de regen. Inmiddels heb ik de klitten kunnen lozen, evenals de helft van de haren die ooit op mijn hoofd zaten, haha.

De rest van de avond heb ik er alles aangedaan om op te warmen. Ik heb genoten van een warm bad en ben daarna meteen onder de dekens gekropen. Morgen – vandaag – weer een dag.

Deze week heb ik ook weer genoeg leuke dingen op het programma staan. Ik zou eigenlijk naar Wenen gaan dit weekend voor de 1.59 marathonpoging van Kipchoge, maar dat gaat helaas niet door. Super jammer, maar op TV zal het vast ook wel heel erg leuk zijn om te zien. Ik ben in ieder geval mega nieuwsgierig en heb plaatsvervangende zenuwen voor Eliud Kipchoge. Wat denken jullie, gaat hij het halen?

Liefs,

Annemerel